Hoofdstuk 1

Nachtvlek volgde de niets vermoedende vogel, hij nam een hap lucht en sprong op de vogel af hij greep het met een poot vast. Hij plukte de vogel uit de lucht. Mooi. Dacht Hij. Nu in bladkaal zullen we deze goed kunnen gebruiken. Hij trippelde verder op zoek naar een nietsvermoedend muisje. Plots hoorde hij een zacht getrippel, hij volgde het geluid. Het getrippel ging een tunnel in, hij ging achter zijn prooi aan. Opeens hoorde hij een hoge piep. Nachtvlek miauwde geschrokken. Er was een vos voorover gebogen over prooi, zijn prooi. Hij krijste van woede, de vos keek op. Dat had hij beter niet kunnen doen, de vos stormde op hem af.

Hoofdstuk 2

Hij vluchtte weg, in een oogwenk zag hij dat de prooi Leliekit was. Hij draaide zich om en stormde op de vos af en gaf hem een klauw in zijn oog. De vos schrok van de onverwachtse beweging, hij deinsde achteruit. Nachtvlek greep zijn kans en rende onder de vos door. Snel greep hij Leliekit en vluchtte weg. 'Wat deed je daar?! Je had wel dood kunnen zijn!' Snauwde hij. Hij wist wel dat het maar een kitten was, maar anders zou ze het nooit leren. Ze was namelijk echt een ondeugende kit. Leliekits stem rukte hem uit zijn gedachte: 'Maar jij hebt me gered.' Terwijl