Przyjaźnie, związki... Najlepsze przyjaciółki, koleżanki, koledzy, pierwsza miłość, crush itd... Dużo tego posiadamy, prawda? Trzeba przyznać, że KAŻDY na świecie kogoś ma. Nieważne jaki jest... Więc... Co jest ze mną nie tak? Dlaczego będąc w domu nudzę się podczas gdy inni świetnie się bawią wspólnie? Dlaczego będąc w szkole, na przerwach stoję samotnie pod oknem, słuchając muzyki podczas gdy inni rozmawiają, śmieją się, chodzą? Najbardziej boli mnie widok zakochanych, roześmianych, głośnych ludzi. Tu idzie matka z szczęśliwym dzieckiem, tam najlepsze przyjaciółki rozprawiają o czymś. A ja? Moim towarzystwem standardowo są słuchawki. Uwielbiam muzykę! Mogę nawet powiedzieć, że jestem uzależniona od niej. Lecz... Każdego prędzej czy później to znudzi. Tylko, że cóż innego robić? W samotności jest trochę tak przykro robić coś co mogłoby się z kimś robić. Jestem już naprawdę zmęczona tym wszystkim... Nie potrafię sobie z tym poradzić. Czasem mam wrażenie, że moja głowa zaraz wybuchnie od natłoku tych cholernych myśli. Chciałabym je usunąć, wykasować... Stać się obojętną na wszystko. Pragnę nauczyć się nie okazywać uczuć. Podziwiam takich ludzi, którzy to umieją... Ja niestety tak nie umiem. Ale mam wielką nadzieję, że w miarę szybko zdążę się tego nauczyć. Bardzo by mi się to przydało...

Ten rozdział jest wyjątkowo krótki, ponieważ nie mogłam jakoś nic innego wymyśleć. Niektóre rozdziały będą właśnie takiej długości inne troszkę dłuższe zależy ile moja głowa wymyśli.