Ash

- Stary, dobrze cię widzieć – Hunter wszedł do salonu padając w moje ramiona, a ja poklepałem go plecach, gdy poczułem jego zapach i ciepło. Tęskniłem za nim.

- Dlaczego on może się przytulać a ja nie!? – Sunny tupnęła nogą i zaplotła ręce na piersi robiąc naburmuszoną minę. – To niesprawiedliwe!

- Ciebie na powitanie przytuliłem tyle razy, że ma ci starczyć do końca wakacji.

Sunny pokazała mi język i podbiegła mnie objąć, więc udałem że próbuję ją złapać, na co zapiszczała i uciekła śmiejąc się w głos.

- Niezmiennie podziwiam cię stary, że wytrzymujesz z nią na co dzień

- Nie jest tak źle – odpowiedział Hunt i oparł się o blat lustrując mnie wzrokiem. Ja zrobiłem to samo, po czym zacząłem mu się przyglądać i z przerażeniem uświadomiłem sobie że Hunter podoba mi się coraz bardziej.

Był bardzo szczupły i wysoki, a dopasowany podkoszulek podkreślał wyrzeźbione, smukłe ciało. Włosy miał w lekkim nieładzie, i przygryzł swoją pełną dolną wargę, zaplatając ramiona a piersi.

Jego lekko skośne, szare oczy wpatrywały się we mnie z niespotykaną intensywnością, więc zrobiło mi się gorąco i duszno jednocześnie.

- Zmieniłeś się – przechylił głowę i uśmiechnął się połową ust, a ja zmarszczyłem brwi.

- Serio?

- Wyglądasz tak… Dorośle.

- Ty też.

- Ja ciągle jestem chudy i wyglądam jak dzieciak. I stary, ciągle nie rosną mi wąsy…

- Po chuj ci wąsy?! – parsknąłem śmiechem patrząc na niego z niedowierzaniem. Hunt z tą swoją śliczną buźką wyglądałby z wąsem dosłownie niedorzecznie.

- Żeby je golić.

- To bez sensu.

- Golisz się?

- Od jakiegoś czasu.

- Więc nie wiesz co czuję… - westchnął przeciągle, a ja pokręciłem na niego głową.

- Nie wierzę, że rozmawiamy o takich bzdurach

- To co chcesz robić?

Uznałem to za pytanie retoryczne.

***

- Wood sorry, ale no nie wiem – patrzyłem na małego Aarona Wooda, który trzymał nieporadnie mojego drogocennego Fendera.

Czułem jakby miał na rękach mojego pierworodnego syna i mógł go w każdej chwili z nich wypuścić.

- Ale ja wiem. To genialny pomysł. Będę waszym basem.

- Jesteś pewien, że w miarę to ogarniasz?

- Zdecydowanie. Zresztą, zaraz wam pokażę.

Aaron zaczął wygrywać na gitarze jakieś niesprecyzowane dźwięki, więc schowałem twarz w dłoniach i westchnąłem z irytacją.

- Ale nie no,  jest całkiem nieźle – Hunter jak zwykle chciał być miły. – Gdzie się tego nauczyłeś?

- Z  filmików na youtube.

Hunt pokiwał z uznaniem głową, robiąc naprawdę zabawną minę.

- Super. Z filmików ciężko cokolwiek załapać, ale jak poćwiczymy razem na pewno pójdzie ci znacznie lepiej.

- Dobra jeśli chcesz to możesz go uczyć, ale ja się na to nie piszę… - wtrąciłem się defensywnie.

Wood zrobił minę porzuconego szczeniaczka, więc zamknąłem oczy aby na to nie patrzeć.

- Ash, proszę…

Pokręciłem głową.

- Co ci szkodzi? – Zerknąłem na Huntera i wywróciłem oczami.

