(Pov Ronodin)

Uścisnąłem po raz ostatni Kendrę.

- Musisz wracać? - Spytałem smutno.

Dziewczyna westchnęła.

- Muszę. Ale zawsze możemy się kontaktować przez tą obroże.

Wiem. (To co myśli Ronek będzie pochyłym pismem i podkreślone, a Ken tylko pochyłym, bez podkreślania)

Kocham cię. Do usłyszenia.

Niechętnie otworzyłem portal, który miał przeteleportować dziewczynkę do twierdzy. Rzuciła mi jeszcze ostatnie, smutne spojrzenie i zniknęła.

(Pov Kendra)

Wylądowałam na podłodze w twierdzy. Mniej więcej tam gdzie zniknęłam, na krześle, spał Paprot.

To słodkie. Czekał aż znowu się pojawię.

Ale coś mu nie wyszło i przysnął.

Musisz przyznać że to słodkie.

Obrażam się!

Oj przestań.

Tylko ja mogę być słodki.

Zaśmiałam się i podeszłam do śpiącego jednorożca i delikatnie nim potrząsnęłam.

Polecam plaskaczowanie.

Ronodin...

Żartuję!

- Paprot! - Krzyknęłam do ucha śpiącemu.

Tak też ok, ale mogłaś mu przywalić z liścia.

Bo zdejmę tą obroże!

Sorrki.

Zdezorientowany chłopak spojrzał na mnie nieprzytomnie.

- Kendra! - Krzyknął i przytulił mnie.

Dobrze że mnie tam nie ma...

Bo byś go zabił.

Ta

- Gdzie ty byłaś?!

- Nie pamiętam dobrze. Mam takie przebłyski tylko. Jakiś chłopak mnie przygarnął... Potem nagle byłam sobą, a przed mną był jakiś portal. I wypadłam z tego portalu do tutaj.

Sprytne. Nie będą pytać, kto cię przygarnął, bo nie podobno nie pamiętasz.

- Co to za obroża?

Kurka wodna. Nie pomyślałam!

Dotknęłam obroże dłonią z udawanym zdziwieniem.

- Nie pamiętam...

- Mogę ją na chwilę? Chce się upewnić że nie jest nawiedzona, czy coś.

Zablokuj myśli!

- Jasne.

Zdjęłam obroże, trzymając kciuki, aby Paprot nie zauważył niczego podejrzanego.

- Chyba jest okej.

- Mogę ją z powrotem? Na pamiątkę.

- Jasne.

Odetchnęłam i założyłam obrożę z powrotem.

Udało się.

- Chodź! Musimy obudzić wszystkich!

Zmarszczyłam brwi.

- Która jest godzina?

- Druga w nocy.

Aha. To dlatego miał drzemkę.

To było sło...

Nie!

Ej, no nie bądź zazdrosny.

Dobra, dzisiaj rozdział będzie krótki. To jest tak jakby koniec, bo naprawdę nie jest, ale tak trochę jest.

O co mi chodzi? Już tłumaczę.

Bo kończy się pewien rozdział w życiu Kendry i bla bla bla, no ogólnie zmieniam tytuł.

Od teraz będzie "Powieść o kocie i mrocznym jednorożcu".

Bajo, wyczekujcie kolejnych rozdziałów. ~Vikimelka