Emilie:

     Czerwonowłosa anielica czekała za demonicznym królem - dupkiem w kawiarni o bardzo dźwięcznej nazwie „Angelo-Demonic". Było to miejsce, do którego wstęp miały tylko anioły i demony. Piła caffe macchiato i rozglądała się za Lucyferem. Po paru chwilach się pojawił i usiadł przy jej stoliku.

-Czym zawdzięczam sobie tą wizytę, droga Emilie Sutcliff? - zapytał

-Nie udawaj durnia. A nie, chwila, ty nim jesteś Lucyferze – widziała, że król piekieł chciał coś powiedzieć, jednak mu na to nie pozwoliła - Może i jestem zwyczajnym kupidynem, ale jeżeli chodzi o moją rodzinę, będę walczyć. Nawet z Tobą Lucyferku, jeżeli zajdzie taka potrzeba.

-No proszę - wybuchnął śmiechem - Naprawdę masz niezły charakterek, aniołku.

Emilie tylko prychnęła w odpowiedzi.

-Nigdy nie dam ci go zniszczyć, ani odesłać na kare, słyszysz? - wywarczała - Sprawie, że wszystkie grzechy mojego syna znikną, gdy tylko będzie po wszystkim.

-A co zrobisz, jeżeli po pierwsze – Grell się nie zgodzi? I po drugie - Jeżeli zechce zostać z tą dziewczyną? - zaplótł palce, a łokcie oparł o blat stolika i oparł swój podbródek, patrząc Emilie w oczy - Bo nie wiem czy wiesz, Emilie, ale twój syn nie chce odsyłać duszy mojej córki do Edenu, ponieważ dalej ją kocha. - odrzekł Lucyfer, a Emilie na moment zatkało

-No proszę - po chwili zaczęła chichotać-  Czyli mój iskierek wyłamał ci się z zadania? Punkt dla niego – spoważniała - Jednak to nie zmienia faktu, że wściekła jestem na Ciebie. On nie powinien się przemęczać, skoro nie dałeś mu całkowitej nieśmiertelności. Czy ty wiesz, że przez tą misje i stres jaki sobie funduje, on zemdlał i krew mu ciekła z nosa?

-Że jak? Jesteś absolutnie pewna, że to w powodu stresu, a nie z powodu czegoś innego na przykład? - odpowiedział pytaniem na pytanie

-Hm, no skoro tak to przedstawiasz, to teraz nie jestem pewna, ale ten stres na pewno też jest – orzekła i dodała - Zresztą będę Grella bacznie obserwować. Nawet nie myśl o tym, aby go męczyć. Ma mi porządnie wypocząć - powiedziała groźnym tonem

-Za kogo ty mnie uważasz, Emilie? - spytał z lekkim oburzeniem

-Za durnia i pacana, który zawalił sprawę - odparła nagle bardzo słodkim tonem

-Kobiety

-Faceci – odcięła mu się

-No dobra. Skoro mamy to przekomarzanie się już za sobą, to mogę zaproponować ciasto bezowe z malinami i bitą śmietaną? Ja stawiam.

-Chętnie. Tylko nie licz, że będziesz mnie podrywał Lucy

-Nie śmiałbym, miła Pani.

-No mam taką nadzieje - mruknęła - Twoja Lilith, oraz mój Lawrence byli by bardzo zazdrośni.

-Racja – zamówił dwa desery - A swoją drogą, Grell chce udać się do Paryża, aby znaleźć legendarnego shinigami. Mam nadzieje, że to nie problem?

-To zmienia postać rzeczy – uśmiechnęła się - Paryż jest miastem miłości, więc może w końcu odważy się i powie Nicolette, co do niej czuje

-Mały zakładzik?

-Oj tak. - zachichotała anielica. I tak reszta dnia upłynęła im na snuciu niecnych planów...

