Nowa wersja pierwszego ff w tej książce

*Kendra*

Siedziałam z Paprotem na trawie przy stawie z najadami, gdy nagle coś złapało mnie, unosząc mnie parę centymetrów nad ziemię.

- Raxtus. - Upomniał go jednorożec. - Widzę cię.

Smok opuścił mnie na ziemię. Uderzyłam go lekko, chichocząc.

- Dziękuję za zepsucie niespodzianki. - Raxtus spojrzał na srebrnowłosego z lekką pogardą. Chłopak wyszczerzył się do niego.

- Nie ma za co.

- Co cię do nas sprowadza Raxtusie? - Zapytałam.

- Chciałbym się... Pochwalić. - Przemienił się w swoją wróżkową wersję i pokazał jakiś pierścionek.

- Będziesz się oświadczał? - Zapytał Paprot.

- Nie. To od Andromadusa. - Wyjaśnił smok.

- On ci się oświadczył? - Za to pytanie dostał ode mnie z łokcia. - Ała.

- Nie! Ten pierścionek pozwala mi zmieniać postać. - Założył go. Nagle zamiast wróżkowego chłopca stał przed nimi normalnego wzrostu człowiek. - I jak?

- Fajnie. - Wydukałam, rumieniąc się. Wiedziałam, że Raxtus jest przystojny, ale z wzrostem 30 centymetrów i skrzydłami motyla wyglądał zbyt absurdalnie, żeby brać go pod uwagę jako materiał ma chłopaka. Teraz się to zmieniało.

Paprot spojrzał na nie podejrzliwie, ale nie skomentował.

- Idę się dalej chwalić. - Pomachał i odszedł w kierunku głównego domu. Podążałam za nim wzrokiem dopóty nie zniknął za żywopłotem.

- Kendra? - Paprot złapał mnie za rękę. - Wszystko okej?

- T-tak. - Przyjrzałam mu się uważnie po czym wybuchnęłam śmiechem. Paprot zrobił oburzoną minę. - Czyżbyś był zazdrosny? - Zapytałam, gdy się uspokoiłam.

- No raczej. - Zmarszczył brwi. - Gapiłaś się na niego.

- To, że się gapiłam, nie oznacza, że naglę się w nim zakocham i cię rzucę. - Uspokoiłam go. Ponieważ chłopak nadal wydawał się być nie pocieszony pocałowałam go delikatnie. - Uwierz mi, proszę.

Rozchmurzył się lekko.

- Obiecujesz?

- Obiecuję.

Pocałował mnie.

- Ale faktycznie jest przystojny. - Przyznał.

- Bo będę zazdrosna!

Dla fanów Brackendry :)