Pov. Rye

Weszliśmy do mojego domu.

- Już jestem!- krzyknąłem, ale nie dostałem żadnej odpowiedzi. - Robby!? Rob?

Nikt nie odpowiadał.
Zaprowadziłem Andy'ego do kuchni ani na chwilę nie spuszczając go z wzroku.

- Ładny masz dom - stwierdził, bez przerwy rozglądając się dookoła. - Jest bardzo przytulnie.

- Dzięki - uśmiechnąłem się. - Choć zamierzam się wyprowadzić i trochę usamodzielnić...

- Też nad tym myślałem, ale...- zawiesił się. - Nie ważne.

Wzrok blondyna opadł na kafelki, a dłońmi otulił swoje ramiona.
Minowolnie podszedłem do niego i zamknąłem go szczelnym w uścisku.

- Kawa czy herbata?- szepnąłem w jego włosy trzymając go w objęciach.

- Twoje usta. Jeśli można - mruknął, a na jego twarz wpłynął krwistoczerwony rumieniec, przy czym moje kąciki ust powędrowały lekko do góry.

- A no można...- odpowiedziałem z delikatnym uśmiechem unosząc dłonią podbródek chłopaka.

Zanim zdążyłem dotknąć pełnych ust Andy'ego, chłopak uniósł się na palcach i przycisnął swoje wargi do moich.
Mruknąłem z aprobatą, przejeżdżając, językiem po dolnej wardze blondyna, tym samym prosząc o dostęp.
Udzielił mi go od razu, więc bez zawahania pogłębiłem pocałunek.

- Kocham cię, Rye - wysapał Andy,  zaciskając pięść na materiale mojej koszulki.

- Kocham cię - mruknąłem, ocierając się ostatni raz wargami o opuchnięte usta chłopaka.

Spojrzałem przez ramię blondyna, dostrzegając małą kartkę na stoliku.

"Wyszedłem do klubu.
Będę jutro nad ranem. Mama jest z chłopakami u ciotki.
Nie martw się.
Nie odwalaj nic głupiego...

Robby

Byliśmy sami.
Może to i dobrze, bo mogłem z nim spokojnie porozmawiać, a moja rodzina choć bardzo ją kochałem była czasem dość... Nie ważne.

- Chodź, Andy - powiedziałem ciągnąc go w stronę mojego pokoju. - Porozmawiamy - dodałem, na co chłopak niemalże niewyczuwalnie poluźnił swój uścisk.

Weszliśmy do mojego pokoju.
Usiadłem na łóżku i poklepałem miejsce obok siebie zachęcając żeby blondyn do mnie dołączył.

Siedzieliśmy chwilę w ciszy.

- Mi możesz wszystko powiedzieć...- odparłem, przerywając dłużącą się ciszę i patrząc w błękitne oczy chłopaka.

W tamtym momencie wydawał się taki... delikatny.
Kruchy...
Jakby zaraz miał rozsypać na moich oczach.

Wtoczyłem się dalej na łóżko opierając plecami o ścianę.

Chwyciłem za talię blondyna i zdecydowanym ruchem pociągnąłem w swoją stronę w taki sposób, że znalazł się on na moich udach.
Z ust chłopaka wydarł się cichy pisk, gdy jego twarz znalazła się na przeciwko mojej.
Usadowiłem go sobie na nogach i odnalazłem wzrokiem jego nieobecne wówczas spojrzenie.

- No. Proszę - powiedziałem szeptem, zachęcając blondyna. - Powiedz mi wszystko. Żadnych tajemnic, Andrew. Wszystko, rozumiesz?

Chłopak głęboko westchnął.

- Rye, to skompl- Mamy czas - blondyn poruszył się niespokojnie, ale nie pozwoliłem mu zejść z moich nóg.

Przez chwilę, Andy wpatrywał się w przestrzeń przed siebie nieobecnym wzrokiem.
Byłem cierpliwy.

- Mój tata...- wydał z siebie pierwszy dźwięk. - O-on... Zginął w wypadku. Mama długo nie potrafiła się otrząsnąć... Gdy już widziałem, że użalanie się nad sobą robiło z niej wrak, pomyślałem, że może... Może mogłaby sobie kogoś znaleźć...- słuchałem w skupieniu. - Znalazła sobie - sapnął z wyraźną pogardą. - Homofobicznego palanta, który nie pozwala mi normalnie funkcjonować - zobaczyłem jak w jego oczach zaczęły zbierać się łzy, więc mocniej objąłem go rękami w pasie.

- Nie powiedziałem im o swojej orientacji, ale ten koleś chyba zaczął się domyślać. Rzuca we mnie obraźliwym wyzwiskami i ma mnie... Ma mnie za jakąś męską dźwkę - ostatnie zdanie wypowiedział szeptem, ukrywając twarz w dłoniach, za wszelką cenę próbując ukryć szloch.

Moje dłonie momentalnie zacisnęły się na koszulce chłopaka.

Jeśli ten skurwiel...

Jeśli on mu coś, kurwa, zrobił....

- Czy on kiedykolwiek- Nie, nigdy mnie nie uderzył... Do czasu - uprzedził mnie, przenosząc swoje dłonie na moje ręce, które pod jego delikatnym dotykiem, nieco się rozluźniły.

- Do czasu - powtórzyłem słowa chłopaka, zaciskając usta w wąską linię.

- On nas widział, Rye. On nas zobaczył! Ja
n-nie chciałem żeby zrobił ci krzywdę! Dlatego chciałem żebyś odszedł! J-ja naprawdę..! Rye, przepraszam... - z jego ust wylewał się potok drżących słów.

Po policzkach Andy'ego bez przerwy spływały łzy, tworząc mokre ścieżki na jego bladej skórze.

Wtulił się we mnie, zaciskając piąstki na mojej koszulce.

- Andy, wierzę ci. Już spokojnie... - powiedziałem cicho, tuląc go do siebie. - Ja źle zareagowałem... Nie powinienem- Nie, Rye. To normalne. Ja po prostu nie miałem czasu żeby ci to wytłumaczyć. Bałem się o ciebie...

- To on Ci to zrobił?- spytałem gładząc delikatnie chłopaka po skatowanym policzku.

- T-tak.- wyłkał. - Rye, ja nie chcę tam wracać...

- Andy, spokojnie. Tutaj jesteś bezpieczny. Ze mną nic ci się nie stanie, rozumiesz? - powiedziałem uspokajając blondyna. - Obiecuję.

Siedzieliśmy tak jeszcze kilkanaście minut dopóki oddech Andy'ego się nie unornował.

- Rye czy my wciąż jesteśmy...

- Chcesz tego?- spytałem, odchylając się nieco od chłopaka.

- Oczywiście - powiedział, jakby to było oczywiste.

To właśnie chciałem usłyszeć.
Przyjemne ciepło pchnęło mnie w stronę blondyna, więc mimowolnie złączyłem jego wargi ze swoimi.

Żadne inne nie pasowały do moich ust tak idealnie jak pełne wargi chłopaka.
Były idealne.

- J-ja już chyba powinien- Nie, zostajesz dzisiaj ze mną - przerwałem mu głosem nie znoszącym sprzeciwu. - A-ale- Nie słyszę odmowy.

Wstałem podchodząc do swojej szafy.
Wybrałem jakieś mniejsze Calviny i podałem chłopakowi.

- Wystarczy?- spytałem, sięgając jeszcze po jedną z moich koszulek.

- Tak. Dziękuję - zarumienił się, więc cmoknąłem go przelotnie w nosek.- A to za co?- spytał uroczo go marszcząc.

- Chyba za nic - szepnąłem, tym razem powtarzając czynność dłużej na ustach chłopaka.

Blondyn uśmiechnął się nieśmiale i skierował się do łazienki, która była w drugiej części mojego pokoju.

- Andy! Idę do łazienki na korytarzu! Jak coś się będzie działo to krzycz - powiedziałem przez drzwi.

- Jasne!- zaśmiał się chłopak. - Dam ci znać, jak zacznę się topić w tym brodziku.

Pokręciłem głową z rozbawieniem i wyszedłem z pokoju.
To niesamowite w jaki sposób ten chłopak potrafił odmienić mój nastrój w zaledwie kilka chwil.

W łazience rozebrałem się do naga i wszedłem do kabiny.
Puściłem gorącą wodę, aby chociaż trochę się zrelaksować.

