Odkąd Volta i Tom przekroczyli wrota zamku, minęło pół godziny. I tyle dziewczynie zostało na przyszykowanie.

A jedyne co teraz robiła, to gapiła się w suknie i zastanawiała co dalej. W końcu postanowiła przyodziać czarny materiał na siebie. Blond włosy związała w luźnego, wysokiego kucyka. Rok 1943 był ubogi w kosmetyki, dlatego posmarowała tylko usta kremem nawilżającym.

Spojrzała w lustro i westchnęła.

Nie zdziwiłaby się, gdyby prędzej czy później dostała Avadą na balu.

Stwierdziła, iż jej wygląd jest przeciętny. Nigdy nie wychwalała swoich atutów.

W końcu ktoś zapukał do jej drzwi.

Jej serce się zatrzymało, a w pokoju było słychać tylko wskazówki zegara.

Tik, tak. Tik, tak.

Po drodze złapała jeszcze zapinane na rzemyk, czarne szpilki na grubym obcasem.

Otworzyła drzwi i ujrzała przystojnego chłopaka, o którego zabijają się setki dziewczyn.

-Gotowa? - zapytał bez emocji.

Dziewczyna zawsze uważała, że pod skorupą zimnego i oschłego potwora, kryje się ciepły i opiekuńczy mężczyzna.

Zawsze się myliła.

-Jeszcze buty. - wyszeptała i opadła na kanapę. Tom wywrócił oczami, gdy zobaczył jak Dellov męczy się z zapięciem buta.

Warknął pod nosem i rzucił się na kolana, by pomóc dziewczynie.

-Jesteś aż tak głupia, by zwykłego rzemyka nie zapiąć? - zapytał retorycznie.

-Nigdy nie bawiłam się w te rzeczy... - mruknęła zawstydzona, na co on jeszcze raz przewrócił oczami.

-Chodź, bo się spóźnimy. - powiedział i nie czekając na odpowiedź dziewczyny wyszedł z jej pokoju.

Z łoskotem wpadli do Wielkiej Sali, a wzrok wszystkich spoczął na nich. Wszyscy z otwartymi buziami patrzyli się na Voltę i Toma.

Wróg i wróg? Niedorzeczne.

-Patrzą się. - spanikowała blondwłosa.

Tom złapał ją za ramię i pociągnął do środka.

-I co się gapicie? - syknął, a wszyscy momentalnie odwrócili wzrok, chociaż pojedyncze osoby zerkały kątem oka.

Czarnowłosy wciągnął ją na parkiet, gdzie rozbrzmiała wolna piosenka. *media*

Tylko on i ona.

Oprawca i ofiara.

Tom i Volta.

-Nie musisz tego robić. - chciała się wyrwać zawstydzona, ale czarnooki ją przytrzymał.

-Kiedyś musisz przeżyć swój pierwszy taniec. - nawet na szpilkach Volta nie sięgała Tomowi do podbródka.

Dziewczyna zacisnęła usta i poruszała się w rytm muzyki.

Przyjrzała się bliżej Tomowi. Stwierdziła, że był bardzo przystojny.

A pod tą buźką krył się prawdziwy potwór.

Na tą myśl uśmiech zszedł Dellov z twarzy. Przecież to jej oprawca.

Gnębiciel. Bestia w ludzkim ciele. Ciemiężca. Prześladowca.

Na te myśli odsunęła się od Toma.

-Mieliśmy szukać Vinctentego Smith.

-Nawet tańca odpuścisz, sztywniaro? Mogłem jednak iść z Amandą. - na te słowa dziewczyna odeszła od niego i pytała po kolei ludzi:

-Cześć, widzieliście Vincentego Smith? - aż w końcu ślizgon sam ją zaczepił.

-Podobno mnie szukasz. - spojrzał na nią dziwnie.

No tak.

To Volta Dellov. Pośmiewisko Hogwartu. Kujonka. Sztywniara.

-Tom Riddle "poprosił" mnie, bym pomogła mu cię znaleźć. Szuka cię. - powiedziała chłodno i wyszła z sali.

Straciła bal. Ten jedyny raz. Przepadł.

Z nim.

~*~

-Rozumiesz już?

-Nie. Wytłumacz jeszcze raz. - powiedział zły Tom, a Volta westchnęła.

-Emeryk Zły to czarnoksiężnik, który za pomocą czarnej różdżki podporządkował sobie całą południową Anglię. Zginął w pojedynku z Egbertem Zuchwałym.* Rozumiesz? - przetarła zmęczona oczy.

Ten dzień ją wykończył. A jeszcze została myślodsiewnia.

-Dobra. Na dzisiaj koniec. Jutro o 22 w bibliotece. - wziął szybko książki i wyszedł z sali.

Volta jęknęła i opadła na głową na ławkę.

