Kinakabahang tinitignan ko ang pintuang nasa aking harapan.  Ang pintuang magtatawid sa akin sa riyalidad na hindi ko na matatakasan.  Takot at kaba tanging nahahari sa aking kaibuturan na siyang malakas na pumipigil sa paghakbang ng aking mga paa papalapit dito.  Kamay na nanginginig at nanlalamig -kasama ng nakakabinging tibok ng puso na siyang tangi ko nalang naririnig.

Bahagya akong napaiktad noong may kamay na dumapo sa aking balikat.

"Hon,  relax.. You can do it!  Expect good things to happen,  okay.  Nandito lang ako. God also is with you. "

Huminga ako ng malalim,  and with all the hope with what Rai said,  I manage to opened the door.  Napatigil ako noong all eyes turns toward me.  But Rai holds my hand and guided me to get inside and then he close the door behind us.

People's inside were tita Isabel who seat on the bed,  near tatay.  On the couch were kuya Jude na may mga benda at galos sa mukha at braso at si Jaydee beside him.  My eyes meet with hers, at first I found her face potrays thankfulness, is it because I came?  But later,  it completely faded at parang naging guni-guni ko na lamang iyon. 

She stand and uneasy draws near me.

"Upo kayo doon.. Tulog pa si dad. "

Wika nito. We did what she said. Tita Isabel looks so surprised that I was here.  And even kuya Jude. Maybe,  they don't have any idea why I came,  I mean si kuya lang pala.  I know tita already knew.

"J-jaydee?? "

Tita said to my little sister,  as if she is asking why I am here? Ngumiti ng napakapait si Jaydee. Huminga muna ito ng malalim bago magsalita.

" Don't tell me you don't have any idea mom? "

Nanginginig nitong wika.

"Anong meron?  Mom? "

"Kuya--"

"Jaydee!!. "

Tita shouted. Napatigil ako,  at napayuko.  I brought them trouble. 

"Bakit mom?  How long will you keep your secret? "

"Anong sikreto? "

Kuya asked,  na naguguluhan na sa mga nangyayari. Napaiktad din ako,  pero nakahawak parin sa kamay ko si Rai. 

"Si ate Ani... "

Wika ni Jaydee at tumingin ng mataman sa kanyang ina.  Nag-iwas naman ng tingin si tita.

"Kapatid natin siya,  at siya ang .
..."

Napalunok muna siya bago magsalita ulit.

"......legal na anak.. "

"Ano!?.. "

Wika ni kuya Jude na nagulat at maging ako ay nagulat sa sinabi ni Jaydee.  I just realized that what Ken told me years ago was the truth. 

"H-how? "

Ako naman ngayon ang nagsalita.  Gulat at halos nanigas na ang buong katawan ko sa narinig.

Tita Isabel immediately run and kneel in front of me..

"Sorry Ani! Sorry,  hindi ko sinasadya.. Sorry!! "

Wika nitong hinahawakan ang kamay ko.

"B-bakit tita? "

"Sorry,  ...sorry talaga.. Sorry Ani.. Iha.. "

Gustong sumabog ng puso ko,  alam kong matagal ko nang tanggap na sabit lang ako sa pamilya,  na wala akong karapatan. Pero bakit,  bakit nila tinago sa akin ang katotohanan at hinayaang mamuhay ng takot at maraming pangamba na baka one day maging dahilan ako na masira ang pamilya nila,  na baka one day,  kapag nalaman ng mga tao,  masisira ang pangalan ni tatay.. Pero hindi pala dapat.  Ang selfish nila !!!! Napakatanga ko,  naiinis ako sa sarili ko na ako yong nanloko,  at nagsinungaling pero.. Ako.. Ako pala ang niloko..

"B-bakit tita..? "

Halos hindi ko mabigkas ang mga katagang yan, hindi ko maiwasan ang pagbuhos ng aking luha.. Hinawakan ni Rai ng mahigpit ang kamay ko.

"Ani..  Patawad!!  Gusto ko lang namang mamuhay ng normal ang mga kapatid mo.. "

Nagwalk-out si Jaydee at nagdadalawang isip man na sundan si Jaydee ni kuya Jude ay wala siyang nagawa kundi sundan ang kapatid namin.

"...tapos,  ako... Walang karapatang mamuhay ng normal? Na dapat ay nakatago lang ako,  isang lihim at hindi malaya?  Tita?   Inaasam ko din po iyong mamuhay ng normal.. Pero hinayaan niyo akong matakot... Matakot makihalubilo sa mga tao na baka isang araw,  malaman nila ang sikreto ko...tita,  alam niyo ba yon?  Lahat ng pinagdaanan ko para maitago lamang ang sikretong anak ako sa labas ng kilalang presidente ng university dito sa bansa... "

Wika kong humahagolgol.. Tinalikuran ko si tita at tumakbo sa pintuan. Napabitaw ng hawak sa akin si Rai pero alam kong sumunod siya.

"Anak.. "

Napatigil ako noong marinig iyan. The voice I never heard for years.  The voice I was longing to hear lifting me,  guiding me and supporting me. Pero...  Sobrang damot ng may-ari ng boses na yan.  He just said limited words,  but I want more of it..

"Anak... Miss na miss na kita.. "

Nag-unahan na ng pagtulo ng luha sa aking mga pisngi.  Nasasaktan ako,  bakit ngayon lang...

I turned and look at him.

"Tay, minahal mo ba ako?.. Noon,  I never doubted your love,  kasi akala ko sobrang blessed ko na pinanindigan mo ako.. Pero after all those things I heard.. Tay,... Minahal mo ba talaga ako? ..."

Natahimik si tatay and he is just looking at me. Noong wala na akong mahintay na sagot niya I turned my back again and face the door. Kahit ang totoo,  I really wanted to wait until sabihin niya ang mga salitang nais kong mapakinggan.  I start stepping my right foot. Ang bigat ng mga yapak ko,  halos hindi ko ito maikilos.

"...sorry.. Anak.. "

Halos matumba ako noong marinig iyan.  Pero I still manage walking until I passed the  door..

And totally left them behind the room. Paglabas na paglabas ko,  bigla nalang akong katumba,  buti nalang at nandoon si Rai. 

"It's okay.. Hon.. I know it hurt so much.. You can hug me, and cry until you may feel okay.. "

So I did.. I hug Rai and begin crying.  Nabasa ko na din ata yong damit niya.

"Do you want to go somewhere?  "

"Yes please.. Bring me sa carnival.. "

Rai guided me to his car.  And drive me until sa carnival.  ..

My favorate place..