Proloog

'Het is een poesje!' Zonder dat Bloesemveer antwoordde begon ze met likken. 'Er komen nog twee.' 'Nog even volhouden.' Miauwde Madeliefhart bemoedigend.

'Ik kan niet meer.' Miauwde Bloesemveers hijgend. 'kom op nog ééntje' toen kwam de nieuwe wee, toen viel er een klein bundeltje uit: 'Het is een katertje... Ik vrees dat die dood is.' Miauwde Sintelblad bedroefd. Ze liet haar kop beroefd hangen. Madeliefhart probeerde haar gerust te stellen:' We gaan hem mogen begraven. 'Je bent klaar voor vandaag. Rust lekker even uit.' Miauwde Roodlicht en voor ze het wist was ze alleen, opeens voelde ze een ondragelijke pijn. 'Ahhhh!' Ze gaf haar laatste beetje kracht en ze zag dat er een bundeltje lag, maar ze had niet genoeg kracht op het te bevrijden Madeliefhart schoot de grot in en beet snel het open en likte het zorgvuldig: 'Eindelijk, het klopt' murmelde Madeliefhart en ze legde de kit bij haar. Plotseling snelde Madeliefhart naar de medicijn katten. Wat is er aan de hand vroeg ze zich af. De medicijn katjes schoven wat medicijnen voor haar neus 'Eet dit op' Beval Vederpoot, met moeite at ze de kruiden op. 'Madeliefhart haal Regenstorm alsjeblieft. 'Hoorde ze Spikkelpoot miauwen.

'Regenstorm kun jij deze kittens voeden, want Bloesemveer is daar niet in staat.' 'Goed' Miauwde ze terwijl ze de kittens oppakte en naast haar zetten. Wat?! Ik ben prima instaat hoor: Dacht ze .De kittens begonnen meteen gulzig te drinken. 'Madeliefhart?' Ja wat is er Bloemster?.' Vroeg Madeliefhart 'Nou eigenlijk willen we al vertrekken.' 'Maar de kittens zijn nog niet groot genoeg... Jullie kunnen ook wel vertrekken, dan blijven ik, Melkpoot, Regenstorm en een paar medicijnkatten bij Bloesemveer.' Weet je het zeker?' 'Heel zeker' Verzekerde Madeliefhart haar 'Goed, deze keer trek ik je besluit niet in twijfel.' Toen het plan aan de gekozen katten was verteld, stapte Bloemster naar voren:' Clans we gaan weer verder trekken!' Klonk het over de vlakte. En voor ze het wist was en de katten vertrokken. Ik kan ze net zo goed alvast namen geven dacht ze: 'Het lichtgrijze poesje noem ik Winterkit, omdat we is geboren in de winter en in de winter is het leven hard en ik weet dat het hard is om nu te overleven.

Hoofdstuk 1

'Waarom moeten we weg, de grot is zo leuk!' zeurde verontwaardigd Winterkit ' Nou ik ken een plek met allemaal katten die je respecteren en er zijn ook nog allemaal kittens waar je binnen kort mee kunt spelen ' 'Oké' Miauwde Eekhoornkit 'Kom laten we spelen, vang de eekhoorn' Miauwde ze 'oké, je kan me toch niet pakken!😼' Miauwde Eekhoornkit