- Okej. Niech wam będzie. Ale dzisiaj jestem już zmęczony. Możemy zacząć od jutra…

Wood podskoczył i podbiegł do mnie najwyraźniej chcąc mnie przytulić, ale spiorunowałem go wzrokiem więc odskoczył w odpowiednim momencie,  na co westchnąłem z ulgą.

- Jasne bez dotykania, pamiętam – odparł, ale po chwili dobiegł do Huntera, który objął go poklepując przyjacielsko po plecach i zaśmiał się ciepło

- Będziesz świetnym basem, Aaron – potargał mu włosy i zerknął na mnie z uśmiechem.

- Dzięki, mam taką nadzieję. O której mam jutro przyjść?

- Koło dwunastej? – zaproponował Hunt.

- Jasne, do zobaczenia! – Aaron pobiegł do wyjścia podskakując z ekscytacji.

- To dobry dzieciak.

- Tak, jest w porządku.

- Fajnie, że ma ciebie – Hunter oparł się o mnie zarzucając dłoń na moje ramiona.

W odpowiedzi jedynie pokiwałem głową.

- Masz zaskakująco dobre serce, wiesz Ash? – najwyraźniej próbował się ze mną dalej droczyć przybliżając się mocniej, więc położyłem dłoń na jego klatce piersiowej i odepchnąłem go niepewnie.

- To nie serce, tylko kręgosłup moralny.

- Kręgosłup moralny… - Hunt pokiwał z głową – Racja, coś w tym jest.

Staliśmy zdecydowanie zbyt blisko siebie, tak blisko że czułem zapach miętowej gumy którą żuł i delikatny aromat jego żelu pod prysznic.

Wolałem aby nie był tak blisko, ponieważ nie chciałem znowu zrobić czegoś dziwnego lub głupiego.

- Napijesz się ze mną dziś wieczorem, przyjacielu? – spytał przybliżając jeszcze mocniej twarz do mojej i uśmiechnął się szeroko.

- Z jakiej okazji?

- Jeszcze pytasz? – odsunął się ode mnie gwałtownie i ruszył do wyjścia z garażu, więc poszedłem za nim – Cholera, koniec szkoły. Nareszcie!

- Tak,  w sumie masz rację. Wypadałoby to opić. Problemem są jednak nasi starszy, i fakt że na tym zadupiu ciężko skołować alkohol.

- To może chociaż gdzieś wyjdziemy?

- To że ciężko skołować tu alkohol to nie znaczy, że ja nie dam rady – wyjąłem z kieszeni telefon i zadzwoniłem do Angie, która na sto procent robiła dzisiaj imprezę pożegnalną.

- Nie wierzę, to naprawdę ty, Lawrence? – odebrała połączenie sapiąc w słuchawkę.

- Robisz tą domówkę?

- Jasne. I tak, jesteś zaproszony. Mówiłam ci kilka razy, ale zdawałeś się nie zwracać uwagi…

- Przyjdę.

-  O. Wow, fajnie, nie spodziewałam się, ale bardzo się cieszę…

- Z przyjacielem.

- Okej, wpadajcie.

Rozłączyłem się i zerknąłem na Huntera.

- Angie ma bardzo obszerny barek – westchnąłem kierując się do mojego pokoju, aby wziąć prysznic i zmienić koszulkę.

- A wiesz o tym, bo? Nic mi o niej nie mówiłeś… - Hunter trącił mnie ramieniem uśmiechając się głupkowato.

- Bo nie jest nikim ważnym.

- Sypiasz z nią?

- Nie, zdecydowanie z nią nie sypiam.

- A… Sorry stary, że o to pytam ale… Ogólnie byłeś już z dziewczyną?

Przystanąłem i zmrużyłem na niego oczy.

- Dobra, zapomnij że pytałem. Przepraszam…

- A ty?

- Ja tak – wzruszył ramionami wchodząc po schodach, ale rozejrzał się sprawdzając czy nikt nie słyszy naszej rozmowy.

- Z kim?

