"Admin A"

Takang-taka siyang napatingin sa akin. Naguguluhan ako? Tauhan ba ni admin A ang lalaking ito o siya mismo ang taong to.

Natatakot ako kung siya nga.

"Huminahon ka muna, binibini" mariing utos nito sa akin
"I-Ikaw si A-Admin A?"

Tiningnan niya ko ng napakatagal bago tumango, namutla ako sa sagot niya at agaran siyang hinampas ng patpat na nasa gilid ko lamang.

"Aray! Aray! Ara----Tama na!" hiyaw nito, Ngunit hindi ko pinakinggan
"Nasan ang mga kaibigan ko? Ilabas mo sila!" sigaw ko habang hinahampas siya.
"Aray! M-Masakit y---Tama na! Pakiusap! Mali ka ng yong iniisip!"

Napatigil naman ako sa paghampas sa kanya at mariin siyang tinignan ng masama.

"At ano naman ang ibig mo diyan sabihin?"
"Veronica" ani nito at humakbang paatras sa akin.
"Diyan ka lang!" mabilis kong pagpigil sa kanya at tinutukan siya ng baril.

Kahit na nanginginig ako at unang beses kong tumutok ng baril sa isang tao ay lubos pa rin ang takot na kumukubli sa aking dibdib, hindi biro itong ginagawa ko.

Ayokong makapatay ng tao.

"Ibaba mo yan pakiusap, Veronica"
"Ayoko" mabilis kong pagpigil sa kanya.

Baka sa pagbaba ko ng baril eh ako na lang ang patayin niya, di yon pwedeng mangyari. Mahal ko pa ang buhay ko.

"Veroni----" humakbang ito ng isa patungo sa akin
"Wag kang lalapit!" agad kong ikinasa ang baril, pagkasigaw ko.

Napalunok ako ng laway sa kaba. Ito na! At ayoko na talaga sa mga nangyayari.

"Veroni----" hahakbang sana ito
"Sabing wag kang lumapit!" hiyaw ko, at humakbang patalikod
"Veronica, kung ano man ang iniisip mo, mali iyon." Ani nito "Hindi ako siya, ninakaw niya ko"

Naguluhan naman ako sa sinabi niya.

"A-Ano?" nanginginig kong tanong dito

Napabuntong hininga naman ito bago ako tignan ng mariin ngunit napakalungkot.

"Ako si Axel Hertzelm" pakilala nito "And yes, I'm Admin A. The creator and foundation of Axvy High"
"A-Ano?"

Napabuntong hininga muli siya na parang nauubusan na ng pasensya.

"Veronica, hindi ako siya, ninakaw niya ko. Ang pagkatao ko"

Kumunot lamang ang noo ko sa sagot niya. Anong ibig niyang sabihin?

"Nakita mo na siya?" biglang tanong nito sa akin
"S-Sino?" agad ko ibinaba ang baril
"Admin A" nanggigigil na sagot nito
"Pero di ba sabi mo ikaw si Admin A?" ani ko
"Ako nga" nakangiting ani nito "At hindi gagong namumuno ngayon"
"A-Ano?" di ko ma-gets
"May nagnakaw ng pusisyon ko, Veronica at siya ngayon ang namumuno ng Axvy. Siya ngayon ang Admin A na kinikilala ng mga istudyante ngayon." Nakakunot noong ani nito sa akin at umupo sa sahig, sinamahan ko siya at umupo na rin... "Putang Ina lang! Ginagamit niya ang pangalan ko at wala man lang ako magawa para pigilan yon, dahil nakakulong ako sa putang hawlang to!" sabay suntok niya sa sahig na nagpagitla sa akin. "Nakakagago lang ang mapagpanggap na hayop!"

Ibig sabihin, impostor yung lalaking dumakip at kilalang Admin A ng Axvy? Hindi! Hindi to maaari! Hindi yon makatarungan, dapat malinis ang pangalan ng tunay na Admin A.

Pero sino nga ba ang impostor na yon?

"A-Axel I-I m-mean Admin A"

Humarap ito sa akin.

"Istudyante ka ng Axvy hindi ba?" biglang tanong nito sa akin

Tumango ako.

"Pano ka nakapasok sa hawlang ito?"

Kumunot lamang ang noo ko sa tanong niya.

