Grell:

  Czerwonowłosy po ustalonym czasie, pojawił się na miejscu. Zgasił motor i zdjął kask, spoglądając na anielice.

-A tak się zastanawiałem, które z nas pojawi się pierwsze. - uśmiechnął się

-Iskierku - westchnęła Emilie, odpychając się nogą od murku - Dlaczego aż tak bardzo Ci na tym zależy?

-Mamo... -  zaczął, kładąc jej rękę na ramieniu-= Może dlatego, że bardzo przypominała mi Aurore, moją dawną opiekunkę.

-Na prawdę? -  zapytała, a Grell skinął głową - No dobrze. W takim razie chodźmy.

   Wchodząc po schodach na piętro, w którym mieszkała profesor Jules, czerwonowłosy usłyszał kłótnie.Kłótnie pomiędzy Williamem, a o dziwo, Rickiem.

-No poważnie? - Grell wywrócił oczami – Oni muszą akurat teraz

-Nie martw się tym. Poza tym – zachichotala - Jestem ciekawa jak oni zareagują na aniołka?-powiedziała Emilie, puszczając oczko

-William ma po prostu o nich ciężkie mniemanie. Demony kradną mu duszę, za co ich nienawidzi, a pewien anioł chciał przerabiać cinematick records.

-Coś mi się obiło o uszy

-Mam tylko cichą nadzieje, że się na ciebie nie wścieknie – mruknął Grell

-No wiesz, jeżeli wspomnisz, że jestem żoną jego przełożonego

-Mamo! - spojrzał na nią, wywracając oczyma

-No co? - zachichotała

-Jesteś niemożliwa - roześmiał się nagle wesoło i weszli do środka

William:

-No w końcu się zjawiłeś. - burknął żniwiarz

-To ja w sumie powinienem na ciebie burczeć, Willu. - Grell skrzyżował ramiona na klatce piersiowej – Obiecałeś, że będziesz szybciej od tego cholernego demona. Schrzaniłeś, to po pierwsze. A po drugie, przy kobietach nie powinno się przeklinać. Nieprawdaż kochana mamo? - zapytał słodkim tonem

-Zaiste mój drogi synu. - odparła anielica

-Chwila, stop. Niedojrze, że jest tu demon, to jeszcze anioła musieli nasłać? - czarnowłosy był zły – To po prostu niedorzeczne.

Czerwonowłosy coś tylko mruknął w odpowiedzi. Emilie spojrzała srogo na żniwiarza, a Rick i Ronald tylko cicho zachichotali.

-Co was tak rozbawiło? - zapytał Will. Ronald zabrał tylko szefa na bok, gdy w tym czasie Grell i Emilie podeszli do ciała profesor Jules.

Grell:

-No to, jaki masz plan, mamo? - spytał

-Zobaczysz mój drogi – anielica przyklęknęła i dotknęła czoła kobiety - Wyczuwam słabą cząstkę duszy. Wprawdzie nie do uratowania, ale... Mogę zrobić coś innego.

-Mianowicie?

W dłoni anielicy pojawiła się włócznia i przybliżyła do serca Tanyi Jules.

-Włócznia wchłonie resztkę duszy, a gdy nastanie noc, wyśle ją do gwiazd i stanie się jedną z nich.

-Jak to? - Grell się zdziwił

-Gabriel mi mówił, że czasem niektóre słabe dusze stają się gwiazdami na niebie – odrzekła spokojnie Emilie

-Rozumiem. Rób, co musisz. - powiedział chłopak i odsunął się na odpowiednią odległość.

William:

-No to jest po prostu śmieszne - mruknął na tyle cicho, aby ta anielica go nie usłyszała

-Szefie nie mów o tym głośno, bo jak dojdzie to do uszu Andersona, to lipa z wolnym. Albo gorzej, zawieszenie za obrazę jego żony. - powiedział Ronald

-Czyżby nasz William się cykał? - mruknął Grell z wrednym uśmieszkiem na twarzy

-Aj, cicho bądź - burknął i dodał-Jak to się w ogóle stało?

-Oj uwierz mi. Sam byłem w niezłym szoku - czerwonowłosy oparł się o ścianę - Wygląda na to, że sprawy się skomplikowały. Robi się bardzo poważnie.

-A powiesz jej, kto jest następnym celem?

-Ty chyba zwariowałeś William. To, że mam współpracować ze swoją matką, nie znaczy to, że muszę jej informować

-O czym nie musisz mnie informować, Grell? - była już koło nich, krzyżując ramiona na klatce piersiowej. Popatrzyła na syna, a czerwonowłosy odwrócił wzrok, nie patrząc na Emilie. - No słucham. Co żeś tak ważnego przede mną zataił, hm? - zapytała

-Ja.. - i w tym momencie uratował go dzwonek telefonu, więc szybko odebrał – Tak słucham?

-Pan Sutcliffe? Tu doktor Roy – powiedział lekarz - Dzwonie, żeby pana poinformować, iż pańska narzeczona wybudziła się ze śpiączki. Chce pana jak najszybciej widzieć.

-Dobrze. W takim razie zaraz będę, dziękuje – Anioł zemsty się rozłączył i spojrzał na Emilie -Mamo, przepraszam cie, ale pogadamy o tym wieczorem

-No ale... – zaczęła anielica, ale Grell jej przerwał

-Wieczorem – powtórzył z naciskiem – Na prawdę wybacz, ale muszę do niej jechać. Rick, dajcie anonimowo znać policji o zabójstwie profesor Jules

-Spoko. Nie ma sprawy.. Powodzenia z księżniczką- mruknął kitsune

  Czerwonowłosy tylko skinął głową w odpowiedzi i wyszedł. Ekspresowo zbiegł po schodach i wsiadł na motocykl, odpalając go. Ruszył w piskiem opon, będąc w drodze do szpitala. Grell czuł podskórnie, że Nicolette, a raczej księżniczka Ayla mu wszystko opowie. Tylko nie wiedział jak księżniczka zareaguje na niego...

Ciąg dalszy nastąpi..

Gwiazdka, komentarz