Κατερινας POV

Πραγματικα δεν θελω να παω σημερα σχολειο. Δεν εχω καμια ορεξη.Βεβαια μονο και μονο που θα δω την Δημητρα με κανει να θελω να σηκωθω απο το κρεβατι και να παω τρεχοντας.Σηκωθηκα ντυθηκα και πηρα τηλεφωνο την Αννα για να ετοιμαστει.

''Καλημερα'' 

''Καλημερα.Εισαι ετοιμη; Να ερθω να σε παρω;''

''Οχι σημερα θα με παει ο πατερας μου''

''Ααα οκ τοτε θα τα πουμε σχολειο''

''Ναι.Κλεινω τωρα γιατι με φωναζει ο πατερας μου για να φυγουμε''

''Ενταξει τα λεμε σε λιγο.''

Κατεβηκα κατω και εφυγα κατευθειαν ουτε πρωινο δεν πηρα.
Ανεβηκα στην μηχανη και ξεκινησα για το σχολειο. Παρκαρα την μηχανη στο παρκινγκ και προχωρησα για να μπω μεσα. Εκεινη την στιγμη ειδα την Ανδριανοπουλου

"Καλημερα κυρια"

"Καλημερα Κατερινα" ειπε και προχωρησε

Ουτε σημασια δεν μου δινει και εγω ονειρευομαι και για σχεση. Μπηκα στο προαυλιο και ειδα την Αννα να με πριμενει

"Τι εγινε γιατι τετοια μουτρα?" με ρωτησε οταν την πλησιασα

"Αυτα βρηκα αυτα φορεσα"

"Καταλαβα. Για πες τωρα τι συμβαινει?"

"Αννα.."

"Πες το"

"Εχω φαει κολλημα. Περασε απο διπλα μου τωρα και της ειπα καλημερα και αυτη μου απαντησε αδιαφορα και εγω θελω και σχεση"

"Μαρη σταματα την μιρλα ειναι νωρις ακομα. Το ξερω οτι εχεις φαει κολλημα γιατι πρωτη φορα σε βλεπω ετσι αλλά δεν θέλω να σε πάρει από κάτω και να μην μπορώ να σε κάνω καλά. Αντε πάρε τα ίσα σου λοιπον"

"Έχεις δικιο"

Μπήκαμε μέσα για μάθημα. Είχαμε πρώτη ώρα μαζι της θα μας έδινε και τα τεστ. Πραγματικά έχω περιέργεια να δω τι έχω γραψει

Μπαίνουμε στην τάξη και καθόμαστε στις θέσεις μας. Αρχίζει να μοιράζει τα γραπτά. Με εχει πιάσει άγχος. Έφτασε δίπλα μου με κοίταξε στα μάτια,μου το έδωσε και χαμογέλασε. ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ!!!.Κοίταξα τον βαθμό και είναι 17. Μια χαρα περίμενα και χειρότερα.Αρχισα να κοιτάω τα λάθη μου και η αλήθεια είναι ότι είχα κάποιες απορίες.

"Πόσο πηρες?" ρώτησα ψιθυριστά την Άννα δίπλα μου

"Αστο καλυτερα.Εσυ;''

"Εγω 17.Μαλακα ειδες που μου χαμογελασε;''

"Ναι το ειδα" γέλασε

"Λοιπόν σε γενικές γραμμές είμαι ευχαριστιμενη από τα γραπτά σας οι περισσότεροι τα έχετε πάει πολύ καλά. Όσοι έχετε απορίες μπορείτε να με ρώτησε στο τέλος του μαθήματος" ακούστηκε η αυστηρή φωνη της και ξεκίνησε το μαθημα

Μωρε λες να πάω για να την πλησιάσω και λίγο. Αν και όντως έχω κάτι απορίες στις ασκήσεις

"Επειδή ξέρω τι σκέφτεσαι εγω σου λεω να πας" είπε σιγανά η Αννα

"Τι εννοείς?" έκανα την ανηξερη

"Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ. Για μετά λέω να πας να την ρωτήσεις τις "αποριες"σου" χαμογέλασε πονηρά

"Σκασε"

"Καλά εγώ είμαι σίγουρη ότι θα πας"

Όντως θα πήγαινα και το ξέραμε και οι δύο αλλά αυτή τωρα ήθελε να με πειράξει. Μετα από αυτό δεν ξαναμιλήσουμε μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι

"Για το σπιτι θα πάρετε τις ασκήσεις 3,4,5. Όσοι θέλετε μπορείτε να μείνετε να με ρωτήσετε για τυχόν απορίες"

Η Άννα βγαίνοντας από την τάξη μου ψιθύρισε

"Χωσου"μου έκλεισε το μάτι και εγω την αγριοκοιταξα.Είχα μείνει εγω και άλλο 1 παιδι για αποριες οποτε δεν θα περίμενα πολυ για την σειρά μου. Περίμενα τελευταία. Αφού έφυγε μείναμε εγώ και αυτή

"Κατερίνα τα πήγες αρκετά καλά" μου είπε και χαμογέλασε

"Ε-ευχαριστώ"

"Λοιπόν έχεις κάποιες απορίες?"

