günü getirebilirim.
-Pekâlâ.Pekâlâ...dedi kalktık ve oradan uzaklaştık. Ardından biz otobüse bindik ve evin yolunu tuttuk.Üvey babam üvey annem:
-Herşey yolunda mı hayatım.
-Evet aşkım.
O gece odamda sessizce ağladım.İnceden inceye düşünüyordum.Bugün mezarın başında ağlamam üvey annemi üzmüş olmalıydı.Bir an aklıma üvey babamın yemek yediğimiz sırada :
- Yarın baba-oğul beraber parka gidelim sözü aklıma gelmişti.Gerçek söylüyorum,bu müjdeli bir haberdi.