Często zadaję sobie pytania, zazwyczaj są to dwa ważniejsze. Jedno przeszłościowe a drugie przyszłościowe a mianowicie: Co by się stało gdyby nagle mnie zabrakło czy Gdyby mnie NIGDY nie było? Bo przecież patrząc prawdzie w oczy nie jestem kimś ważnym. Kimś o kim warto czy trzeba by pamiętać. Jestem tylko kolejną jednostką przedłużającą nasze pokolenie. Czy ktoś by o mnie pamiętał? Wspominał? A może ubolewał bądź miał żal, że mnie zabrakło? Kto by tęsknił, kto płakał? Coraz większą mam ochotę to sprawdzić ot tak, bo czemu nie? Może byłoby mi lżej i weselej? Wszystkie smutki, troski i problemy by znikły jak za pomocą magicznej różdżki. Mogłabym zamieszkać na jednej z tych puszystych białych chmurek wśród życzliwych i dobrych aniołków. To chyba lepsze wyjście niż życie tutaj. Tak mi się wydaje aczkolwiek pewna nie jestem. Nadal posiadam zbyt dużo pytań, myśli, rozważań, rozkmin jak zwał tak zwał a coraz mniej odpowiedzi na to. A co jeśli bym się urodziła kimś innym? Czy inni by mnie polubili? Akceptowałabym siebie taką jaką bym była? Miała lepsze życie usłane różami? Cóż chyba wystarczy mi tego zadręczania na dzisiaj. Więc zostawiam to wszystko, zamykam swoje myli i umysł. Może chociaż dzisiejszej nocy dadzą mi spać spokojnie wraz z pięknymi snami? Spełniłoby się w końcu moje marzenie...