"Lumusot ako dun sa butas" sagot ko.

Napatampal naman siya sa noo sa sagot ko.

"Hindi itong pinagtataguan ko ang tinutukoy ko, Veronica" ani nito "Itong lugar na to, itong mismo. Pano ka nakarating dito, mahigit pitong taon na kong nakakulong dito at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung asan ang labasan"

Hala! Pitong taon? Ganon na siya katagal rito? Kung ganon, ganoon rin ako tatagal o kung mamalasin baka habang buhay na. JUSKO! Wag naman sana.

"P-Pasensya na Axei Ayy! Admin A! Di ko rin kasi alam, huling naalala ko kasi ay yung nakatali kami ng mga kaibigan ko sa isang kwarto, dinakip kasi kami nung impostor na Admin A at pilit sa kaming pinapahanap sa bagay na di naman naming alam at nung sumuko siya at nangigil ata? Ewan ko bigla na lang siya umalis at binitawan ang salitang 'Get ready, bitches. You fight with my pets ' tapos umalis na siya. At mga ilang minute lang din at may mga lalaking dumating na nakamaskarang uwak at tinurukan kami ng kung ano at nagising na lang ako na narito na ko, The rest is history"

Tumango-tango naman ito sa sagot ko.

"Mukhang pinatulog nila kayo para hindi niyo malaman ang labasan ng hawlang ito"
"Siguro nga" kako ng bigla ako may naalala "Ang mga kaibigan ko! Sila Rain, Brenda at Miss Blaire. Posible kayang narito rin sila?"
"Si ano?!" nagulat naman ako sa tanong ni Axel ayy! Admin A dahil napahawak pa ito sa magkabilang braso ko.
"Kako sila Rain, Brenda at Blaire, Axel ayy! Admin A pala"
"Cut it out" nakangusong ani nito at binitawan ang braso ko "Just call me Axel masyado namang corny ng Admin A, Nakakabulol pa. Axel will be accepted to be called, Veronica"

Tumango naman ako, sang-ayon din kasi ang hirap din naman kasi banggitin lalo na kung may itatanong ka.

"You said a name of your friends" ani nito, tumango lamang ako "You're a DMB"
"Wow! Kilala mo rin pala ang sorority naming
"Who wouldn't?"

Yes! Tanggap ko na ang sisterhood na nasalihan ko pero kahit na ganun at tingin ng iba ay masama ay Masaya naman ako, at dun lamang ako magfo-focus kesa sa sasabihin ng iba.

"Axvy tends to have fraternities and sororities, it's for oh-so-called 'Justice'"
"A-Ano?" biglang sabi nito
"If you have mark with sisterhood or brotherhood, you will be considered as one not in blood but by heart that's why I approved that at the campus"

Napangiti naman ako.

"Hindi ko alam yan, pati na ang iba basta lang daw kapag meron may kasama ka sa gyera. Yun yung sabi sa akin"

Umiling-iling lamang sa akin si Axel habang natatawa.

"Francheska"
"Pamilyar yan" kako
"Dati siya myembro ng DMB"
"Oo" I just said "Ano bang nangyari sa kanya?" tanong ko.
"She's Dead"
"I know, at naikwento na rin sa akin ang pagkamatay niya"
"Mali ang alam nila"
"A-Ano?"
"Hindi siya nagpakamatay"
"Alam ko"

Agaran namang napatingin sa akin si Axel.

"You know?"

Tumango naman ako

"Uh-huh" ani ko "Alam ng buong DMB, at gusto rin nila ng hustisya"
"Veronica"
"Bakit?"
"How's Axvy"

Matagal bago ako nakasagot sa kanya.

"Worst" sagot ko.

Napapikit naman siya sa gigil.

"That worst?"

Tumango lang ako.

"C-Can I asked s-something about h-her?" parang nahihiyang tanong pa nito sa akin.
"Si Riri mo?"

Namula lamang ito at napatingin sa malayo. Sabi na nga ba? Siya nga rin ang master ni Rain at hindi ang impostor na yon. Kuh! Ipagdarasal ko talaga ang kaluluwa niya.