- Ma na imię Missy. Jest naprawdę ładna… Szkoda, że nie możesz jej poznać…

- To twoja dziewczyna?

- Nie… Bardziej bliska koleżanka, wie że wyjeżdżamy na studia i na dodatek nie będzie mnie całe wakacje, więc nie chciałem jej zawracać głowy skoro i tak nie będziemy mieli jak się spotykać…  - weszliśmy do mojego pokoju i zamknęliśmy za sobą drzwi - … Ale chciała to zrobić na pożegnanie. Było fajnie.

„Fajnie” nie brzmiało szczególnie powalająco.

- Fajnie?

- No, fajnie. Miło. Na szczęście nie była dziewicą, bo to byłoby zdecydowanie bardziej stresujące. No i nie mógłbym no wiesz… Po wszystkim wyjechać. Ale dla niej seks to tylko swego rodzaju rozrywka. Sypiała z wieloma facetami – słuchałem go z lekkim zniesmaczeniem – No wiesz… Dla przyjemności – dodał jakbym nie rozumiał sensu wypowiadanych przez niego słów

- Domyślam się – westchnąłem – To był twój pierwszy raz?

Hunter usiadł  w moim fotelu odgarniając to tyłu włosy.

- Nie, ale wcześniej byłem tylko z jedną dziewczyną.

Pokiwałem głową i pomyślałem, że ludzie chyba naprawdę rozmawiają ze sobą na takie tematy, a przyjaciele zwierzają się sobie i takie tam bzdury. Nie było to dla mnie zbyt komfortowe ale pomyślałem, że Hunt oczekuje choć minimalnego zwierzania się, więc postanowiłem spróbować.

- Seks to nie jest coś… Na co byłbym gotowy – wypaliłem -  Seks sam w sobie wymaga bliskości, interakcji, kontaktu… No wiesz.

Hunter tylko pokiwał głową.

- Ponad to całowanie, i nie mówię o całusach tylko o tym całym lizaniu, które  uskuteczniają niemal wszystkie pary w mojej szkole. To dość … Obrzydliwe i niehigieniczne. Wymiana płynów ustrojowych. Ale najbardziej przeraża mnie perspektywa seksu oralnego, kurwa czemu ludzie to robią?

Hunt położył dłoń na ustach i spojrzał na mnie zagryzając wargę.

- No tak, to… Wymaga… - ewidentnie szukał właściwego słowa – Nie wiem… Pożądania? Może jeśli kogoś kiedyś tak naprawdę zapragniesz, kiedy ktoś ci się spodoba tak naprawdę mocno, to wtedy… To przyjdzie naturalnie? Albo w sumie, nigdy nie musisz tego robić, jeśli nie masz ochoty. Nie mówię o seksie ogólnie, tylko o seksie oralnym, przecież to nie jest dla każdego, nie musisz tego robić… Zresztą…  Nie mam pojęcia, stary…

- Tak, może – wzruszyłem ramionami – Idę pod prysznic. Za piętnaście minut przed domem, ok?

- Spoko - Hunt wstał  i wyszedł z mojego pokoju, a ja schowałem twarz w dłoniach.

Cholera naprawdę byłem totalnie beznadziejny w zwierzaniu się, a to i tak nic w porównaniu do moich prób nawiązania relacji z dziewczynami. Totalna masakra. Miałem tylko nadzieję, że z czasem, kiedy jeszcze bardziej dojrzeję w końcu uporam się z tym problemem. I z całą masą innych problemów o których wstydziłem się mówić.

Pomyślałem też jakie to szczęście że mam Huntera – dzięki niemu czułem się lepiej, z nim przy boku łatwiej było mi współnależeć do społeczeństwa które wymagało ode mnie konkretnych zachowań i interakcji międzyludzkich. I liczyłem na to, że gdy wyjedziemy na studia i będę spędzał z nim więcej czasu, stanę się taki jaki zawsze chciałem być – normalny.