Dzisiaj po kolejnym udanym spotkana z panią Psycholog, natchnęło mnie na rozdział poświęcony terapii. Pamiętajcie oczywiście, że głownie będę się opierać na swoim doświadczeniu.

Ja tak w zasadzie odkąd tylko pamiętam chodziłam do psychologów i to z różnych podwód i w sumie wszystkie te wizyty było dość istotne bo pewnie nie było by nie w tym miejscu w którym jestem obecnie. 

#1 Psycholog 

Pierwszy raz poszłam do psychologa a właściwie zostałam wysłana w szkole podstawowej bo byłam niby ,,za cicha" i miało to miejsce w pierwszej klasie. Pamiętam też że w tedy zaczęłam też specjalne zajęcie dla dyslektyków bo miałam naprawdę duży problem z nauką czytania. 

Ciekawostka

W większości przypadków  dysleksja jest objawem autyzm. 

Po prawie 3 letniej terapii zakończyło się moja udręka, bo tak szczerze nie bardzo mi się podobało zwłaszcza, że nie lubiłam się za dużo odzywać. Po za tym wiecie sami jak wygląda szkolny psycholog.

#2 Psycholog 

Za nim pojawiła się druga pani psycholog dużo złego się działo w moim życiu. Więc ogólnie podsumowując trafiłam z diagnozą depresji. Chociaż z perspektywy czasu wydaje mi się że to nie była depresja tylko autystyczne wypalenie o którym wam już wspominałam. Ogólnie to nie lubiłyśmy się za bardzo pani była bardzo koślawą i wcale nie chciała zrozumieć moich problemów albo to ja byłam za bardzo zdołowana i czułam się okropnie, że w tedy wszystko odbierałam jako atak. Plus nie podobał mi się jej wyraz twarzy i te okropne dredy które miała. Oczywiście każdy może nosić się jak chce, ale co jest ważne by terapia przynosiła efekty musimy złapać wspólny więź z psychologiem, a no mi w większości takie szczegóły przeszkadzają. Więc bardzo szybko się pożegnałyśmy. 

#3 Psycholog

A na jej miejsce wskoczyła nowa pani, która w sumie była neutralna pomogła mi trochę ale tak samo jak poprzednie panie, zostawiała mi pole do mówienia, czyli nie odzywała się tylko starała się mnie wysłuchać. Ale ja nie umiem sama z siebie zacząć mówić o swoich potrzebach i problemach więc siedziałam cicho. 

#4 Psycholog

Jakoś po roku miałam nawrót depresji, a że moja poprzednia pani psycholog poszła na urlop macierzyński, musiałam znaleźć sobie nową panią. Tak samo jak poprzednia pani psycholog nie umiała zrozumieć mojej pokręconej logiki i perspektyw. Ale mimo wszystko udało nam się znaleźć wspólny język i pomogła mi 

#5 Psycholog 

No i dochodzimy do momentu w którym już jestem na dobrej drodze do mojej diagnozy. A moją po wierzycielką sekretów jest szkolna pani psycholog do której jestem wysyłana przynajmniej 3 razy w tygodniu za słabą koncentracje na lekcjach i rozpraszanie klasy. Uwielbiam gadać z tą panią rozumie mnie i mnie nie ocenia tylko słucha. 

#6 Psycholog 

I czas wejść na odpowiednie tory. Czyli na panią, która jest całkowicie przystosowana do pracy z kobietami w spektrum autyzmu. Co jest ważne terapia ma mi pomóc aby lepiej wpasować się w społeczeństwo. Jedną rzecz którą uwielbiam to to ze pani D. zadaje mi dużo pytań to nie jest tak  że ja musze sama mówić. Co już jest dużą różnicą. 

Co się robi na takiej terapii dla osób z autyzmem? 

Rozmawiam o taki bardzo oczywistych rzeczach dla ludzi. Moim problemem jest agresja więc przepracowujemy moje zachowania, rozładowujemy mój gniew. Uczymy się jak komunikować swoje potrzeby ludziom. Uczymy się co to są emocje i po co nam sią one potrzebne. Pracujemy nad tikami nerwowym. Rozmawiamy o przyszłości, która w większości przeraża dużą część osób z autyzmem. Jak powinno się reagować na stres. Pracujemy nad uczuciem strachu i niepokoju.

A jak ktoś mnie pyta co właściwie na tej terapii. To odpowiadam, że uczę się być człowiekiem. Bo takie rzeczy powinien wiedzieć każdy, ale przez zaniedbanie mojego autyzmu, który objawiał się już w przedszkolu ja tego nie wiem. A ja po każdej sesji czuje się jak dziecko bo to są rzeczy, które powinny umieć dzieci, a dla mnie one są czymś nowym.

Podsumowując terapia jest dla nas bardzo ważna i potrzebna, bo ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że jest bardzo przydatna w życiu codziennym. Więc moi drodzy chodźcie do psychologów, rozmawiajcie otwierajcie się bo zdrowy człowiek, to zdrowy również psychicznie, a nie tylko fizycznie.