Wiadomo, że jak każda grupa ludzi związana ze sobą w jakiś sposób posługuje się symbolami albo opisuje się jakimś słowem. Tak na przykład jak osoby LGBTQ+ kojarzą się z tęczą, osoby walczące z depresją kojarzą się głownie ze średnikiem. Tak autystyc kojarzą się z niebieskim puzzlem i niebieskim kolorem.

Jest to dość denerwujące dla osób, które są zapoznane z tym tematem, a najbardziej denerwującym zjawiskiem związanym z kolorem niebieskim i symbolem puzzle jest nadużywanie tego przez osoby neurotypowe w kontekście naszego zaburzenia.

Wielokrotnie uczestniczyłam w dyskusja na ten temat, które rozkręcają się głownie przed i w trakcie Światowego Dnia Świadomości Autyzmu, czyli 2 kwietnia. Ale do sedna aby zrozumieć nasza niechęć do tego symbolu czas na trochę historii.

Po raz pierwszy puzzel jako symbol autyzmu pojawił się w 1963 r. Rozpowszechniła go brytyjska organizacja działająca na rzecz osób z autyzmem National Autistic Society. A jego twórcą był  Gerald Gasson. 

Organizacja ta twierdziła, że osoby z autyzmem cierpią przez swoją odmienność i zaczęto rozpowszechniać puzzle z łkającym dzieckiem sugerując, że autyzm to wielka tragedia.

 W 1999r. fundacja Autism Society of America stworzyła nowy symbol świadomości autyzmu. Czyli wstążek składającą się z wielu kolorowych puzzli. Wzór ten miał symbolizować nadzieję na jak najszybsze rozpoznawanie sygnałów autyzmu oraz wczesną interwencję, co z kolei dyskryminowało dorosłe osoby z autyzmem.

Obecnie najbardziej rozpowszechnianym i znanym symbolem jest niebieski puzzel i jest on powiązany z  organizacją Autism Speaks. Aktualnie wiele osób z autyzmem nie uznaje i nie utożsamia się z tym symbolem.  I o dziwo nie jest to spowodowane niechęcią do symbolu, ale do organizacji, która jest jego propagatorem od 2005 r. Powodem takiego stanu jest stanowisko Autism Speaks sprzed parunastu lat. Jej członkowie podchodzili bowiem do autyzmu jak do choroby, o której mówili jak o „epidemii" XX wieku. Twierdzili, że bycie autystykiem musi być wielką tragedią, a co najgorsze bagatelizowali on potrzeby dorosłych osób ze spektrum, a skupiali się wyłącznie na dzieciach. 

Dlatego własnie ten symbol jest odbierany jako krzywdzący bowiem, puzzel kojarzony jest z byciem wybrakowanym, niekompletnym, niepasującym do reszty.

Także kolor niebieski kojarzony jest negatywnie, bowiem kolor niebieski, uznawany za chłopięcy, miał symbolizować fakt, że częściej to chłopcy zmagają się z autyzmem, aniżeli dziewczęta, co z kolei kobiety traktują często jako dyskryminację.

Z tego powodu społecznośc autstyczna zaczeła tworzyc swoje własne sybole jakimi są np.

- kolorowy znak nieskończoności, który ma symbolizować akceptacje różnorodności 

- Złota pętla, której kolor wziął się od chemicznego wzoru  złota (Au), Pętla zaś ma wizualizować fakt, że osoby z autyzmem tworzą już całość, a nie pojedynczy element i zawsze byli, są i będą sobą

Społeczność osób ze spektrum również zaczęła rozpowszechniać hasła sprzeciwów dotycząca niebieskiego puzzla takie jak:

„Ludzie, nie puzzle"

„Nic o nas bez nas"

„Nie jestem brakującym elementem"

I to własnie dlatego tak bardzo osoby ze spektrum nienawidzą być kojarzone z symbolem niebieskiego puzzla, ja osobiście wole hasło ,, ludzie, nie puzzle" i złotą pętle, ale jeżeli osoby w spektrum chcą być kojarzone z niebieskim puzzlem to mi nić do tego każdy robi to co uważa za dobre dla siebie.