Araw ng Sabado, ginanap ang pagdiriwang para sa matagumpay na kampanya ng "World Caring Mission" campaign.

Ang World Caring Mission ay isang organisasyon na tumutulong upang mapabuti ang mga batang ulila, naapektuhan ng kamalidad, biktima ng pang-aabuso, o naipit sa politikal na labanan. Nakapokus ang organisasyon na ito para tumulong sa nangangailangang mga bata gamit ang di-sapilitang donasyon mula sa libo-libong bukas palad.

Para sa nakaraang kampanya, isinulong ang pagsagip sa mga batang nagugutom dahil sa kahirapan. Kinupkop ng mga awtoridad ang mga nasa lansangan, at binigyan naman ng tulong ang pamilyang walang makain. Matagumpay ang kampanya, dahil narin sa tulong ng mga masigasing na taga-suporta ng organisasyon. Kaya naman, sa dulo ng buwan, nagpasya ang lahat ng mga miyembro ng World Caring Mission na magkaroon ng maikling pagtitipon.

The party holds today.

Marami ang pumunta sa pagdiriwang. Karaniwan, sila ang mga may malalaking donasyon na ibinigay sa organisasyon. Sa pagbibigay ng donasyon, gumagamit ang mga miyembro ng nickname. Bagama't taos sa puso ang pagbibigay ng ilan, mayroon ding mga personalidad na ang hangarin ay mabigyang dangal at gumawa ng magandang pangalan. Tiyak na sasamantalahin nila ang pagkakataong dumalo at ipakilala ang sarili, lalo pa't may mga reporter na dadalo sa pagdiriwang.

Siyempre pa, ang pinananabikan ng lahat ay ang makita at makilala ng personal ang Chairperson ng organisasyon. Ang Chairperson na may username na Soda15 ang siyang may pinakamalaking donasyon na ibinibigay kada taon. Pumapatak na 30 million ang ibinabahagi nito kada taon!

Bagama't nakasuot ang maskara ang lahat, nais parin nilang makuha ang pagkakataon na makalapitang loob ang maimpluwensyang lider ng grupo.

Nagsimula ang pagdiriwang.

Isa-isang pumunta sa malaking gusali ang mga bisita. Itinatago man nila sa mga maskara ang hitsura, hindi maitatanggi na may matataas na posisyon ito baso narin sa kanilang pananamit at pagkilos.

"Mr. Hamilton?"

"Oh? Mr. Wery?"

"Ikaw nga! Noong makita kita sa malayo, nagdalawang isip ako na batiin ka."

"Hindi rin kita nakilala. Anyway, I didn't know that you are also a part of World Caring Mission."

"Actually, 'yung asawa ko talaga ang unang miyembro. Hinikayat lang niya akong sumama. Then, I heard that in this party, the chairperson will attend. Na-curious ako, so I went here."

"Same here. Gusto kong malaman kung sino ba talaga ang nasa likod ng username na Soda15. I bet he's a high profile person."

"Kahit pa parang pang teenager ang username niya?"

Sabay na nagtawanan ang dalawang negosyante. Sa gitna ng kanilang tawanan, nakarinig sila ng ilang pagsinghap mula sa kababaihan.

They turned their heads left and right, trying to figure out the cause of the gasps around the place. Pagkatapos, nakita nila sa di-kalayuan ang makisig na lalaking may malaking pangangatawan.

The man is wearing a match of blues suits, partnered with black sleeves with open collar, and black shining shoes. He has silver half mask and silver Graff Diamonds Hallucination wrist watch that worth $55 million. Kahit pa nakatakip ang mukha nito, hindi makakaila na may taglay siyang kagwapuhang mahirap isaisantabi na lamang. Kaya nga ba't kaliwa't kabila ang papuring kaniyang natanggap, lalo na sa mga solong kababaihan.

The man's aura dictates the place.

HIndi pa man siya nagpapakilala, may hinuha na ang mga bisita sa pagkakakilalan nito. He might be the person they are waiting for.

The man looked around with a faint smile on his lips. Sa pagngiti niya, lumabas ang kaniyang dimples na halos magpatili sa kilig sa mga babaeng nakatitig.

Naglakad siya tungo sa unahan. Kusang humawi ang kumpulan ng mga tao, anupat nagbigay ito ng daan para sa lalaki.

Ilang sandali pa, nakarating siya sa entablado. Tumayo siya sa harap ng mikropono at inagaw ang atensyon ng mga panauhin.

Tumigil ang tunog ng musika. Pagkatapos, umugong sa paligid ang pagbati ng mahalagang panauhin ng pagdiriwang.

"Good day to everyone," ang bati ng lalaki. "I am the chairperson of World Caring Mission and I would like to express my gratitude for all the people who took some of their busy times to attend this party. Thank you so much."

Yumuko siya ng kaunti upang magbigay galang sa mga panauhin, at nakatanggap naman siya ng masagarbong palakpakan. Nang humupa ang palakpak, muli siyang nagsalita.