Myślałem nad tym jak ciężko w życiu musiał mieć ten niski blondynek.
Ja miałem rodzinę, która w pełni mnie tolerowała i wspierała przez całe życie.
Byłem bardzo szczęśliwy. Cały czas.
Nie wyobrażałem sobie jak Andy musiał czuć się przez całe swoje dzieciństwo.

Umyłem się jakimś żelem mojego brata i opłukałem swoje ciało.

Wytarłem się ręcznikiem i
wsunąłem na siebie bokserki Lacoste i ciemne dresy, następnie wychodząc z łazienki.

Ruszyłem w stronę pokoju żeby odłożyć swoje ciuchy.

Skoro Robbiego nie było to chyba nie obraziłby się jak przespałbym się w jego łóżku...

Wszedłem do swojego pokoju.
Na łóżku siedział blondyn w samych bokserkach i w mojej koszulce, która była na niego o dobre kilka rozmiarów za duża.
Momentalnie zrobiło mi się cholernie gorąco.
Ja pierdole.

Chłopak podniósł wzrok znad telefonu i przeniósł na mnie całą swoją uwagę.
Zagryzł delikatnie wargę co doprowadziło do kolejnego skurczu w moim podbrzuszu.
Czy on zawsze tak robił?

- Nie rób tak - powiedziałem twardo w jego stronę, mocno panując aby mój głos nie zadrżał.

Chłopak zaczerwienił się i znowu opuścił wzrok na swój telefon.

Odwróciłem się kładąc ciuchy na krześle.
Poczułem jak chłopak wypalał mi dziurę w plecach.

- Śpię w pokoju Robbiego. Zaraz po prawej stronie - powiedziałem i ruszyłem w stronę drzwi. - Jak coś się będzie działo, to wiesz co masz robić.

- Rye?- odwróciłem się w stronę blondynka, który błądził wzrokiem po całym pokoju, unikając mojego spojrzenia. - Czy
m-mogłbyś... Spać ze mną?

Chłopak kolejny raz się zaczerwienił, co wyglądało naprawdę uroczo w jego wykonaniu.

- Andy, musisz się wysp- Proszę - przerwał mi, wpatrując się we mnie swoimi błękitnymi oczami.

Podszedłem do łóżka, a
chłopak przetoczył się na drugą stronę materaca robiąc przy tym miejsca jakby  miały spać z nami jeszcze conajmniej trzy osoby.

Położyłem się obok, gasząc lampkę na półce obok łóżka.

- Gdzie ty tam uciekłeś?- zwróciłem się do chłopaka, który wpatrywał się we mnie swoimi ślepiami z drugiego końca łóżka.

Podsunął się trochę bliżej, co mnie w ogóle nie usatysfakcjonowało, więc po prostu chwyciłem jedną ręką za jego biodro i z lekkością przysunąłem bliżej siebie.

- No. Teraz lepiej - mruknąłem z uśmiechem wtulając twarz we włosy Andy'ego.

W pewnym momencie poczułem, jak dłoń blondyna zsuneła się na mój brzuch.
Poczułem jak wstąpiła w tym miejscu gęsia skórka.
To było bardzo przyjemne.

- Podoba ci się?- szepnąłem w jego stronę, w momencie gdy jego palce badały zarys moich mięśni.

- Bardzo...- szepnął po cichu, całując nieśmiało miejsce na lini mojej.

Mruknąłem z zadowolenia.
Kuźwa.
Skąd on wiedział..?

- Tobie chyba też...- wiedziałem, że się uśmiechnął. Musiał.

- Kocham Cię, Andy...- mruknąłem niemalże nie usłyszalnie.

Chłopak przybliżył się do mnie ocierając przez przypadek o moje krocze.

Ja pierdole.

Z moich ust wydał się niekontrolowany jęk.

- Udowodnij - szepnął niebezpiecznie blisko mojego ucha.

- Andy, co ty- Udowodnij mi - przerwał całując miejsce za moim uchem. - Proszę, Rye...- dodał szeptem ponownie ocierając się o moje bokserki.

Przewróciłem blondyna na plecy zawisając nad nim.

- Andy...- powtórzyłem. - My wcale nie musimy...

- Chcę tego, Rye. Chcę - jęknął, a oddech ugrzązł mi w gardle.