Geschreven door: kaspersgirll

Strompelend door de straten van Silkeborg gaat Janna naar de winkel. Chagrijnig schopt ze de sneeuw voor haar voeten weg. Het ijzige windje snijd tegen de rode wangen van de blonde meid aan. Snel gaat ze dan ook de winkel in om de laatste benodigdheden bij elkaar te grijpen voor het ‘gezellige’ avondje met haar vriendinnen. Iedereen heeft natuurlijk een vriend die mee gaat, maar Janna is als enigste van de groep meiden single. Ze zucht diep en haalt twee flessen drank en zakken chips.

Ze heeft zonet besloten dat ze zich ziek gaat melden en thuis, onder het genot van chips en alcohol, kerstavond gaat vieren. Het is aardig druk in de winkel, Janna zucht ook diep als ze een rij ziet staan bij de kassa. Ze sluit netjes aan en achter haar vult de lijn langzaam door. Als ze dan eindelijk aan de beurt is trekt ze haar pinpas uit haar jaszak, samen met haar identiteitsbewijs.

Ze houd haar pinpas tegen het apparaatje aan als ze een piep hoort. Haar kaart doet het niet. ‘sorry, ik zal even kijken hoeveel ik nog heb.’ Zucht ze en ze pakt haar telefoon om de bank app te openen. ‘laat maar, hier, krijg je het van mij. Je hebt het moeilijk zo te zien.’ Zegt de jongen achter haar met een knipoog. Voordat Jenna ook maar iets kan doen heeft hij zijn kaart al tegen het kastje aan en is de betaling gelukt. ‘Ik heb het totaal niet moeilijk, maar bedankt.’ Snauwt Janna, en ze pakt haar spullen. ‘Ik probeerde alleen maar aardig te doen.’ Zei de jongen zacht. ‘Sorry, het is vandaag totaal niet mijn dag.’ Zucht Janna dan.

De jongen heeft ondertussen zelf ook zijn spullen afgerekend. Hij komt naast Janna lopen en kijkt haar aan. ‘Je gaat kerst allen vieren zeker?’ Vraagt hij aan haar. Ze knikt zacht. ‘Ik zou eigenlijk vanavond met vriendinnen gaan, maar iedereen heeft een vriend en dan gaan ze klef doen en ik zit er in mijn eentje tussen. Ik heb me net ziek gemeld.’ Zucht de Deense meid. ‘Toevallig heb ik vandaag ook niks te doen, ik kan met je mee?’ Oppert de jongen. ‘Ik heb nu al afgemeld, en ik weet je naam niet eens?’ Grinnikt Janna.

‘Ik ben Kasper, en jij?’ Zegt de jongen met een lach. ‘Janna, aangenaam kennis te maken. Ik weet wel iets beters, je komt bij mij en dan gaan we een film kijken. Zo kan ik een beetje de boodschappen terug betalen.’ Zegt Janna. Kasper knikt en kijkt haar aan. ‘Sounds like a plan! Maar dan ga ik eerst even naar huis. Mag ik je nummer anders? Dan kun je misschien het adres even doorsturen!’ Zegt Kasper met een brede glimlach. Al lachend pakt Janna haar telefoon er bij en Kasper zet zijn nummer in de telefoon. Janna stuurt meteen het adres door en daarna scheiden hun wegen voor even.

Janna heeft het hele huis schoon en opgeruimd, ze heeft een leuke outfit aangetrokken en ze heeft een laagje make-up op gedaan. Ze ziet er goed uit, vind ze zelf. Er staan kleine hapjes klaar om straks op de tafel te zetten, en er staat drinken koud in de koelkast. Janna is er klaar voor. Na even gewacht te hebben gaat daar dan eindelijk de bel. Kasper staat voor de deur met een bosje bloemen. ‘Deze heb je wel verdiend.’ Grinnikt de blonde jongen.