Grell:

   Czerwonowłosy spałby dalej w najlepsze, gdyby nie wybudził go dźwięk jego telefonu. Przez głowę przemknęła mu myśl, aby zignorować dzwoniącego, jednak zerknął kto dzwonił. Odebrał bardzo niechętnie

-Mam nadzieje, że zdajesz sobie sprawę, iż mam wolne Rick, więc się streszczaj, jeśli to coś bardzo pilnego. Jeśli nie jest to pilne, to się rozłączę.

-Czekaj chwile – mruknął chłopak - Ty masz sobie wolne, a tu rozgrywa się niezła akcja, z której jak czuje nie będziesz zachwycony

-Eh jaka znowu akcja, kitsune? - zapytał Grell, kładąc sobie rękę na czole

-Chodzi o profesor Jules – zaczął Rick - Twoi kumple, żniwiarze już tu są – powiedział lisi demon

-Chwila po kolei i nie tak chaotycznie Rick

-Otóż, profesor Jules zmarła wcześnie rano. Jednak to nie była śmierć naturalna, szefie –powiedział rudzielec

-Po pierwsze, miałeś do mnie nie mówić szefie, a po drugie, że jak!?

-No tak. Nie domyśliłeś się jeszcze, Grellu? - mruknął - Ten na którego polujesz, zabił profesor Tanye Jules we śnie, jednakże.. – przerwał na moment i podjął wątek -  Nie to jest najgorsze. - odrzekł

-Zaraz się tam pojawię - czerwonowłosy już się domyślał, o co mogło chodzić Rickowi - Jakieś grzechy miała?

-No właśnie – Lisi demon wziął głęboki oddech i wydusił - W tym sęk, że Tanya nie miała żadnych grzechów. Jeżeli nie liczyć zjedzenia ciastka przed obiadem, gdy była małym dzieckiem.

-Że jak?! - wykrzyknął Grell- Więc to by znaczyło, że..

-Że nie ma czego ratować, Grellu - Rick dokończył za niego i dodał - To pierwszy raz od wieków, gdy zdarza się taka sytuacja. Matka z ojcem kiedyś mi o tym opowiadali, że zdarzały się bardzo czyste dusze bez ani jednego grzechu – Kitsune miał na myśli Seline i Raya

-Kurwa mać - burknął anioł zemsty wściekły. Seth już przegiął i to tylko kwestia czasu nim weźmie na celownik jego.

-Lepiej bym tego nie ujął - mruknął lisi demon - Pojaw się najszybciej, jak tylko możesz

-Dobra. W takim razie dajcie mi 15 minut. Ogarnę się i zaraz tam będę

-Dobrze

-Do zobaczenia - czerwonowłosy rozłączył się i wstał z łóżka - Wybacz mamo. Ale muszę złamać  daną Ci obietnice – pomyślał ubierając buty i kurtkę. Wziąwszy kluczyki od motocykla, wyszedł z mieszkania, aby wyruszyć w drogę...

Emilie:

Anielica wyczuła dziwne zawirowania, odetchnęła głęboko.

-Coś nie tak, moja droga? - zapytał Lucyfer

-Chyba najwyższa pora do pracy. Muszę iść. - Emilie wstała - Mam nadzieje, że się rozumieliśmy Lucyferze w tych omówionych sprawach?

-Oczywiście Emilie. Tylko, musisz wiedzieć, iż twój syn także tam wyruszył – powiedział swobodnym tonem

-Mogłam się tego spodziewać  -mruknęła czerwonowłosa anielica, zakładając biały płaszcz - Mam tylko nadzieje, iż będzie na tyle rozsądny i nie zrobi niczego głupiego.

-Znając twojego syna, Emilie, to na bank zrobi coś głupiego - zachichotał Lucyfer

-Nie przeginaj, Lucy - warknęła anielica

-Już nic nie mówię - uniósł dłonie w geście kapitulacji, aby ją udobruchać i po chwili powiedział -Na prawdę jesteś straszna, więc powodzenia, moja droga.

Emilie tylko wywróciła oczami na słowa króla piekieł i wyszła z kawiarni, ruszając w drogę...

Ciąg Dalszy nastąpi...