Κατερίνας POV

Μάντεψε μου είπε η Δήμητρα όταν πλησίασα στην έδρα μετά την λήξη του μαθήματος

"Τι έγινε;" ρώτησα με απορία

"Η αδερφή μου βρήκε σπίτι"

Επιτέλους ανακουφίστηκα καθώς τόσο καιρό που μένουν μαζί δεν βρισκόμαστε συχνά ειδικά απο τότε που με συνάντησε η αδερφή της προσπαθούμε να αραιώσουμε όσο μπορούμε τις συναντήσεις μας για να μην έρχομαι σε επαφή με την Έλενα

"Απο αύριο ξεκινά την μετακόμιση"

"Ωραία.Σε έχει ρωτήσει κάτι για την σχέση μας;" ρώτησα γιατί πραγματικά δεν θέλω να αρχίσει να υποψιάζεται και να βρεθούμε σε μπελάδες

"Όχι πολλά.Πιο πολύ την παραξενεύει ότι δεν έρχεσαι σπίτι μου αλλα τα μπάλωσα αφήνοντας να εννοηθεί ότι και καλά έχουμε τσακωθεί.Γαμώτο αν δεν μας είχε δει εκείνη την μέρα να φιλιόμαστε τώρα θα ηταν πιο εύκολα όλα" απάντησε μαζεύοντας τα πράγματα της

Και ναι. Μια μέρα που είχα πάει σπίτι της μας είδε να φιλιόμαστε και τα κατάλαβε όλα. Σχεδόν. 

"Μήπως πρέπει να περάσω σήμερα το απόγευμα έτσι για το ξεκάρφωμα;"

"Δεν χρειάζεται.Ας το καθυστερήσουμε όσο μπορούμε.Τουλάχιστον μέχρι να γίνεις 18 δεν θέλω να μάθει κάτι"

"Όπως νομίζεις"

Δεν ήθελα να φέρω αντίρρηση γιατί ξέρω πόσο πολύ αγαπάει την αδερφή της και δεν θέλει να την χάσει.Εν μέρη την καταλαβαίνω και εμένα ο Μιχάλης με έχει στηρίξει αρκετά και είναι πολύ ώριμος για την ηλικία του.Δεν μπορώ καν να σκεφτώ τι θα έκανα χωρίς αυτόν

"Εσύ είσαι καλά;" ρώτησε κοιτώντας με

"Ναι μια χαρά,κουρασμένη λίγο απο το διάβασμα αλλά καλά"

"Μπα το ρίξαμε στο διάβασμα;" με πείραξε

"Εεε αφού δεν σε βλέπω όσο πριν κάτι έπρεπε να κάνω για να γεμίσω τον χρόνο μου και το διάβασμα είναι μια καλή ιδέα" προχωρήσαμε προς την έξοδο του σχολείου

"Εντυπωσιακό.Αποφάσισες τελικά τι θα κάνεις με το μέλλον σου;"

"Ας μην την πιάσουμε αυτή την συζήτηση"

"Εντάξει αλλά δεν νομίζεις πως πρέπει να αποφασίσεις κάποια στιγμή;"

"Ναι πρέπει.Mπορούμε να σταματήσουμε τώρα αυτή την συζήτηση;"

"Οτι πεις δεν θέλω να σε πιέσω.Να σε πάω σπίτι;"

"Αν μπορείς"

"Πως και δεν πήρες το μηχανάκι σήμερα;" ρώτησε με απορία

"Ήθελα να περπατήσω λίγο"

Μπήκαμε στο αμάξι αλλά δεν ξεκίνησε την κοίταξα αλλά δεν μίλησα

"Γιατί δεν το λες;" μίλησε πρώτη

"Τι να πω;"

"Αυτό που σκέφτεσαι"

"Δεν σε καταλαβαίνω"

"Κατερίνα...γιατί δεν μου λες πως σε έχει πειράξει ότι δεν βρισκόμαστε συχνά;

"Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει αλλά δεν μπορεί να γίνει κατι.Η Έλενα είναι αδερφή σου και καταλαβαίνω πως δεν θες να την χα-"

Δεν πρόλαβα να συνεχίσω μου έπιασε το πρόσωπο με τα δύο της χέρια και με φίλησε.Ανταποκρίθικα πίσω αμέσως.Πόσο πολύ μου έχει λείψει. Απομακρυνθήκαμε και ακουμπήσετε τα μέτωπα μας

"Κάνε υπομονή λίγες μέρες και μόλις τελειώσει με την μετακόμιση της η Έλενα θα είμαστε όλη μέρα μαζί"

"Και τι θα κάνουμε;" ρώτησα ενω παράλληλα την φιλούσα στον λαιμό

"Πολλά" απάντησε με δυσκολία

Της έκανα πιπιλιά,όταν την δει μετά θα με σκοτώσει

"Τι λες να τα κάνουμε εδώ στο αμάξι;"

"Εισαι τρελη;"

"Πολύ.Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει"

"Το έχω καταλάβει"

"Aφού το έχεις καταλάβει δεν συνεχίζουμε απο εκει που το αφήσαμε;"