Janna neemt het bosje rozen over van de jongen. ‘Bedankt! Kom binnen.’ Zegt Janna, en ze loopt voor de jongen uit. ‘Ga maar ergens zitten, maar het jezelf thuis.’ Meld Janna. Kasper gaat op de bank zitten en kijkt eens goed rond. ‘Het is mooi hier! Woon je hier alleen?’ Vraagt hij dan. ‘Mijn ouders zijn vorig jaar drie maand na elkaar overleden. Dit was hun huis.’ Zegt ze als ze de vaas met de bloemen op de tafel zet. Janna schenkt wat te drinken in voor de twee en zet de tv aan. ‘Vertel eens wat over jezelf.’ Zegt Janna, als ze ook op de bank gaat zitten. Kasper verteld zijn levensverhaal en Janna luistert aandachtig. Ze komt er achter dat Kasper voetbalt in Frankrijk, hij is voor kerst weer terug in Denemarken en vind het leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Ook Janna verteld heb op haar beurt haar levensverhaal, die lang niet zo interessant is als die van de voetballer.

‘Mag ik vragen waaraan je ouders zijn overleden?’ Vraagt Kasper na een korte stilte. ‘Mijn moeder was ernstig ziek, daar is ze uiteindelijk aan overleden. Hele rustige dood, en ze was er zelf ook helemaal klaar mee, ze kon niet meer. Drie maand er na heeft mijn vader een auto ongeluk gehad. Ze zijn er nog steeds niet over uit of het met opzet was of niet..’ Zucht Janna. ‘Bedoel je daarmee zelfmoord?’ Vraagt de jongen. Janna knikt zachtjes. ‘Het was ook glad op de weg, ik wil alleen maar geloven dat het daardoor komt.’ Kasper slaat zijn armen om haar heen. ‘Maar ik wil het er niet teveel over hebben en ik wil niet het zielige kindje zijn. We gaan een film kijken. Welke wil je zien?’ Vraagt Janna. De keuze was al snel gemaakt. Het werd geen gare kerstfilm, maar Krigen. Een film over oorlogsmisdaden.

Halverwege valt Janna in een lichte slaap, terwijl Kasper nog aandachtig naar het scherm kijkt. Als de film is afgelopen maakt Kasper haar rustig wakker. ‘Shit, sorry.’ Zucht Janna, als ze merkt dat ze in slaap was gevallen. ‘Maakt niet ui, je slaapt lief.’ Grinnikt Kasper. Janna lacht een beetje en kijkt naar buiten. ‘Hoe ben je hier gekomen?’ vraagt ze aan de jongen. ‘Met de auto.’ Antwoord Kasper snel. ‘Dan laat ik je niet naar huis gaan.’ Zegt Janna, en ze geeft een knikje naar buiten.

Buiten heeft zich een hele dikke laag sneeuw gevormd, ze wou Kasper niet laten glijden over de weg heen. ‘Morgen, als er gestrooid is mag je weer weg. Maar ik ga je niet die gladde weg op laten.’ Meld Janna aan de voetballer. ‘Snap ik. Ik stuur mijn moeder wel een berichtje.’ Zegt Kasper. Janna laat Kasper snel zijn kamer voor e nacht zien. Het is immers al laat en Janna wou eigenlijk zo naar bed. Ook Kasper gaapt een keer. Samen gaan ze hun tanden poetsen en Janna haalt al haat make-up ook van haar gezicht. ‘Bedankt voor vanavond.’ Zegt Kasper. ‘Nee, jij bedankt. Ik heb me in tijden niet meer zo veilig gevoeld in mijn eigen huis.’ Zegt Janna. Kasper slaat zijn armen om haar heen. Janna zucht diep en houd Kasper strak vast. Kasper geeft haar een kus op haar voorhoofd. De tweekijken elkaar aan en langzaam gaan hun lippen naar elkaar toe. Een kus waar de vonken vanaf vliegen, daar eindigt de avond.