"In the World Caring Mission, we are devoted to improve the lives of children, their families and their communities. We focus on helping the most vulnerable children to overcome poverty and experience fullness of life. As one of the largest non-profit organization with over 10 years experience, we hleped over 1.3 million of children every year, of course with the support of thousands sponsors and donors. For that, we need to celebrate our success yesterday, today and the future."

One of the staffs gave him a glass of champagne. Kinuha niya ito at itinaas sa harap ng marami.

"Para sa mapayapang bansa, cheers."

"Cheers!"

Ininom ng mga panauhin ang kani-kaniyang hawak na inumin upang ipagdiwang ang sariling adhikain na makatulong sa mahihirap.

Seeing the the people who attended have happy faces, the chairperson felt elated. Natapos ang kaniyang pahayag sa simpleng paraan. Then, as soon as he went down from the stage, curious attendee started to swarm around him.

Gustong-gusto nilang malaman kung ano ba talaga ang pagkakakilanlan ng chairperson ng organisasyon.

He did talk to them. But, he never gave them a clue about his identity. Itinayo niya ang organisasyon para makatulong, hindi para ipagyabang ang pangalan at makakuha ng papuri sa mga tao.

Sa dami ng mga taong pumapalibot sa kaniya, nakaramdam siya ng pagod. Plano niyang tapusin ang pagdiriwang, subalit sa tingin niya'y kailangan na niyang umalis. Gayunpaman, may isang bagay na pumipigil sa kaniya na umalis.

'I don't think she will come,' he said to himself.

"So Mr. Chairperson."

He looked at the lady who called him. "Yes?"

"I am really curious about this," the single lady said to him. She tucked her hair behind her ears and continued, "Are you still single?"

The Chairperson looked at the lady who's sending him green sign.

She bit her lower lip, as if seducing him. However, it doesn't give any effect to the man.

"Well, I am n..."

Hindi niya natapos ang sasabihin dahil kumuha ng kaniyang pansin ang babae na mag-isang umiinom ng wine sa di-kalayuan.

The girl with long black hair, red lips, nice body and slender neck has caught his attention.

Kahit pa nakamaskara, alam ng lalaki na maganda ang babae na ito. Hindi siya nag-iisa dahil mangilan-ngilan sa mga bisita ang napapatingin din sa babae. But it is not her beauty that caught his attention.

Ang suot ng babae ang kumuha ng kaniyang interest. She's wearing a white dress, white high heels and a mask with feathers on it. She seemed like an angel.

'Is that WhiteAngel15?' he thought.

Kung siya nga ito, may dahilan na siya para manatili sa lugar.

"Excuse me," the chairperson said to the people around him. "I need to go somewhere."

Dali-dali siyang naglakad papalapit sa babaeng nag-iisa sa gilid.

And when he stood before her, his heart beats faster.

Tumingin sa kaniya ang babae at nagtama ang kanilang mga mata. His emerald eyes met her hazelnut eyes.

"Good day, miss," he greeted with a smile.

Ibinaba ng babae ang hawak na inumin at ngumiting pabalik. "Good day, Chairperson. Or should I call, Mr. Soda15?"

Panandaliang napahinto ang Chairperson. Hindi niya inaakala na pati ang boses nito ay matamis at mapanghalina. If she is really the WhiteAngel15, then he would say that she really does look like an angel.

"Akala ko ay hindi ka na pupunta, miss WhiteAngel15."

Bahagyang tumawa ang babae. When she lifted her beautiful brown eyes, she replied, "Bakit naman hindi? Personal akong nakatanggap ng imbitasyon mula sa Chairperson ng organisasyon. So, I took time from my busy schedule to come here."

"I guess I should be thankful for that consideration," he said in low tone.

"Oh, don't be. Hindi ako interesado sa mga party na katulad nito. But when I saw you, I guess it's worth coming."

Napataas ng kilay ang chairperson. Her words sound like she's flirting around him, like what the other women did before. Pero kapag galing sa babaeng ito, iba ang naramdaman niya. He felt the challenge.

Sa organisasyon, si Soda15 ang may pinakamalaking donasyon. Pero pangalawa sa kaniya, ay si WhiteAngel15. Gayunpaman, wala masyadong nakakaalam nito dahil humiling si WhiteAngel15 na itago ang anumang impormasyon tungkol sa kaniya.

The Chairperson became curious.

Sa kabila ng malaking halagang ibinibigay, bakit hindi ninanais ni WhiteAngel15 ng anumang papuri?

She's really different from the other donators who only did it out of building their images.

Simula noon, naging interasado siyang makilala ito. Sa huli nilang usapan sa E-mail, nakiusap ang chairperson na dumalo siya sa pagdiriwang. He even sent 5 emails because she didn't reply to the former messages. Pero sa pang lima niyang mensahe, tumugon na ito. The reply is simple and short.