"Pano mo nalaman?"
"Ginamit ni Admin A ang pangalan mo di ba? Wag kang magtaka kung nagagaya niya ang boses mo pero I wonder lang ah? Kasi iba ang boses mo sa kanya"
"Tama ka, kinuha nga niya ang boses ko," sagot nito "Naalala ko ng nasa labratoryo niya ako, may nakakabit na wire sa may leeg ko at may kung anong nakatusok sa may bandang gitna ng leeg ko. At bago ako makatayo nun itinusok nila sa akin ang malaking injection na kulay silver ang nasa laman. Nanghina ako at nangyari na lamang na nawalan ako ng boses, kinalaunan narinig ko sa boses ng hayop na yun ang boses ko at pinalitan ang boses ko ng kanya" napahigpit ang hawak nito sa sariling kamay na parang manununtok na "Kasumpa-sumpa ang mabigyan ng putang-inang boses niyang to"
"Balang araw ay babalik rin sa kanya ang ginagawa niya, Axel. Hayaan mo ang diyos ang magparusa sa kanya" ani ko

Hindi ito kumibo kaya hinayaan ko na lamang, ilang minuto rin ang nakalipas bago muli to nagsalita.

"K-Kamusta p-pala si Ivory?"

Napangiti ako sa tanong nto. Ang sweet sweet kasi.

"Hayun, umiiyak siya sa takot ng malaman na si Admin A ang master niya"
"I'm sorry about that" ani nito "Nakuha niya ang boses ko at paniguradong bumalik na naman ang trauma ni Riri"

Agaran akong napatingin sa kanya.

"Axel, umamin ka nga" kako, humarap naman ito sa akin "Ilang taon ka nung naging master ka ni Rain?"

Tumingin lang ito sa akin. At kung ano akong nakita sa mata nito.

Pagsisisi.

"I'm Sixteen years old and she is only seven that time"

Halos mangimbal ako sa sagot niro. Jusko! Nine years gap!

"She's pretty, innocent, lovely, sweet and a virgin" sagot nito "Nung una wala pa kong pake sa kanya, bineneta siya sa akin ng mga magulang nito dahil wala silang perang pampagamot sa bata at gusto rin nila gumihawa ang lagay nito. Wala pa ko sa wisyo ng mga araw na yon at kakamatay lang din ng mga magulang ko dahil sa depresyon at bisyo sa pinagbabawal na gamot."

Nakayuko lang ito habang pinapagpatuloy ang kwento.

"Naalala ko na noong mga panahon nayon kapag wala ako sa wisyo at lagging umiinom siya ang napagdidiskitahan ko ng palo o kaya ng bugbog, tumagal din yun ng ilang taon hanggang sa umabot siya ng edad sampu... Siyam na taon kasi siya ng una siya nagkaroon ng regla. Maaga pero yun talaga ang gusto ko kasi ang tagal kong nahumaling sa kanya"

Naiinis ako sa kwento niya. Hindi niya dapat ginawa yun kay Rain.

"Si Ivory, my Riri. Bata pa lang siya lagi ko na siyang pinagpapantasyahan, maganda siya at siya lang ang gusto ko kaya nung binenta siya ng mga magulang niya sa akin ay sobrang saya ko pero lubos rin ang galit ko sa sarili ko kapag napapalo o nabubugbog ko siya" umiiyak na naman ito "H-Hindi ko sinasadya ang mga bagay nay un, Veronica, s-sadyang gago lang ako at dahil yun sa problemang dala-dala ko. Sampung t-taon s-siya nun at w-walang kamuwang-muwang sa m-mangayayri pero dahil sa selos, galit at pagkahumaling ko sa kanya," natigil ito "Nirape ko siya"

Dun na ko sumabog, at malakas siyang sinampal.

"D-Di ko pinagsisihan ang bagay na yun kasi habang tumatagal minahal ko na siya, Veronica, maniwala ka. Minahal ko si Ivory." Iyak nito at lumuhod sa harap ko, napatayo ako sa inis "I love my, Riri. Sana mapatawad niya ko sa lahat ng pangbababoy ko sa kanya. Lubos lubos akong nagsisisi, kaya nga ng makatakas siya ng nasa edad labiing apat eh hinayaan ko na muna siya dahil alam ko na gago ako"

"Hindi ko alam na ganyan ang nakaraan ni Rain sayo, Axel" hinanakit kong sabi sa kanya "Wala ako sa lugar na magpatawad, dahil kahit ang diyos nakakapagpatawad ng may mga sala. Gusto ko kapag nagkita kayo ni Rain, pakiusap sa kanya ka humingin ng tawad at pakiusap. Tanggapin mo ang hinanakit niya," ani ko "Ayokong sa akin ang mag-sorry kasi una pa lang hindi naman ako si Rain. Sorry pala kung nasampal kita pero sa tingin ko deserve mo naman, sorry uli" at umupo na ko.