"Όχι,δεν θα πάθεις και τίποτα να περιμένεις λίγες μέρες"

"Καλά.Δεν μου είπες,πως τα πήγα στο διαγώνισμα;" την ρώτησα καθώς ξεκίνησε να οδηγεί προς το σπίτι μου

"Ανδρέου μην εκμεταλεύεσαι την σχέση μας για να μάθεις τον βαθμό σου πριν δώσω τα διαγωνίσματα στην τάξη"

"Ελα ρε Δήμητρα πες μου"

"Θα σου πω μόνο οτι τα πήγες καλύτερα απο οτι περίμενα"

"Πολυ κατατοπιστική μπράβο"

"Το ξέρω σε ευχαριστώ"

Φτάσαμε σπίτι μου κατέβηκα απο το αμάξι και στάθηκα για λίγο στο παράθυρο

"Σε ευχαριστώ που με έφερες" είπα

"Δεν μου ήταν κόπος"

"Θα μου στείλεις μετά;"

"Άμα το θυμηθώ" χαμογέλασε πονηρά

Έχεις όρεξη για πειράγματα δημητρούλα; Τώρα θα δεις

"Όπως νομίζεις.Ααα να σου πω"

"Τι;" εξακολουθουσε να χαμογελάει

"Όταν πας σπίτι κάλυψε με λίγο μεικ απ την πιπιλιά στον λαιμό σου "

Γρήγορα το χαμόγελο της έσβησε και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.Έπειτα κοίταξε προς τον καθρέφτη του αυτοκινήτου το σημάδι στον λαιμό που της είχα κάνει πιο πριν.Κοίταξε πάλι εμένα και της έκλεισα το μάτι

"Θα σε σκοτώσω!"

"Σίγουρα όμορφη"

Έφυγα γρήγορα προς το σπίτι μου χωρίς να περιμένω να μου απαντήσει.Μπήκα μέσα και είδα τους γονείς μου να τρώνε

"Γεια"

"Γεια σου αγάπη μου πως εισαι;" είπε ο μπαμπάς μου

"Καλά"

"Θα φας τώρα;" ρώτησε η μαμά μου

"Όχι θα φάω αργότερα,πάω πάνω"

"Εντάξει όπως θες"

Λίγες μέρες μετά

"Δεν υπάρχει περίπτωση" σχεδόν φώναξα

"Κατερίνα ηρέμησε"

"Τι να ηρεμήσω μωρέ; Θες να πάω να με τραπεζωσει η αδερφή σου"

"Αυτή το ζήτησε όχι εγώ.Τώρα που μένει στο καινούργιο σπίτι λέει θέλει να μας κάνει το τραπέζι για να σε γνωρίσει καλύτερα"

"Και πρέπει να πάμε οπωσδήποτε;"

"Ναι ρε μωρό μου έχει να σε δει απο τότε που ήρθες και την συνάντησες σπίτι μου.Έχω ξεμείνει πια απο δικαιολογίες για να την αποφύγω αυτη την συνάντηση κατάλαβε με.Της έχει φανεί πολύ περίεργο το οτι δεν έρχεσαι απο το σπίτι.Έχει αρχίσει να υποψιάζεται πως κάτι συμβαίνει.Μην ξανά λέμε τα ίδια"

"Δεν είμαι υποχρεωμένη να έρθω. Έχω κάνει πολλές υποχωρήσεις δεν νομίζεις;"

"Ρε Κατερίνα" φώναξε αλλά δεν γύρισα να της μιλήσω

Το ξέρω ότι δεν φταίει σε κάτι αλλά εμένα δεν μου αρέσουν αυτά.Τραπεζωματα και βλακείες.Άμα πω καμία βλακεία και καταλάβει τίποτα τι θα κάνουμε; Είναι πολύ επικίνδυνο

Βγήκα στο προαύλιο και έψαξα με τα μάτια μου την Άννα.Την εντόπισα να κάθεται σε ενα παγκάκι και πήγα προς το μέρος της

"Τι έγινε;" ρώτησε βλέποντας με

"Τι να γίνει θέλει να με τραπεζωσει η αδερφή της" εξήγησα

"Τσακωθήκατε;"

"Περίπου"

"Δηλαδή;"

"Της μίλησα άσχημα"

"Κατάλαβα. Τσακωθήκατε"

"Άσε με εμένα τώρα. Εσύ πως είσαι;"

"Καλά είμαι γιατί;"

"Ξέρω γω τον τελευταίο καιρό δεν αναφέρεις τίποτα για κανέναν Γιάννη ή Φίλιππο"

"Που τους θυμήθηκες αυτούς;"

"Γιατί υπάρχει άλλος;"

"Οχι" έσκυψε το κεφάλι

"Γιατί δεν μου λες;"

"Δεν νιώθω έτοιμη ακόμα"

"Μα καλά τοσο περίπλοκο είναι;"

"Όταν σου εξηγήσω θα καταλάβεις"

"Οκ δεν θα σε πιέσω"

"Εσυ τι θα κάνεις; Θα πας τελικα στην αδερφή της;"

"Δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς όπως φαίνεται"

"Πω πω αυτό το τραπέζι θέλω πολύ να το δω."

