Ben kimseye sana baktığım gibi bakmadım.
Ben kimseye sana sarıldığım gibi sarılamadım,
Ben kimseye seni anlattıgım gibi anlatmadim,
Ben kimseyi seni özlediğim kadar özlemedim,
Ben kimseyi senin Kadar sevemedim Sevdiremedim,
Ben kimseyi seni senden Kıskandığim kadar kıskanmadim,
kimseyle seninle konuştuğum gibi konuşamadım.
Zaten kimse beni senin gibi anlamadı. Biliyor musun,
senden sonra kimsenin saçlarına dokunmadım ben.
Senden başkası da benim saçlarıma dokunmasın diye hiç acımadım kestirdim.
Kısacık şimdi,
Hıc yok,
çöpe gitti hepsi.
Biliyor musun,
yolum ne zaman düşse o durağa, yanındaki ağacın dibine oturur elimi bırakışını düşünürüm.
"Beni unut artık" deyişini,
"Senden nefret ediyorum"
deyişini düşünürüm.
Dinlediğim her şarkıda ağlar oldum, izlediğim her filmde birilerini sana benzetir oldum.
Ben sen oldum .
Yolda yürürken de yapıyorum aynı şeyi.
Karşıdan gelen herkesi sen sanıyorum.
Sarılasım geliyor .
Ama bi bakıyorum ,
Seni değil,
seninle yanyana yatmayı özledim. Bencillik olacak belki ama beni mutlu etmeni,
Gülüşümden  öpmeni özledim.
Tüm organlarım nefret ediyor benden, seni kendimden mahrum bıraktığım için.
Gel be,
yalvarırım bi şans daha ver bana.
Yine bak yüzüme,
yine konuş benimle,
yine beni bekle sabahları dakikalarca. Uyanınca yine telefonuna bakıp benim mesajımı ara,
yine benim numaramı çevir,
yine bana sevgilim de.
Ben unuttum sayılır sevilmeyi,
yine hatırlat bana.
Kokunu özledim,
kafamı omzuna gömmeyi,
seni sımsıkı sarmayı özledim.
Seni özlemeyi bile özledim..
Giydiğin tişörtlere sarılıp uyuyorum,
kokun çoktan uçtu gitti onlardan. Hiçbir şey anlamıyorum,
boş boş bakınıyorum odamda etrafa. Birden ikimiz canlanıyoruz karşıdaki duvarda,
öpüyoruz birbirimizi.
Sonra ağlıyorum,
gözlerim bulanıklaşıyor.
Sen kayboluyorsun.
Sen hep kayboluyorsun.
Sen kaçıyorsun, uzaklaşıyorsun.
Yanında olan,
sana dokunan insanların ne kadar şanslı olduklarından haberleri yok.
Ben seninle gözgöze gelebilmek için nelerimi vermezdim.
Başkasıyla mı evleneceksin peki?
Başkarımi sana HATUNUM diyecek? Başka birinden çocukların mı olacak? Başka biriyle mi paylaşacaksın hayalini kurduğumuz evi?
Düşündükçe mahvoluyorum.
Aşktan ölmenin nesi saçma,
nesi gereksiz?
Ben yaşarken her gün ölüyorum. İçimde cayır cayır yanan şeyler var, sönmüyor.
Ağlıyorum ağlıyorum geçmiyor. Anlatıyorum,
içime sığmıyor.
Annem soruyor,
"Neyin var evladım senin"
susuyorum.
Sorun da burda işte,
benim hiçbir şeyim yok.
Sen her şeyimdin benim;
sen yoksun.
Benim elimde kalan hiçbir şey yok..