Peter: Panie Stark, mam pracę domową i nie rozumiem takiego jednego zadania z algebrą.

Stark: Nie martw się, synek. Ja zrobię.

Peter: Jesteś pewny?

Stark: Peter, ja jestem geniuszem. Jestem pewny, że poradzę sobie z twoją pracą domową z algebry.

*dwie godziny później*

Stark: *płacze nad zeszytem i wyrywa kartki* Ale to przecież kurwa nie ma sensu.