Άφησα την τσάντα μου στο πρώτο παγκάκι που βρήκα και κάθησα.
Ήταν αρκετά νωρίς και το προαύλιο ήταν σχεδόν άδειο.

Απέναντι μου σε ένα άλλο παγκάκι κάθονταν ο Harry με την παρέα του.
Τον Nick ,τον Adrian και τον Jeremy.
Τον βλέμμα μου έπεσε πάνω τους μόλις είδαν πως τους κοιτάω ξυνισαν και γύρισαν το πρόσωπο τους από την άλλη.

Ε φυσικά αφού ήταν φίλοι του Luka..

Κοίταξα έπειτα τον Harry ο οποίος μόλις με είδε χαμογέλασε και σήκωσε το χέρι του χαιρετωντας με.

Δεν έκανα κάτι απλά κουνησα το κεφάλι μου και εβγαλα το κινητό μου από την μπροστινή θήκη της τσάντας μου. Χαζεψα λίγο στα social media και διάβασα για την επανένωση του αγαπημένου μου συγκροτήματος.

Εδιωξα το βλέμμα μου από το κινητό και κοίταξα στην είσοδο που είδα να μπαίνει η Perrie ακολουθία της Clairie και της Monika. Στριφογυρισα τα μάτια μου και η Perrie με κοίταξε με ένα ύφος ανωτερότητας. Σκύλα!

Κατευθύνθηκαν και οι τρεις προς το μέρος των αγοριών και εγώ επέστρεψα το βλέμμα στο κινητό μου.

"Γεια σας αγοριααα" ακούστηκε η τσιριχτη φωνή της Perrie κάνοντας με να θέλω να κλείσω τα αυτιά μου.

"Γεια σου και εσένα Perrie"της είπε ο Harry και τα υπόλοιπα αγόρια γέλασαν.

Όλοι άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους αλλά εγώ ήμουν συγκεντρωμένη στην συζήτηση της Perrie και του Harry.

"Θα με περιμένεις στο πρωτο διάλλειμα στις τουαλέτες;"

"Κοίτα Perrie..-"πάει να πει αλλά τον διακόπτει.

"Τι δεν σου αρέσουν οι τουαλέτες; Κοίτα έχω και τα κλειδιά της αποθήκης αν θες!"είπε και αμέσως μετά ακούστηκε ο ήχος κλειδιών.

Γύρισα και τους κοίταξα.

"Που τα βρήκες αυτά;; Και όχι δεν είναι αυτό το πρόβλημα--"

"Ε τότε τι είναι;"τον ρωτάει και κολαει πάνω του. Εκείνος προσπαθεί να την απομακρύνει αλλά εκείνη δεν κουνιέται εκατοστό.

"Νομίζω πως δεν θέλω--"

"Ωω έλα τώρα τζουτζουκο πως τολμάς να το λες σε εμένα αυτό;!"τον ρωτάει και τουρλωνει τον κωλο της προς τα πίσω μέσα στο ροζ τζιν της.

"Κοίτα νομίζω πως ωραία περάσαμε αλλά-"

"ROSE?"ακούγεται μία γνωστή δυνατη φωνή να λέει το όνομα μου και τόσο εγώ όσο και τα αγόρια μαζί με την Perrie γυρνάμε να κοιτάξουμε από που έρχεται αυτή η φωνή.

Μόλις το βλέμμα μου πέφτει πάνω του αυτόματα σηκώνομαι όρθια. Το χαμόγελο μου μεγαλώνει και δάκρυα αρχίζουν αυτόματα να τρέχουν από τα μάτια μου.

Δεν το πιστεύω!

"ΚΩΣΤΑ;;!"φωνάζω και τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ προς το μέρος του νιωθοντας τα μάτια των άλλων καρφωμένα επάνω μου.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hellooo.

Αυτό ήταν το σημερινό κεφάλαιο. Το ξέρω ήταν μικρό αλλά ετσι το ήθελα. Θα υπάρχει περισσότερο σασπένς από εδώ και πέρα.

Για οτιδήποτε απορείες έχετε μπορείτε να με ρωτήσετε.

Τα λέμε στο επόμενοο

-autokatastrofh-