Myślodsiewnia. Na tą myśl od razu energicznie wstała i pobiegła do gabinetu Dumbledore'a.

Odgadnę kim jesteś, Tom.

~*~

[...]

-W ilu częściach może być dusza? W jednej? A może... w siedmiu? - zapytał 14-letni Tom.

-Siedem? To niesłychane! - zdziwił się profesor Slughorn*.

~*~

Dellov wzięła wielki oddech, wyciągając głowę z miski.

A więc tu cię mam.

-Czemu szperasz w moich wspomnieniach? - warknął Tom, a Volcie serce się zatrzymało.

Momentalnie odjęło jej władzę w nogach i poleciała jak długa na ziemię.

~*~

Młody Riddle siedział w skrzydle szpitalnych i z niecierpliwością wpatrywał się w śpiącą Krukonkę.

Co ty ze mną robisz?

W końcu Volta otworzyła oczy, a Tom odetchnął z ulgą.

- I dobrze. Może chodzi o to, że jestem czystym złem. Mi już nic nie pomoże.

-Nie. - wzięła oddech. - To dlatego... - bała się wypowiedzieć to. - ...że cię krzywdzono. Jakaś część ciebie jest jeszcze normalnym człowiekiem.

-Czemu tak myślisz? Jakie masz podstawy?

-Bo widzę to. Bo widzę twój stosunek do mnie. I wszystkie rzeczy, jakie masz w zasłudze.

-Ale nie możesz... Mogłaś?* - po tych słowach Volta zasnęła.

Tom powoli wycofał się do swojego pokoju w zamyśleniu.

Jakaś część ciebie jest jeszcze normalnym człowiekiem.

Bo widzę to.

...krzywdzono cię.

Twój stosunek do mnie.

Tom z impetem walnął pięścią w ścianę.

Nagle obok niego przeszli pracownicy Ministerstwa Magii.

- Riddle! Chodź do mnie! - zawołał Dumbledore. -Czy coś się dzieje? Czemu jesteś tak późno na korytarzu? Dzisiaj nie masz patrolu. - powiedział Dumbledore i przetarł swoje okulary.

-Nie, profesorze. Nic. - odpowiedział Tom i przełknął ślinę.

-Będziemy musieli zamknąć Hogwart. Uczniowie umierają masowo. Wiesz coś na ten temat? - spojrzał na niego przenikliwie.

-Nie, profesorze. Jeśli się czegoś dowiem, to od razu panu powiem. A jeśli ataki ustaną? Nie mam się gdzie podziać. Wtedy Hogwart zostanie otwarty? - zapytał z udawaną nadzieją.

Albus spojrzał podejrzliwie na młodego Riddle.

-Chcesz mi coś powiedzieć?

-Muszę już iść, panie Dumbledore.

-Rozumiem. Dobranoc. - uśmiechnął się nauczyciel i odszedł.*

Tom odetchnął z ulgą i warknął pod nosem.

Wbiegł do damskiej toalety i wysyczał coś w języku węży, wcześniej rozglądając się.

Wszedł do tunelu, który pokierował go do mosiężnych drzwi z wężem.

Powtórzył mowę węży, a wrota otworzyły się, ukazując komnatę.

Komnata Salazara Slytherin'a.

Tom usłyszał stłumiony jęk.

Szybko odwrócił się i zobaczył Voltę, wpadającą do komnaty.

Była ubrana w koszulę szpitalną, a za sobą ciągnęła kroplówkę na wieszaku.

Miała okropne cienie pod oczami i popękane usta.

Przerażonym wzrokiem wpatrywała się w Toma.

-J-ja tu wpadłam... niechcący. Przysięgam. - wyjąkała na początek.

Potem coś wydało z siebie syk.

-Volta, nie! - krzyknął Tom i podbiegł do niej.

Wszystko się działo jakby w zwolnionym tempie.

Czarnowłosy zasłonił swoim ciałem Dellov, a ona odwróciła się od niego i przylgnęła plecami do jego tułowia.

-Idź! Mówię ci idź! - krzyknął Tom w stronę Bazyliszka.

On odpełznął, zostawiając nastolatków samych.

Volta upadła na ziemię.

-Kim ty jesteś? - wyszeptała i zaczęła się odsuwać od Toma.

Potworem.

~*~

*-sytuacja wzięta z Wikipedii.

*-wspomnienie Toma na spotkaniu ślimaka u Slughorn'a.

*-przekształcony przeze mnie fragment serialu "Pamiętniki Wampirów", w którym rozmawia Caroline z Niklaus'em.

*-przekształcony przeze mnie fragment "Harry'ego Pottera i Komnaty Tajemnic", w którym Harry odnajduje dziennik Toma Riddle i tam jest jego wspomnienie.

LittlePsychopath2104