"Δεν πας τότε εσύ αντί για εμένα;"

Δημητρας POV

Φφφ μπλεξιμο.Δεν λέω έχει δίκιο η Κατερίνα αλλά και εγω είμαι σε δύσκολη θέση.Ελπίζω να μην μου το κρατήσει πολύ γατί τον τελευταίο καιρό η αλήθεια είναι ότι την εχω ζορίσει και δεν της αξίζει κάτι τέτοιο. Δεν της αρέσει να την πιέζουν και εγω μόνο αυτό κάνω

Έχω μάθημα με το τμήμα της για δεύτερη ώρα.Μακάρι να έχει ηρεμήσει λιγο.Αν και δεν μπορώ να της πω κατι.Έχει δίκιο σε όλα.Στην τελική θα πω στην Έλενα να μην γίνει αυτό το τραπέζι

Χτύπησε το κουδούνι και άρχισαν να μπαίνουν στην ταξη μαθητές.Λίγο μετά μπήκε και η Κατερίνα η οποία δεν με κοίταξε καν οπως και έκανε και καθ ολη την διάρκεια του μαθήματος.Ακόμα φαίνεται να είναι σε ένταση.Μπορεί να μην με κοιτάει αλλα το καταλαβαίνω απο τις κινήσεις της

"Απο ασκήσεις θα έχετε τις 3 πρώτες.Αυτά για σήμερα,μπορείτε να πηγαίνετε" Η Κατερίνα πήγε να βγει έξω αλλά την σταμάτησα "Ανδρέου εσύ μείνε"

Ήρθε κοντά και συνέχισε να μην με κοιτάει

"Ξέρεις θέλω να σου ζητήσω συγνώμη.Έχεις κάθε δικαίωμα να μην ερθεις και εγώ σε έχω πιέσει πολύ τον τελευταίο καιρό.Θα πω στην Έλενα ότι κάτι έγινε και πρέπει να το αναβάλλουμε" μίλησα πρώτη

Με κοίταξε με βλέμμα γεμάτο ενοχές

"Συγνώμη που αντέδρασα έτσι πριν απλά έχω πιεστεί και εγώ γιατί ναι μεν είμαστε σε σχέση αλλά νιώθω ότι δεν είμαστε..."

"Καταλαβαίνω τι εννοείς" απάντησα και έσκυψα το κεφάλι μου.Δεν ήθελα να δει οτι είχα βουρκώσει

Εχει ολα τα δικια δεν μπορω να την κατηγορισω που νιωθει ετσι.Την εχω κανει στην ακρη ολες αυτες τις μερες

"Τέλος πάντων,δεν χρειάζεται να ακυρώσεις στην αδερφή σου κάτι.Θα έρθω στο τραπέζι"

"Αλήθεια το λες;" ρώτησα χαρούμενη

"Ναι αρκεί να μου κάνεις μια χάρη"

"Τι χάρη;"

"Αφού φύγουμε απο το σπίτι της αδερφής σου θέλω να κοιμηθώ σπίτι σου το βράδυ"

"Ότι θέλεις" την αγκάλιασα

...............................................................................................................

Κοιτάχτηκα μια τελευταία φορά στον καθρέφτη και άνοιξα το κινητό μου να δω ποιός μου έχει στείλει μήνυμα

"Εισαι ετοιμη;"

"Ναι"

"Σε 2 θα είμαι στο στενό δίπλα απο το σπίτι σου"

"Οκ"

Κατέβηκα κάτω και είδα την μαμά μου να κάθεται στην τηλεόραση

"Μαμά εγώ φεύγω με περιμένει η Άννα"

"Καλά να περάσεις αγάπη μου και ότι χρειαστείς να με πάρεις τηλέφωνο"

"Εντάξει"

Βγαίνω απο το σπίτι και κατευθύνομαι προς το στενό και μπαίνω στο αμάξι της Δήμητρας

Σήμερα είναι το τραπέζι που θα μας κάνει η Έλενα.Έχω λίγο άγχος είναι η αλήθεια.Μακάρι να πάει καλά.Στην μάνα μου φυσικά δεν είπα τίποτα.Για αυτην υποτίθεται οτι είμαι μαζί με την Άννα στο σινεμά μετά θα πάμε να φάμε και θα κοιμηθώ σπίτι της.Η Άννα απο την άλλη αυτή την στιγμή βρίσκεται σε ενα μπαράκι και ειλικρινά δεν θέλω να ξέρω τι κάνει

"Κούκλα είσαι" την κοίταξα απο πάνω μέχρι κάτω

"Και εσύ δεν πας πίσω.Είπες στους γονείς σου ότι δεν θα κοιμηθείς σπίτι;"

"Ναι τους είπα ότι θα βγω με την Άννα και θα κοιμηθώ σπίτι της"

"Ωραία" είπε και ξεκίνησε να οδηγεί

Άντε να δούμε πως θα πάει και αυτό