TAART
HIER IS HET VERHAAL OVER MIJN TAART
Ik had dus een taart gebakken voor mijn oma haar verjaardag, samen met mijn zus ^^
TAART VERHAAL (sprookje)
Lang geleden, hier niet heel ver vandaan, leefde er een prinses. Ze was beeldschoon, maar o zo verwend. Ze toonde veel haat tegenover iedereen die zij ontmoette. Op een dag, kwam er een prins langs. De prins deed alles, zodat de beeldschone prinses hem toch lief zou hebben. Maar na alles geprobeerd te hebben, hield zij nog steeds niet van hem.
"Oh lieve prinses, wat kan ik toch doen, zodat u van mij houden zal?", vroeg de prins.
"Niemand, niemand heb ik lief. Ik zal nooit iemand lief hebben, alleen een hartendief."
De prins had verdriet, en besloot weg te gaan. Zijn weg terug, dacht hij alleen maar aan zijn prinses. Uit het niets, kwamen er vijf jonge wolven rond hem staan. Zijn paard werd bang, hij probeerde haar nog te kalmeren maar ze sloeg op hol. Daar lag hij dan, op de grond, helemaal alleen met vijf wolven om hem heen. Dapper stond hij op, pakte een stok en joeg ze alle vijf weg. Zijn rechterarm begon te bloeden, en langzaamaan, werd alles zwart. De dienstmaagd van de prinses vond hem, aangezien zij eten moest voorzien. Ze nam hem op, gaf hem water en nam hem mee naar het kasteel. Ze legde hem voorzichtig op haar strooien bed, en vertelde niemand over de prins.
"Meneer, ik zal u te eten geven en u verzorgen, totdat u weer gezond bent", zei zij met haar beeldschone lach. Ze prins knikte, en bleef rustig liggen op haar bed. Zij bracht hem eten en drinken, en verzorgde zijn wond voorzichtig.
"Waar ben ik, als ik dat vragen mag?", vroeg de prins na enige tijd.
"In het kasteel van de prinses", antwoordde zij.
"Welke prinses?", vroeg de prins.
"Haar naam, hoeft niet bekend te zijn, want haar persoonlijkheid zegt genoeg. Iedereen weet wie zij is, als ik vertel hoe zij zich gedroeg", vertelde de dienstmaagd. De prins draaide zijn hoofd, en begon te zingen.
"Prinses, prinses, wat kan ik toch voor u betekenen? Ik zou graag met u trouwen, maar enkel op uw dienstmaagd kan ik rekenen. Ze verzorgd mij dag en nacht. Ik blijf hier tot u van mij houden zal, ik wacht." De dienstmaagd maakte hem eten klaar, en gaf een hem daarna een stuk taart.
"Die taart, die taart die moet ik hebben. Bak hem nogmaals en schenk hem aan de prinses. Zeg hem dat hij van mij is."
Ze bakte taart, reeds opnieuw en schonk hem aan de prinses.
"Van wie is hij?", vroeg ze aan haar.
"Van een man, die u hard veroveren wilt", antwoordde de dienstmaagd.
"Niemand, niemand heb ik lief. Ik zal nooit iemand lief hebben, alleen een hartendief."
De dienstmaagd knikte en ging weer weg. De prins was teleurgesteld en vroeg haar om raad.
"Ik ken wel iets, dat veel kracht heeft. Als u er van eet, zult u trouwen, met de eerste die u ziet. Maar als het geen ware liefde is, verandert het in honderd jaar verdriet." De dienstmaagd bakte, opnieuw de taart. Zij zette er veel vruchten op, en gaf het heel veel smaak. Ze deed er ook het poeder in, zodat de prins kon trouwen.
"Is de taart al klaar?", vroeg de prins na twee dagen.
"Hij is bijna klaar, maar wacht geduldig. Ik maak de mooiste taart, en versier hem nu zorgvuldig." De prins proefde eerst van de taart, om te kijken of hij goed zou zijn voor de prinses. Hij nam snel nog en een hap, want lekker was het zeker. Hij keek glimlachte naar de dienstmaagd en zij bloosde zachtjes, en vroeg wat hij er van vond. Ze schrok toen ze zich bedacht, dat zij met hem moest trouwen.
"Ik moet nu met u trouwen, want u bent de eerste waar ik naar keek", zij de prins toen het hem doordrong.
"Als dit ware liefde is, moet ik inderdaad met u trouwen, maar vergeet niet, dat als dat niet zo is, u honderd jaar zult rouwen." De prins wachtte nog een paar dagen, voor hij met haar trouwde. Hij wist nu zeker, dat hij van de dienstmaagd hield, en geen honderd jaar zou rouwen. Hij vroeg om haar hand, midden in de keuken. Ze veegde een wat bloem van haar gezicht en knikte.
Nu waren zij getrouwd, en de prins heeft geen dag gerouwd. Zij leefde nog lang en gelukkig maar de prinses, die rouwde honderd jaren lang.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro