- Żartujesz sobie ze mnie ? - spytałam zdziwiona. Blondyn uśmiechał się cwaniacko jak zwykle wypowiadając się w sposób perwersyjny. Ah...jimin jimin. Co ja z Tobą mam chłopaku.
Nie, że tego nie lubię. Podoba mi się to w jaki sposób się wypowiada. Podoba mi się, że jest taki...pewny w słowach i umie sprawić, że czuje się wyjątkowo.

- Nie - wyrwał mnie z zamyślenia jego głos. Spojrzałam na telefon. Ugh. To tak mnie wkurza. Czemu nie mogę go dotknąć ? Chciałabym poczuć jego dłoń na swoim ciele. Ale najbardziej chciałabym poczuć jego usta. - Wyobrażasz sobie coś...njegrzecznego ze mną w roli głównej ? - prychnal.

- Huh ? - otrzasnelam się.

- Jesteś cała czerwona i patrzyłaś się na moje usta. Wiem, że chciałabyś je poczuć na swoim ciele. - spojrzałam jeszcze raz na jego pulchne wargi. Jimin oblizal powoli usta. Serce zaczęło mi bic jak szalone.

- Wiesz Co- zaczęłam.

- Nie nie. Zawsze zmieniasz temat gdy zaczynam mówić o momencie naszego spotkania - powiedział. To prawda. Nie chce o tym mówić. Nie chce wyobrażać sobie tego momentu. - Wiem, że tego byś chciała, huh ? - uniósł brwi ku górze. Nie rób mi tego jimin. Proszę, przestań taki być.

- Nie - powiedziałam cicho.

- Co nie ? - zasmial się.

- Zmieńmy temat - pokrecilam głowa.

- Nie chce - wzruszył ramionami.

- Ale ja chce - powiedziałam.

- I co ?

- Spadaj - wstałam z łóżka i podeszłam do szafki na której stała butelka wody.

-Ej, gdzie uciekasz ?

-Wszędzie byleby na Ciebie nie patrzeć.

- Lubisz na mnie patrzeć. Wracaj tu- rozkazał.

- To ty lubisz patrzeć na mnie - wróciłam na swoje miejsce z butelka wody.

-Żebyś wiedziała- mrugnal do mnie. Wstrzymałam oddech. On sprawia, że moje ciało nie wie co ze sobą zrobić. Nie wiem...reaguje na niego jak wariatka.

- Wiesz Co, umówiłam się z Monica.

- Gdzie?

-Idziemy do kina - podrapalam się po głowie. - A potem na jedzenie i wracam. - usmiechnelam się.

-Same ? - czy po mnie widać że kłamie czy on jest czarodziejem ?

-Tak ? - powiedziałam bardziej pytając. - chłopak zasmial się i pokrecil głowa.

-Zapamietaj sobie jedno - spojrzał na mnie. - Ja wiem wszystko.

- To znaczy ? - spytałam trochę zestresowana.

- To znaczy, że wiem kiedy kłamiesz. - uśmiechnął się pokazując swoje proste zęby.

- Idziemy z Jungkookiem i Taehyungiem. Zadowolony ?

- Nie - powiedział poważnie. Jego mimika twarzy z potulnego chłopczyka zmieniła się w wscieklego byka. Boję się. Nie lubię mu mówić gdy idę gdzieś z jakimś chłopakiem. Zawsze się tak zachowuje.

-Czemu ?

- Jungkook się w tobie podkochuje. Już nie wspomnę o Taehyungu. Będziesz tam z Monica, sama. Mam pozwolić na to byś tam poszła ? - spytał

-Skąd pomysł że któryś z nich coś do mnie czuje ?

- Nie bądź głupia. - powiedział. Ustawił się wygodniej na krześle patrząc na wprost mnie. - Ja Wiem, ze tak.

- skąd ? Ciągle mówisz że coś Wiesz, ale nie chcesz mi powiedzieć skąd. Nie uważasz że to trochę dziwne ? Wkurza mnie to

- A mnie wkurza, że ciągle się z nimi spotkasz.

-Mam nie spotkać się ze znajomymi ?

- Nie

- Bo?

- Bo jesteś moja - powiedział poważnie.

- To nie argument - prychnelam. - Nie ma Ciebie tutaj. Nie mogę z Tobą nigdzie wyjść. Nie mogę zrobić z Tobą niczego. Nie jestem twoja.  Rozmawiamy tylko przez telefon.

- To po co ze mną rozmawiałaś ?

- Po co się pytasz ?

- Możesz mi wreszcie odpowiedzieć na jedno pytanie ? - podniósł głos. No nie...jest wyraźnie zdenerwowany. Nie chce się z nim kłócić.

- Nie

- Chcesz bym wreszcie przyjechał i dał Ci nauczkę ? - spytał poważnie.

- Tak, chciałabym byś tu był ze mną.

- Spodziewaj się mnie. Nie idziesz nigdzie z nimi

- Żartujesz sobie ? - prychnelam i wywrocilam oczami.

- Nie. Ja nigdy nie żartuję.

- Jesteś głupi. I tak pójdę. Nie będziesz mi mówił co mam robić.

- Jak pójdziesz to-

- To co ? - przerwałam mu.

- Na razie - rozłaczyl się.

       O nie. Co ja narobilam ?