"A-Ate A-ani? "

She said in surprised. I can see that she doesn't expecting that it was me,  the one she's looking for, maybe for one reason.. That she already found out my realation to her family.

Her eyes,  turns to red,  even her nose.. But she's forcing herself not to cry,  I can feel it.  I can't read what  she's thinking.. Or even what she feels..

"A-te... A-ate Ani.. "

While ako,  hindi ko na napigilang kumawala ang luha sa mga mata ko.. Hindi ko maiwasang sumabog sa isipan ko ang napakaraming katanungan.. If tanggap ba ako nito o if ano ba ang nararamdaman niya  ngayong nalaman na niya ang lahat?  If alam ba nila tita at kuya? 

"Jaydee.. "

Wika ko at hinawakan siya sa kamay.. Pero,  hinablot niya ito.  Nagulat ako sa naging reaksyon niya.. Galit ba siya?

"S-sorry.. "

Tumingin siya sa akin.. Pero hindi ko parin mabasa yong ekspresyon ng mata niya.. Agad din itong nag-iwas ng tingin bago muling nagsalita. Don ko lang nakita yong kakaibang kislap na nasa mata niya.  And it hurts.

"Operation ni Daddy sa friday.. Kailangan niya ng dugo.. Hindi kami match ni Dad,  maging si kuya. Ikaw nalang ang pag-asa namin.. "

Wika nito at tumingin ulit sa akin.  Nanlumo ako sa balitang nalaman ko.  Bakit hindi ko ito nalaman?  Bakit? 

"Jaydee?  Kailan pa.. Bakit anong sakit ni tatay? "

Bahagyang nailang si Jaydee noong narinig niya akong tawagin si tatay ng ganyan.

"Nadisgrasya sila ni kuya, noong isang linggo pa.. And siya ang napuruhan.  I've been looking for you for a week now. Hindi ko pa malalaman kung hindi ko nabasa yong message mo kay dad ... "

Naglabas siya ng papel at ballpen  at nagsulat doon.  After that ay iniabot niya ito sa akin.

"Diyan siya nakaconfined.. Sana puntahan mo siya. "

Tinignan ko yong nakasulat sa papel,  pangalan ng isang hospital iyon. 

Hindi man lang ako nakasagot kay Jaydee kasi bigla nalang itong lumabas. I know,  nagulat siya sa nalaman and maybe na she's mad na rin. Akala niya,  ang bait ko pero manloloko pala ako. 

Rai hugged me.  So I let my tears flow. Hinahaplos nito ang likod ko.

"Sshhh.. God knows what he is doing hon.. Magiging maayos din ang lahat.. Believe me.. Soon.. "

I agree to what Rai has said,  hindi ko lang maiwasang hindi malungkot sa naging reaction ni Jaydee sa akin kanina.  I saw disgust in her eyes.  I saw her being hurt though hindi niya pinakita kung gaano siya nadisappoint sa akin.  I betrayed her,  I fooled her. Hindi lang siya dahil pati si kuya.  Though hindi ko naman talaga ginusto to pero.. I know mali parin ang ginawa ko. 

"Let's go home.. "

Wika ko kay Rai though hindi pa tapos sa pagbuhos ng luha ang mata ko.  I just force it not to flow anymore.  Hindi ko pa kayang pumunta sa hospital.  Gusto ko munang umuwi at pag-isipan kung anong tamang gagawin ko. Rai obediently guide me to stand up at maglakad papunta sa kotse niya. 

Dinala niya ako sa bahay nila.  Agad naman akong dinaluhan ni tita at ni tito pastor when they saw my sore eyes dahil sa kakaiyak. 

"Dear,  what happened? "

Tita asked.  At inalalayan niya akong maupo sa couch.  Umupo na din sila.

"Tita,  alam na po nila.  ...Si Jaydee po yong tumatawag at nagtetext sa akin.. "

"And... "

"Nasa hospital si tatay,  nadisgrasya sila ni kuya at critical po ang lagay ni tatay.  Jaydee came for that.  Tatay needs my blood if match kami. "

With what I said ay yinakap ako ni tita.

"Ssshhh.. Hindi ba dapat matuwa ka kasi God already made a way for you.  Alam kong mahirap magtago ng sikreto.  Now you are free.. "

Wika ni tita at hinahaplos yong likod ko. 

"Sana nga po ganon,  ..natatakot kasi ako na baka magalit din si kuya sa akin.  I know I disappointed them.  Si Jaydee at si kuya.  I fooled them tita.  Sa tingin po ninyo mapapatawad nila ako? "

"Of course anak, who told you na hindi pwedeng mangyari yon?  ..."

Sabat ni tito pastor.

"Though it takes time,  pero sooner or later,  maiintindihan din nila ang lahat.  Kapatid ka nila,  at matatanggap ka din nila.. Kaya huwag ka nang mag-alala ha. "

Dagdag pa ni tito pastor. Tumango lang ako kay tito.  Nagkahiwalay na kami ni tita sa pagkakayakap dahil inabutan ako ni Rai ng tubig.  And I sip a little from it.

"So kailan mo balak puntahan yong tatay mo? "

Tanong pa ni tito.

"Ahm,  hindi ko pa po alam.  ."

"Hindi ba't kritikal ang kondisyon kamo? Baka anak,  kailangan ka na niya ngayon.. Gusto mo bang may pagsisihan ka sa huli? "

Umiling-iling ako sa sinabi ni tita.

"Susubukan ko po bukas. "

"I'll go with you hon. "

Wika ni Rai.  Yes,  I need to decide now before it's too late.  Tama si tito pastor,  matatanggap din nila ako.  Siguro ngayon I need to face their hatred for me,  this is the consequences of what I had done.

*****