"Εμμ ναι. Σε αυτά τα ερωτήματα" ειπα διστακτικά

"Δεν χρειάζεται να με ντρέπεσαι ή να με φοβάσαι" γέλασε

"Όχι είμαι εντάξει" απαντησα γρήγορα αν και η αλήθεια είναι ότι ήμουν κάπως αμηχανη

"Ναι φαινεται. Με το ζορι μου μιλας. Δεν ειμαι τοσο κακια μην φοβασαι δεν δαγκωνω" είπε γελώντας

Αχχ τι γέλιο είναι αυτο

Ξεκίνησε να μου εξηγεί τα ερωτήματα. Προσπαθούσα να σιγκεντρωθω σε αυτά που μου έλεγε αλλά την προσοχή μου είχε τραβήξει το ανοιχτό της πουκάμισο. Δεν ξέρω αν το είχε καταλάβει αλλά δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου από το στηθος της. Είναι λες και είχε ανοίξει το πουκάμισο της επίτηδες. Πωω ρε τι στηθος είναι αυτό? Φωτιά είναι η γυναίκα

"Κατερίνα με παρακολουθείς?" με κοίταξε περίεργα

"Εε ναι ναι" σκατα. Εύχομαι να μην κατάλαβε τι κοιτούσα αν και ο τρόπος που με κοιτούσε έλεγε άλλα

Μου εξήγησε κάποια πράγματα ακόμα και ύστερα βγήκα έξω για διάλειμμα. Ειδα την Αννα να κάθεται σε ένα παγκακι και να με περιμένει. Όταν με είδε μου χαμογέλασε πονηρά

"Γιατί χαμογελάς ετσι?" έκατσα στο παγκάκι

"Ξερεις πολυ καλα γιατι"

"Όχι δεν ξερω" έκανα την άσχετη

"Ρε ετσι όπως το πας θα σε πάρει χαμπάρι. Σε όλο το μαθημα την κοιτούσες σαν χαζεμενη. Μην καρφωνεσαι τοσο" με κοροιδεψε

"Με κατάλαβε κάνεις?"

"Όχι άλλα ετσι όπως το πας θα γίνει σύντομα"

"Καλα"

"Για πες τωρα"

"Τι να πω?"

"Πως ήταν η μέρα σου σημερα. Τι εγινε μεσα ρε αυτό να πεις"

"Τίποτα απλά στην αρχή με είδε που αισθανόμουν αβολα και μου είπε ότι δεν χρειάζεται να ντρέπομαι και μετά μου εξήγησε τα λάθη μου"

"Μόνο αυτό?"

"Να..ισως..."

"Ναι..."

"Ναι κοίταξα λίγο το στήθος της και παίζει να με κατάλαβε"

"Χαχαχαχ"

"Μην γελάς ρε"

"Καλά μλκ δεν τρώγεσαι με τίποτα εσυ"

"Σκασε"

"Δηλαδή αυτή σου εξηγούσε τις ασκήσεις και εσυ κοιτούσες το στήθος της?"

"Τι να κάνω ρε δεν φταίω εγώ. Είχε αφήσει λίγο παραπάνω ανοιχτό το πουκάμισο και το μάτι μου έπεσε εκεί. Ούτε επίτηδες να το έκανε"

''Χχαχαχ και τι σου ειπε"

"Κάποια στιγμή είδε ότι δεν την προσέχω και με ρώτησε αν την ακούω. Απλά πιστεύω ότι κατάλαβε γατί με κοίταξε περίεργα"

"Χαχαχ" συνέχισε να γελάει

"Σταμάτα να γελάς ρε. Τι θα γινει αν με καταλαβε;"

"Καλά μπορεί να σου φάνηκε οτι σε κοιταξε καπως δεν σημαίνει ότι σε κατάλαβε κιολας"

"Ισως"

"Και για πες?" με κοίταξε πονηρα

"Αντε πάλι. Τι να πω"

"Πως ήταν?"

"Ποιο?"

"Αυτό που κοιτουσες"

"Μεζεψου μωρη"

"Δεν θα στην κλεψω την πριγκιπεσσα σου ηρεμησε και λιγο"

"Μλκ πρέπει να ξεκολλήσω κάποια στιγμή"

"Αντε πάλι τα ίδια με το πρωι"

"Τι να κάνω ρε"

"Νομίζω πως φιλενάδα την έχεις πατησει άσχημα για να κάνεις κάτι και να ξεκολλήσεις"

"Λες?"

"Ναι και δεν είναι λύση να κάθεσαι και να κλαίγεσαι. Αποδεξου αυτό που νιώθεις. Άμα όμως θες να ξεχάσεις για λίγο σου έχω μια λυση"

"Τι λυση?"

"Σήμερα μπορείς να βγούμε?"

"Ναι έτσι και αλλιώς δεν εχουμε πολύ διαβασμα"

"Ωραια θα ντυθείς θα στολιστεις και θα βγούμε σε μπαράκι"

"Καλη ιδεα. Έχουμε καιρό να παμε"

"Μην γίνεις φέσι όμως και δεν μπορώ να σε μαζεψω"

"Δεν κοιτας τα χαλια σου καλυτερα που καθε φορα με το ζορι σε παιρνω για να φυγουμε''