"S-Salamat"

Tumango lamang ako at umupo na habang nakatingin sa apoy na aking sinindihan kanina. Pareho kaming nanahimik.

"Kailangan nating makalabas dito" pagbasag nito ng aming katahimikan.

Tumango lamang ako.

"Pero tanong" ani ko "Paano?"
"Hindi ko alam, pero gagawa ako ng para----"

Hindi nito natuloy ang sasabihin nang marinig naming ang malakas na alulong ng lobo, batid sa tono nito parang nagwawala ito. Sa galit.

"Ang halimaw," sabi ni Axel "Mukhang gutom siya," tumingin ito sa akin "Hindi pupwedeng narito lang tayo, maghanda ka Veronica kailangan natin umalis dito maya-maya dahil hindi lamang ang lobo nay un ang pinagtataguan natin"

Kinilabutan naman ako sa sinabi niya.

"B-Bakit?" tanong ko "Ano pa bang meron?"
"Mga nano-chip"

Nano chip? Pagkain ba yun?

"Nano-chip, isang finding device, kung makikita mo sa labas isa itong habulan." Paliwanag nito "It's a game called survival. A hunter and a prey. At tayo ang prey Veronica, sa oras na nagwawala na ang halimaw na yon ibig sabihin nun ay gutom siya kaya kailangan niyang kumain, at kapag wala siyang makain iisa lang ang ibig nitong sabihin"
"A-Ano naman yun?"
"Ang mga nano-chip, sila ang maghahanap sa atin at magtuturo sa halimaw, kaya ako nahuli kanina kasi natutulog ako sa may puno ng halos apat na oras, pagod na pagod din ako dahil wala pa kong halos magandang tulog. Kaya ako natunton. Salamat sayo dahil buhay ako" ani nito "
"Walang anuman, kahit sino naman tao gagawin din ang bagay na yun"

Napahaawak ito sa magkabilang-balikat ko.

"Hindi lahat, Veronica, hindi lahat" ani nito "Maghanda ka, kailangan na din nating umalis pansamantala dito, kapag kasi nagtagal tayo eh makita tayo na nano-chip"
"Okay sige" ani ko at dinampot na ang mga gamit ko, ang mga baril, kutsilyo at pana na gagamitin kong self-defense sa halimaw.

Kumuha na rin si Axel ng mga gamit na kailangan niya kung sakali mang atakihin kami, ako ng matapos ay uminom na ng tubig dito sa may maliit na sapa.

Hindi ko alam kung anong meron dun sa sapa pero para kasing may kung ano dito, binalewala ko na lamang at uminom ng tubig. Nagbaon na din ako para may mainom kami ni Axel.

"Veronica, magbibihis lang at ako lilinisin ko ang sugat ko, pakitingin kung may langgam na kasing laki ng kamay mo, yun yung nano-chip. Kulay silver yun, wag na wag mong hahayaang umangat ang sungay nun. Patayin mo agad kapag nakita mo, kapag kasi umangat yun. Alam na ng halimaw kung asan tayo"
"O sige" agad naman akong napatingin sa tabi-tabi. "Basta bilisan mo ah"

Tumango lamang ito at pumasok sa tent, ilang minuto din naging tahimik. Nakakakaba. Good Lord, please help me.

Patingin tingin ako sa paligid kung may nano chip na langgam at nakahinga naman ako ng maluwag nang mapansing wala.

"Gusto ko nang umalis dito, please tulungan mo koÄ naiizak kong bulong "Master"

Naiiyak ako dito sa takot ng biglang maz kumapit sa binti ko napatili ako sa takot.

"Veronica!" nag aalalang sigaw sa akin ni Axel. Namutla din din sa nakita sa maz binti ko.

"Patayin mo na, please"

Sunod na nangyari ang malakas na putok ng baril ang umalingawngaw sa paligid.