A/N: Rozmowy łóżkowe? Może nie zejdziemy z żenady? :D Z każdą erotyczną lub chociaż zahaczającą o temat sceną próbę złamać klątwę języka polskiego, mówiącą, że rzekomo w naszym pięknym języku nie da się pisać po ludzku o seksie, a przy okazji rozwijam headcanony związane z seksualnością postaci :D Poza tym, to bardzo wdzięczne scenki do pisania, zawsze się świetnie przy nich bawię xD

+16 dla zasady

Czasami Taurys tęsknił za czasami, w których Feliks rumienił się na samą myśl o seksie, uciekał spłoszony wzrokiem, gdy pocałunki nabierały na intensywności, a dłonie zaczynały wślizgiwać się pod ciężkie warstwy kontusza, i dopiero w całkowitych ciemnościach nabierał śmiałości, by odwzajemnić tylko niektóre pieszczoty, a i to bardzo niepewnie.

Przełamanie tego duszącego, leżącego na sercu – i, nie oszukujmy się, lędźwiach też – wstydu było, oczywiście, ulgą dla ich obu. Skrępowanie i onieśmielenie odeszło w niepamięć, pozwalając Feliksowi bardziej cieszyć się tym, co robili sobie nawzajem; ich życie łóżkowe wiele na tym zyskało.

Ten etap ich pożycia, jakkolwiek wspaniały, miał jednak jedną wadę: Feliks nie miał już oporów, by zadawać intymne pytania:

– Wolisz kochać się z kobietami czy z mężczyznami?

I tak oto spokojny wieczór poszedł w niepamięć; Taurys westchnął i zamknął książkę, widząc, jak Feliks wpatruje się w niego bacznie. Leżał obok, z głową opartą na dłoni i z uśmieszkiem na wargach czekał na odpowiedź, doskonale wiedząc, że o ile żadne czynności seksualne Taurysa nie krępują, tak pytania o nie owszem. Gdyby miał ogon, pewnie właśnie by nim merdał.

– Ustaliliśmy, że jestem panseksualny.

Taurys nie sądził, że po tylu stuleciach jest w stanie dowiedzieć się o sobie czegoś nowego, a jednak w dwudziestym pierwszym wieku mu się to udało; chociaż, poprawił się w myślach, to wcale nie było odkrycie, a raczej znalezienie odpowiedniego słowa. Trochę jak dodanie ostatniego puzzle'a do prawie gotowej układanki, zostawionej w tym stanie lata temu, bo kiedyś tego puzzle'a w ogóle nie było w pudełku...

– Ale naprawdę nie masz żadnych preferencji w łóżku? – Feliks drążył dalej; szatański błysk w jego oczach mówił jasno, że tylko się droczy. Najwidoczniej lubił, jak Taurys się rumieni. – To w końcu zupełne inne doświadczenia, nieee?

– Inne – przyznał Taurys. – Ale naprawdę ja nie... – Jak miało to ująć w słowa? – Nie potrafię powiedzieć, które z nich wolę. Każde jest... fizycznie inne. Ale... płeć jest ostatnią rzeczą, o jakiej myślę, gdy się z kimś kocham. To... nie ma znaczenia. Naprawdę. Liczy... liczy się to, co jest między nami.

– Mmmm... – Feliks przygryzł wargę w zastanowieniu. – Chyba łapię.

Taurys odetchnął z ulgą, ale jego pokraczne wyjaśnienia zaspokoiły ciekawość Feliksa tylko na moment:

– A jeśli kochasz się ze mną, to wolisz być na górze czy na dole?

Taurys odłożył na nocny stolik książkę o radzeniu sobie ze stresem. Był już w połowie i chwilę wcześniej planował wdrożyć niektóre strategie w życie jeszcze tego wieczoru... ale wyglądało na to, że festiwal pytań jeszcze się nie zakończył.

I na to też nie miał jasnej odpowiedzi; oba odczucia były bardzo przyjemne...

– Zdajesz sobie sprawę o istnieniu pozycji, która czyni ten podział...

– Tak, na jeźdźca. Wiesz, o co mi chodzi! – Feliks poderwał się do siadu i wskazał Taurysa palcem. Jego oczy się śmiały, gdy wystawiał mu język. – Obaj jesteśmy switchami, to mamy ustalone, ale ja na przykład troszkę bardziej wolę... um... – W końcu policzki Feliksa też nabrały czerwonego odcienia. Może jednak miał jeszcze resztki dawnej pruderii. – Gdy ty... no wiesz...

Tym razem to Taurys się uśmiechnął.

– Wiem?

– Wiesz.

– Wiem.

I po tej jakże elokwentnej wymianie zdań Feliks roześmiał się głośno.

– No to właśnie tak wolę – powiedział wesoło, zakładając ręce na piersi. – I, jeśli miałbyś ochotę... – Porozumiewawczo uniósł brew i zerknął na okładkę książki. – Odstresować się w nieco bardziej tradycyjny sposób... Dzisiaj... Teraz...?

Cóż, pomyślał Taurys, uśmiechając się i sięgając do Feliksa, by ująć w dłonie jego twarz, by odnaleźć wargami jego usta, dłońmi klatkę piersiową i smukłe ramiona, poczuć pod sobą ciepłe, chętne ciało, to dobry pomysł.

Gdy zaborcze ręce mocno przyciągnęły go do siebie, gdy zaczęły niecierpliwie pozbywać się koszuli i wędrować do miejsc jeszcze zakrytych, śmiało i ochoczo dotykać, trzeć, pocierać, ocierać, jak przez mgłę pomyślał, że nie, jednak wcale za tamtymi pruderyjnymi czasami nie tęskni.

Nawet mimo krępujących pytań. Mała cena za tyle radości.