Met tegenzin loop ik naar buiten. Ik klem mijn armen om mijn buik heen en mopper stilletjes. Ik heb honger.. er moet vast nog wel wat eten zijn..ergens.. 'Kom op, Felice. Lach eens voor mij.' Zegt Roan, terwijl hij naast me komt lopen. 'Ik kan niet lachen als ik hongerig ben..' 'Nou, het heeft ook geen zin om chagrijnig te zijn.' 'Dat bepaal ik zelf wel.' Ik schenk Roan een nep glimlach en loop daarna over de houten brug, die me weer over de lava gracht heen helpt. Aan het einde van de brug stap ik er voorzichtig van af. Ik help Dakota en Aderyn met het laatste stukje van de brug en wacht daarna geduldig op de rest. 'Oke, we gaan niet door de hoofd poort. Te veel burgers zullen me zien. We gaan via de achterkant van het kasteel. We moeten even een stukje om de gracht heen lopen.' Zegt Jassmin, wanneer we allemaal aan de andere kant van de brug staan. Misschien hadden we dan beter via een andere uitgang weg kunnen gaan.. nu moeten we helemaal omlopen terwijl we ook meteen naar de achterkant hadden kunnen gaan. Dit alles is ver van logisch.. 'Nou, dat hebben we ook niet echt slim aangepakt dan.. 'Dat hebben we slim gedaan dan.' Zegt Aderyn grinnikend. Zij heeft blijkbaar ook al bedacht dat we aan de achterkant moeten zijn. 'Nou, dit kasteel heeft niet echt een achterdeur. We konden gewoon niet via een andere uitweg weg.' Dat verklaart wel iets. Alleen is het vreemd dat een kasteel geen achterdeur heeft.. of misschien juist niet.. 'Dus we moeten nu helemaal naar de andere kant lopen?' Vraagt Dakota. 'Ja. We zullen verder moeten. Kom.' Zegt Warlock, terwijl hij voorzichtig langs de gracht af loopt. Er zit maar een klein stukje langs de lava gracht, waardoor we moeten oppassen waar we onze voeten neerzetten. Dit is toch veel te gevaarlijk?! Straks valt een van ons er in! Dan ben je dus sowieso dood.. 'Warlock, ik weet dat je niet wilt vliegen of zo, maar ik zal het fijn vinden als we dat nu wel konden doen.' Zegt Dakota angstig. Haar ademhaling gaat snel en haar handen en benen trillen. Arme Dakota.. ze was al bang op die brug, nu is dat alleen nog maar erger. 'Dat lijkt mij ook het beste, Warlock. We hebben niet de handigste weg uitgekozen.' Zegt Aias. Warlock kijkt even bedenkelijk. 'Als Jassmin er mee eens is, kunnen we best even vliegen.' Iedereen kijkt nu vol verwachting naar Jassmin. Ik kan goed zien dat ze twijfelt. 'Oh, oké dan!' Zegt ze snel. 'Oh gelukkig!' Brengt Dakota met moeite uit. Grinnikend help ik haar terug over het kleine randje. Ze slaakt een zucht van opluchting als ze weer voor het kasteel staat. Een voor een stapt de rest ook van het kleine randje af. 'Oke, iedereen die kan vliegen moet even aan de linker kant gaan staat en transformeren.' Iedereen loopt naar de linker kant, behalve Dakota, SammyCat en Warlock. Nu komen mijn vleugels goed van pas.. ik vraag me wel af of ik kan vliegen met deze honger. Ik laat mijn vleugels tevoorschijn komen door te denken aan mijn vleugels. Een tinteling ontstaat achterop mijn rug. Gelukt. Langs mij transformeert Arias in een draak, Aderyn in een Griffioen, Roan in een donkere engel en Jassmin in een Vuur Feniks. Jassmin ziet er zo prachtig uit. Haar hele lijf bestaat vuur, maar je kan er nog duidelijk de vorm van een vogel in zien. Aderyn gaat wat verder van haar af staan. 'Je geeft warmte af.' Zegt ze droog. Jassmin lacht. 'Dat lijkt me logisch, ik ben omringt met vuur.' 'Oke, we doen het zo, ik ga bij Arias en Dakota jij gaat bij Aderyn. SammyCat, jij kan ook nog wel bij Arias als je dat wilt.' Zegt Warlock, terwijl hij naar Arias toe loopt. Hij klimt voorzichtig op zijn rug en houdt hem vast bij zijn hoorns. SammyCat rent Warlock achterna en springt op Arias' rug. Dakota loopt naar Aderyn toe en klimt op haar rug. 'Zo, we zijn er klaar voor.' Zegt Roan. 'Dan kunnen we nu gaan.' Zegt Arias. Hij neemt een kleine aanloopt en vliegt daarna in een rechte lijn omhoog. 'Indrukwekkend, Arias! Maar heb je dit wel eens geprobeerd?!' Schreeuwt Aderyn hem na. Ze neemt een kleine aanloop en vliegt recht omhoog. In de lucht draait ze een paar keer om haar as. Dakota Schreeuwt hard dat ze moet stoppen. Lachend neem ik ook een aanloop. Omhoog. Mijn vleugels kantelen een beetje en langzaam ga ik omhoog. 'Kom op, Felice, je kan toch wel een beetje sneller he?' Vraagt Roan. Hij pakt mijn pols vast en trekt me mee naar voren. Op mijn tempo wordt dit inderdaad een lange vlucht..

Heey een nieuw hoofdstuk! De 10K is bijna berijkt O.o . Ik kan het bijna niet geloven u.u

Like , comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