CHAPTER 080
FULL CHAPTER CAN ONLY BE FOUND ON MY FACEBOOK VIP GROUP - PM ME FOR DETAILS
*
*
*
"I got tired of seeing you cry everyday, Demani. Sa tuwing nakikita kitang umiiyak ay sinisisi ko ang sarili ko. Lalo akong nagagalit sa sarili ko. Lalong bumibigat ang dibdib ko. Aminin mo, our marriage was breaking apart beyond our control—hindi tayo nagkakaintindihan, kahit anong gawin natin ay kusang bumibigay ang ating pagsasama. Kahit anong gawin kong paghingi ng tawad ay nakatatak na tahanan nating iyon ang kasalanang ginawa ko. Kahit anong gawin ko ay hindi na matatanggal sa isip at puso mo ang hapdi na ibinigay ko sa'yo."
Bahagyang ini-layo ni Van ang ulo upang titigan siya.
"You were my only source of happiness, Demani. And every time I saw you cry I felt like dying. Kaya kahit na mas masakit sa akin... kahit na alam kong ikalulugmok ko... ay pinili kong pakawalan ka." Ibinalik nito ang tingin sa compiter screen. "I decided to just let you go so you could find peace somewhere else. I know your whole family would be there for you, I know they would be there to lift you up and give you all the love and protection. I don't have a family like them and I deserve to suffer alone. I deserve to rot in vain."
"You should have also asked me kung iyon ang gusto ko, Van."
Mula sa gilid ng kaniyang mga mata'y nakita niya ang muli nitong paglingon sa kaniya.
Napatuloy siya habang ang tingin ay nanatiling nasa pinanonood. "You should have asked me if I wanted to leave."
"Bakit, Demani? Hindi ka ba sana aalis? After all I've done to you, you deserve freedom."
"I didn't want to leave because a married couple should work things out, no matter how hard it is. No matter how impossible things were, a married couple should always thrive to find solutions." Hinarap niya ito upang makipagtitigan sa asawa. "We should have fought harder, Van."
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro