Odebrałam.

Widząc jego postać moje biedne serce dostało niemalże zawału.
Uśmiechnął się szeroko i uniósł brwi do góry.

- no hej - jest piękny. Spojrzałam na jego śliczne włosy, które opadały mu delikatnie na twarz.

- czy ty założyłeś kurtkę - zaśmiałam się.

- muszę jakoś wyglądać - odparł również sie śmiejąc.

- co robisz ? - spytałam.

- nic - wzruszył ramionami - dziś czwartek a więc byłem na praktykach a następnie poszedłem pograć - uśmiechnął się. - wróciłem, zjadłem i leżałem.

- co dobrego jadłeś ? Dbasz o siebie ? - uśmiechnęłam się. Obserwowałam każdy jego ruch.

- co mogłem jeść, jak myślisz ? - zagryzł wargę.

- hm - zaczęłam myśleć - smażony ryż z sadzonym jajkiem i do tego twoje ulubione kimchi - wyszczerzylam zęby

- to niesamowite jak dobrze mnie znasz po tak krótkim czasie. Bingo - uśmiechnął się.  - a ty ?

- co jadłam ?

- mhm - oparł brodę o swoją dłoń.

- na obiad jadłam makaron z warzywami - odpowiedziałam.

I wtem Jimin zaczął się na mnie patrzeć. Tylko to nie było zwykłe spojrzenie a...

- aj weź - prychnelam

- hm ? - oblizał usta

- zaczynasz znowu ?

- cóż takiego ?

- być taki...

- gorący ? - zaśmiał się.

- Jimin ! - podniosłam głos.

- przepraszam - zakrył usta swoja małą, ale tak śliczna dlonia.

- jesteś uroczy - uśmiechnęłam się.

- wiem - wyszczerzyl się.

- hm...chcesz mi coś pośpiewać ? - spytałam.

- brzydko śpiewam

- wiem, ze nie - przekrecilam oczami.

- śliczna - ponownie się uśmiechnął.

- piękny - odwzajemnilam uśmiech. - pospiewasz ?

- dobrze

Mój ideał usiadł wygodnie i zaczął śpiewać. Jego głos jest anielski.
Delikatny, płynny, czysty, barwny, spokojny. Obserwowałam jego nostalgiczna twarz. Zamknął oczka...tak się wczuł.
Również zamknęłam oczy i położyłam się opierając głowę na poduszce.
Uśmiechnęłam się delikatnie wyobrażając sobie, że Jiminie śpiewa mi tutaj...że jest ze mną. Niemalże zasnęłam, gdy oderwały mnie od moich myśli jego słowa

- kocham cię - powiedział.

~~~~~~~~~~~

Na następny dzień (piątek) szykowałam się od rana do szkoły.
Jiminie o 6 rano napisał mi, ze mnie kocha, tęskni i życzy mi miłego dnia.
Od razu chce mi się cokolwiek robić. Po prostu fakt, że ktoś się o mnie troszczy i kocha...chce dla mnie dobrze jest taki cudowny. Kocham Go najmocniej.

Ubrałam się w czarne spodnie i biały sweterek. Spakowałam plecak, ogółem się ogarnęłam. Zjadłam śniadanko i ruszyłam w stronę szkoły.

Po drodze spotkałam mojego Jungkooka.

Byłam diametralnie zadowolona z powodu, że go widzę. Tak wiem, widze go codziennie ale jest dla mnie tak ważny, że codziennie nie mogę uwierzyć, że mam tak cudownego przyjaciela.

- cześć, piękna - pocałował mnie w polik i objął.

- cześć, cudny - zaśmiałam się. - słuchaj ! - podniosłam głos.

- słucham uważnie, mów co się wydarzyło - poczohral mnie po głowie.

- Monica i Taehyung - odparłam.

- ah - przekręcił oczami. - może nie igraj z ogniem, co ?

- w jakim sensie ?

- w takim - podrapał się po karku - jeśli los będzie chciał to będą razem - skrzywił się.

- pomogę losowi - wzruszyłam ramionami.

Weszliśmy do szkoły. Od razu ruszyłam w stronę Monici rozmawiając o tym jaki mam plan i co się wydarzy w następujących dniach. Oczywiście jak to ona... zaczęła mnie krytykować.

- uda się - poklepalam ją po plecach.

- Tory błagam - przekręciła oczami.

- nie chcesz żebym cokolwiek robiła ? Może rzeczywiscie to głupie...

- kochana ja doceniam twoje starania, ale jeśli Taehyung-

- cześć - spojrzalysmy we dwie do góry. Przed nami stał nie kto inny jak właśnie Taehyung.
UPS wywołałam wilka z lasu.

- hej - odpowiedziała Monica. Ja kiwnelam głowa.

- mogę zabrać Ci Monice, Tory ? - uśmiechnalem się delikatnie starając się ukryć mija ekscytację.

- jasne, bierz ja - wzruszyłam ramionami. - w takim razie, do zobaczenia - pomachalam przyjaciołom i się oddalilam.

~~~~~~~~~~

Wieczorem już po lekcjach zadzwoniłam do przyjaciółki. W szkole totalnie gdzieś zniknęła. Nie było jej na trzech ostatnich lekcjach...zresztą jakimś dziwnym trafem Taehyunga również. Wiedziałam co się dzieje, ale postanowiłam grać głupia.

-gadaj co się wydarzyło !

- nie uwierzysz ! - krzyknęła.

- Taehyung zaprosił cię na ten zjebany bal ?!

- tak !!!!!! - zaczęłyśmy we dwie piszczeć.

- kurde wiedziałam ! Nie musiałam nic robić. A ty głupia mi nie wierzylas!

- jejku Tory ja nie wierzę w to co się dzieje !

- ale świetnie. Jejku jak się cieszę - chodziłam po pokoju machając rękoma jak opętana. - czyli gdzie byłaś z Taehyungiem ?

- ah...poszliśmy do parku, chciał ze mną ogólnie pogadać.

- jak przyjaciele ?

- zaprosił mnie na kawę jutro i do siebie

- o mój boże - pisnelam. - Ej ! Tylko bez głupot !

- za kogo ty mnie masz - zaśmiała się. - przecież to tylko spotkanie przyjaciół.

- przyjaciół - prychnelam.

I tak rozmawiałyśmy dobre 2 godziny.
Wtedy doszłam do wniosku, że i ja muszę wziąć się za temat balu...