["I will go. If I have time."]

Ito ang unang pagkakataon na nakaramdam siya ng hiya. Hindi niya inakalang magmumukha siyang kawawa na humihingi ng atensyon. And so, he looked forward to this meeting. Hindi niya inakalang isa palang dyosa ang nasa likod ng maikling mensahe.

"Worth coming, is that mean seeing me in person made you feel good?" he replied.

The lady placed her glass on the table. Tumingila siya upang titigan ang lalaking di hamak na mas matangkad sa kaniya.

"Medyo?" sagot nito.

His face crumpled in annoyance.

'Is she saying that I am not handsome enough?' reklamo nito sa isipan.

"Naka-maskara ka kaya hindi ko nakita ng buo ang mukha mo," dagdag ng babae.

Agad naman na umaliwalas ang mukha ng Chairperson. And he thought its weird that her simple words affect him so much.

Siguro nga't iba parin kapag marunong makipaglaro ng "push and pull" game ang isang babae.

It challenges his competitiveness.

"Pero nakuha ko na ang gusto ko. So, that's enough," she said.

Naglakad siya paabante at huminto sa kaniyang tabi, bago bumulong.

"It was nice meeting you, Chaylen Borrison."

Isang malaking sikreto ang katauhan sa likod ng Chairperson. To hear his name from an unknown woman, he was so stunned.

How did she know his identity?!

Nakangiting naglakad papalabas ng party hall ang babae. Pagkalabas na pagkalabas niya, tinanggal niya ang suot na puting maskara.

Vanessa's gorgeous face illuminated under the lightings.

Sa bawat paglakad ng kaniyang takong ay sinimulan niya ang pagbilang.

"One, two, three."

The door of the hall opened.

"Sandali lang, miss!"

Katulad ng kaniyang inaasahan, mayroon at mayroong susunod sa kaniya.

Slowly, she looked back. Ang sekretarya ni Chaylen Borrison ang humabol sa kaniya, at nang makita nito ang mukha ng babae, hindi niya naiwasang mamula at mamangha.

"H-Hello, miss," he stuttered as he shyly approached her.

"Hello," kalmadong bati ni Vanessa. "Do you need something from me?"

"Well, my boss wanted to meet you again," sabi ni bago may inabot na papel.

Kinuha ni Vanessa ang papel na naglalaman ng lugar at oras kung saan sila muling magkikita.

"If you can take some of your time again, my boss will be thankful."

Yumuko ang sekretarya bilang pagbibigay galang. Pagkatapos ay bumalik na ito sa silid.

Vanessa looked at the paper.

"Akala ko siya mismo ang hahabol sakin. I guess, he's not easy to get too," natatawang pahayag ni Vanessa.

She continued walking alone in the empty hallway. Ang isang kamay niya ay may hawak na maskara. Ang kabila namang ay hawak ang papel.

Sa gitna ng paglalakad, may biglang humatak ng kaniyang kamay papunta sa maliit na eskinita.

The mask dropped.

Vanessa picked up her blade from her leg, and when she turned around, she put the blade on the man's neck.

Sa talim ng kutsilyo ay bahagyang nasugatan nito ang leeg ng lalaki. The blood dropped.

Marahas na itinungo ni Vanessa ang mga mata sa lalaking bigla nalang naghatak sa kaniya sa patagong bahagi ng pasilyo. When she lifted her eyes, she saw a tall man wearing black mask. Ilang segundo siyang nakipagtitigan dito bago niya nakilala ang lalaki.

"Dwight?" she asked in worried tone. Nang tignan niya ang dugo sa leeg nito, agad niyang ibinaba ang patalim. "Are you insane?" she complained.

Gamit ang patalim, hiniwa niya ang ilang bahagi ng puting damit. She used the fabric to pressed pressure on Dwight's bleeding neck.

"Sh*t," she cursed, glaring at him. "Bakit bigla bigla mo kong hinatak? I thought you are an enemy and almost killed you!"

Dwight's lifeless eyes went to her. Hindi mababakas sa mukha niya ang sakit na naramdaman gawa ng sugat sa leeg.

Hinawakan ni Dwight ang kamay ni Vanessa na nasa kaniyang leeg. Vanessa flinched at his touch. Binawi niya agad ang kama mula kay Dwight at tumingin sa ibang direksyon.

"Why did you come here?" she asked.

Tinignan ni Dwight ang note na nasa kabilang kamay niya.

"Pumayag ka ba na makipagkita kay Chaylen Borrison?" tugon nito.

Bumalik ang tingin ni Vanessa sa kaniya.

She knew that Chaylen is not an easy man. But she's determined to continue the mission.

"He's dangerous," dagdag ni Dwight.

"Kung nandito ka para pigilan ako, then don't bother," tugon ni Vanessa. "Kaya ko ang sarili k..."

"I will help you."

Napakunot noo si Vanessa. "What?"

"Your father sent me in this mission as well. I will help you," Dwight added.