Grell 

 Nie wiedział, co się z nim działo. Jednak miał wrażenie, że słyszał jakieś stłumione głosy. Czyżby umarł? Dlatego ciężko mu było otworzyć oczy? Po chwili usłyszał kolejny głosik, trochę wściekły, co było dziwne. 

 - Jeżeli się nie obudzisz, to przysięgam, że wyleję na ciebie wrzątek. A później doprawie lodowatą wodą - powiedziała dziewczyna, ale w jej głosie było słychać lekki lęk o jego stan. - Dlatego proszę obudź się, ty uparta truskawo. 

 Nicolette? - pomyślał, otwierając oczy. 

 - No szefie, już myśleliśmy, że nie wrócisz. - mruknął Rick, który stał oparty o ścianę. 

 - Napędziłeś nam niezłego stracha, senpai - dodał Ronald. 

 - Mieliście się do mnie tak... - urwał, czując ból w ramieniu, tak, że wypuścił ze świstem powietrze. - Ehh, nieważne - zauważył, że nie był w swoim apartamencie. - Gdzie jesteśmy? I kiedy wyszłaś ze szpitala? Miałem się po ciebie wybrać.

 - Miałeś być właśnie wczoraj, głupku. Rick po mnie przyjechał i powiedział, że po konfrontacji z Sethem straciłeś przytomność.

 -Ja? Co...? - popatrzył na nią głupio i zauważył, że kruk się chował, tylko raz się wychylił, mając na szyi wstążkę z dzwoneczkiem. - Jaja sobie ze mnie robisz?

 -Zapewniam cię, że nie - odburknęła z fochem Nicolette. I w tym momencie weszli: Lucyfer, Emily i William. 

 - O proszę, pacjent się obudził - wywrócił oczami Lucyfer, a Emily zdzieliła go w łeb. - Ej! - fuknął na anielicę.

 - Zasłużyłeś sobie, Lucy - powiedziała zła anielica. Nicolette za to cholernie go ignorowała, miała powody. To przez niego kruk był w tej postaci, jakiej był. A mógł po prostu objąć tron i o niej zapomnieć. 

- Dość! - Powiedział nagle czerwono włosy. - Oboje przestańcie się kłócić i niech ktoś mi wytłumaczy, co się do cholery stało. Nicolette wstała i wyszła po wodę, a kruk pofrunął na jej ramię.

William 

   Nic dziwnego, że Grell się w końcu zirytował.

 - Co pamiętasz? - zapytał William, a Grell westchnął

 - Tylko tyle, że ten idiota próbował przeciągnąć mnie na swoją stronę. Chyba nie myślisz, że ja.. 

 - W dużym skrócie: Sięgnąłeś głębiej po moce, niż zakładałeś. Widzieliśmy wszystko, tylko nagle w miejscu, gdzie masz wyryte ciernie, doszło do pęknięcia żyły.

 - Że.... Co?! - Był całkowicie zszokowany tym co usłyszał.

 - Sam zobacz na bandaż - mruknął William, poprawiając okulary. Grell spojrzał na ramię i faktycznie bandaż był przesiąknięty krwią. - Zadałeś mu jeszcze szramę od oka do żuchwy, zanim pękła ci ta żyła. Ciesz się, że w ogóle żyjesz. 

 - A co z... - Nie przeszło mu przez gardło, licznik czasu jego życia. 

 - O dziwo, stoi w miejscu. Nawet twoja dziewczyna była zaskoczona, że czas twojego życia się nie skrócił - skwitował Will.

 - To nie jest moja.. - urwał. - Jednego nie rozumiem, dlaczego wyszła wściekła i dlaczego kruk miał tę dziwną wstążkę z dzwoneczkiem? Nie przywidziało mi się, prawda? - Miał serio nadzieję, że nie zwariował. 

 - Aaa, o tym mówisz. - Will spojrzał kątem oka na drzwi. - Jest wściekła na Lucyfera i cały czas, odkąd tu przyjechała z Rickiem, najpierw strzeliła mu w twarz. To było wczoraj. A potem zaczęła go ignorować. A co do Kruka to stwierdziła, że wam obu przyda się mała kara, za narażanie się. 

 - Rozu... Chwila, jak to spoliczkowała Lucyfera? A on się nie wściekł? 

 - Tylko jedynie słuchał ze spuszczoną głową, że jest ostatnim idiotą i że się nie dziwi, dlaczego Lilith chce się z nim rozwieść. Grell zamrugał oczami. Lilith chce się z nim rozwieść?

 - Może już wystarczy tych ploteczek, panie pracoholiku? - mruknęła za nim lawendo włosa. 

 Nicolette

 Tak, stała za drzwiami ze szklanką wody. Tak, słyszała o czym rozmawiali. Jednak, gdy ten cholerny żniwiarz doszedł do tego, iż widziała się z Lilith, musiała w końcu wejść. - Sio mi stąd. Pan głupol musi odpoczywać.

 - Mała.. - Grell na nią spojrzał, a William a dziwo skinął głową.

 - Pogadajcie sobie - powiedział William i wyszedł. Nicolette podała mu szklankę wody, wymieszanej z krwią Świętego Jana, a Grell ją powąchał.

 - Nie musisz się tak spinać. Dodałam krew Świętego Jana do wody. - mruknęła, a mężczyzna uniósł brew. - Ten idiota miał tą krew w swoim sejfie.

 - Nie wiedziałem, że interesuję się Słowiańskimi Wierzeniami. 

 - Głupku, ja się rodziłam, a raczej Nicolette urodziła się w Noc Kupały. - Zapamiętam. Mała, ja... - Grell, myślał, jak to ubrać w słowa i westchnął, uśmiechając się blado. - Nie musisz się martwić, nie spaczyl mojej krwi. 

 - Nie o to jestem zła, przecież wiem, bo widzę po twoim bandażu. Jestem cholernie wściekła, bo doprowadziłeś się do tego stanu. I na tego tutaj też - wskazała na Kruka, który ze wstydu schował łebek w skrzydło.

- Zauważyłem. Tylko nie rozumiem jakim cudem żyję? Przecież sama mówiłaś, że jeśli jeszcze z co najmniej dwa razy sięgnę po moc, mogę sobie bardziej skrócić czas życia - powiedział. 

 - Może dlatego, że zabiliście tego grzesznika. Kruk się wtedy posilił i mogło posłużyć jako energia życiowa. 

 - To ma sens - zamyślił się. - A teraz inne pytanie. Jak to jest możliwe, że Lucyfer się na ciebie nie wściekł, gdy go spoliczkowałaś i skąd wiesz, że Lilith zamierza się z nim rozwieść? Nicolette poczuła jak żyłka na czole jej pulsuje, na wzmiankę o Lucyferze i Lilith .

 - Pff - burknęła w odpowiedzi. 

 - No ej, powiedz no.

 - Nie. 

 - Mała. - Użył jej zdrobnienia.

 - Czy mógłbyś do cholery przestać mnie tak nazywać? - warknęła zła jak osa.

 - Czy mogłabyś na mnie nie warczeć? Wstałaś lewą nogą czy co? - Też się zirytował.

 Akurat wszedł Lucyfer, chcący coś powiedzieć, gdy usłyszał te kłótnie i zachichotał. 

- Oho, widzę, że zakochance się kłócą, jak stare dobre małżeństwo - stwierdził ze śmiechem. 

 - Zamknij się, Gwiazdo Zaranna - krzyknęli jednocześnie. A jego zatkało. 

 - Em, chyba zostawiłem żelazko na gazie? - zapytał głupio i uciekł. A Grell i Nicolette odwrócili się na chwilę z fochem, a gdy zerknęli na siebie ukradkiem, zaczęli się po prostu śmiać.

 - Wiedziałaś, że on tu przyjdzie - zachichotał Grell, a Nicolette wzruszyła ramionami.

 - Niech w końcu po prostu przyzna się do błędu. Gdyby nie winił mojego brata za to, co się ze mną stało, to być może nie przebijał się mrocznym sztyletem - westchnęła. 

 - To dziwne, bo gdy mnie wezwał do siebie... - Nie dokończył.

 - A kogo kazał ci szukać? Mnie, nie jego. Tylko mnie. To wyglądało tak, jakby mu na Sebastianie nie zależało, tylko na mnie. A ja choć raz chciałam pożyć normalnym życiem - pogłaskała kruka po skrzydle. - Zrobił to w naszym tajemniczym miejscu. Z dala od pałacu.

 - Czyli częściowo chciał zrobić na złość Lucyferowi i też zniknąć, ja się dziwię jakim cudem ciągle go rozumiesz. 

 - Może dlatego, że nasza więź mimo upływu tylko lat, nigdy nie zniknęła. A on wie o tym, o czym rozmawialiśmy w szpitalu? 

- Nie. Rozmawiałem tylko o tym z Williamem, kontaktowałem się z twoja stara przyjaciółka Selina i mówiłem o tym anielskiej pani detektyw. 

 - Muszę przyznać że ty i twoja mama jesteście teraz tak do siebie cholerne podobni, że mogłabym was uznać za bliźniaków - zachichotala, a Grell się zaczerwienił.

 - Ekhm, miło z twojej strony. Więc może odpuścisz mi karę? - zapytał nieśmiało, a Nikki zrobiła pochmurna minę. 

 - Mowy nie ma. Nawet mam dla ciebie tiulowa spódniczkę tutu. Będziesz urocza primabalerina na trzy godziny. 

 - Nieee, będę wyglądał idiotycznie, nie wolałabyś, nie wiem, notatek na przykład, przez miesiąc - zrobił minę szczeniaczka. 

 - Nie ma tak - zachichotała. Czerwono włosy anioł zemsty westchnął. Ta jest potężny na tyle, aby zabić Setha. Jednak jeśli chodzi o piękną anielicę śmierci, słodka Nicolette to był na straconej pozycji. Akurat jeszcze zapukał znów Lucyfer.

- Nie pogońcie mnie, bo mam informację odnośnie Paryża.  - Nicolette uniosła brew, a Grell zrobił minę, iż później jej to wyjaśni. - Załatwiłem z dyrektorem wyjazd dla przykrywki jako waszej wycieczki. Zaplanowany jest na przyszły miesiąc - Powiedział Lucyfer, a Grell odetchnął. Będzie miał okazję znaleźć starożytną bibliotekę i dowiedzieć się czegoś więcej. Miał tylko nadzieję, że nic złego się nie wydarzy. Ale czy na pewno?... 

 Cdn