- Tak bardzo mi przykro.

- Żałuje tego, co się stało, księżniczko.

- Tak bardzo chciałbym cofnąć czas, byś ożyła...

   Mężczyzna o długich czerwonych włosach i żółto-zielonych oczach stał przy pewnym cmentarnym pomniku. Patrzył smutnym spojrzeniem na wyryte litery na grobowcu. Obok grobu został właśnie wzniesiony pomnik - podobizna osoby, którą zdradził i niedoszłego anioła śmierci.

- Odnajdę cię wkrótce. I oddam ci twe należne dziedzictwo, księżniczko Aylo.

W tym momencie Nicolette się obudziła w swoim mieszkaniu akademickim, rozglądając się dookoła. Spojrzała na radio - budzik. Była piąta rano.

- Ugh. Co za dziwny sen- pomyślała Nicolette.

Taki mały prolog na początek

Mam nadzieje że coś z tego wyjdzie

Miłego czytania ;)