Nabitawan ko ang shotgun kasabay ang pag putok ng shotgun mula salikuran ko. Hindi na ako nag dalawang isip na tumakbo, mahigpit ko hawak ang palakol, kung sakaling maubusan siya ng bala, pwede ko na magamit panlaban sa kaniya. Habang tumakbo palinga-linga sa paligid, napatalon ako nang pa putok na naman ito. Asan na ako nito patungo? Kung sa kaliwa maaari maabutan ako dahil kapatagan, kung sa kanan ako subrang dilim, napag pasyahan ko sa kanan.  Pasikot-sikot ako sa kung saan-saan. Bahala na ang importante ay hindi ako mahuli. Sa pag liko ay may nakasunod sakin na baboy ramo na bumunggo sakin na ikanatumba ko, pagulong-gulong pa ibaba, hindi na ako sumigaw baka mas lalo ako matunton nito. Hindi ko binitawan ang palakol,  muntik na ako mahulog kung hindi ako kumapit sa bato. Nag simula na naman dumgo ang palad ko, sa putong ito hindi ko napigilan sumigaw.

“Wahhh...!”

Tiyak ko na rinig ng humabol sa’kin, napatingin ako saglit sa ibaba, mga kabatuhan pag nahulog ako hindi na ako sigurado makatakas pa, agad din bumalik sa itaas sabay pikit ng mga mata. Na pamulat na lamang ako na marinig ang sigaw ng humabol. Nakatutok sa’kin direksyon ang shotgun. Napalunok ako ng tatlong beses. Bago pa man niya magawa ang balak nito, ay bumitaw na ako, habang nag hanap na kapitan sa baba, bumagsak ako sa puno na patay una ang likuran na ikinasigaw ko, sa pag kapit kasabay dahan-dahan nabali ngunit huminto na naman ito. Muntik ko na mabitawan ang palakol, tumingala ako sa kalangitam na dahan-dahan tinakpan ang buwan ng ulap dahil dito tiyak hindi ako maaninag sa pwesto ko. Paano na? Kung gagalaw ako tutuluyan mabali ang puno. Tumingin ako sa baba medyo mapanganib kung mahulog ako at pag gulong-gulong baka madami akong matamo na sugat. Maingat ako humawak sa matulis na bato saka maingat na gumalaw ngunit tuluyan ng nabali ang puno, mabuti na lamang mahigpit ako nakahawak ang kanang kamay ko sa ngilid ng bato.

Agad ko hinampas ang palakol sa lupa saka dahan-dahan muli hinila ang muli hinampas saka bumababa ako ng hakbang. Ngunit nabitawan ko ang palakol kasabay tumama sa’kin ang bala ng shotgun na ikinatilapon ko.

Bumagsak sa mga kabatuhan, pakiramdam dito nagtatapos ang lahat, nagsimula mag sumirit ang dugo sa'kin ulo. Unti-unti dumilim ang aking paningin kasabay ang aking pandinig ay unti-unti humina hanggan sa pinikit ko ang mga mata ko. Bago bawian ng buhay. “Mama patawad hindi ko matutupad ang pangako na magtatapos. Magbabalik ako pangako!” biglaan dumilim ang lahat.

Dahan-dahan ako lumutang habang nakatingin sa kalangitan ngunit bumagsak ako. Napatingin ako sa'kin katawan na kaawa-awa ang sinapit. Anong nangyayari sa’kin? Bakit narito pa ako?  Hindi ko maunawaan.

Lumitaw sa’kin harapan ang isang lagusan na kulay itim, lumitaw sa harap nito ang lalaking may hawak na kadena sa dulo nito ang patalim na krus. Masama nakatitig sa’kin, pakiwari ko siya ang sundo ko, akmang hahabang na sana ako palapit sa katawan ko na biglaan ako hinigop ng lagusan.

Ayaw ko pa umalis sa mundo itong hangga't hindi ako makakaganti. Nanginig ang buong kaluluwa ko dahil sa subrang lamig apoy na bumalot sa’kin. Saka lumapit ang lalaki at nilagyan ako ng posas saka hinila papasok nito sa lagusan ngunit nag matigas ako sa'kin kinatayuan.

“Hindi ka na maaari mag tagal sa mundong ito, hindi ka nababagay sa mundong ito. Ikaw ay nakasulat sa listahan ng imperno bata. Wala ka ng magagawa maliban kung sasama ka.”

Akmang sasagot ako, buong pwersa na biglaan ako hinila saka tinapon sa loob ng lagusan. Wala akong makita kundi puro dilim hangga’t sa na aninag ko ang apoy na paikot-ikot na siyang nag bigay ng liwanag. Rinig ko ang mga hiyaw na dulot ng galit,lungkot at sakit.

Malapit na ako sa hangganan ngunit rinig ko ang mga nagdadasal at tinawag ang ngalan ko. Pag karinig ko sa pangalan ko kasabay sa pag ka bura ng lahat ng ala-ala ko. Napapikit ako. Isang sampal ang natanggap ko, ang sakit, bakit ganon ramdam ko? Na lubos ko ikinalito.

“Bakit?”

Napabangon ako mula sa pag higa habang palinga-linga sa paligid, maraming sundalo ang tumakbo at nakipag palitan ng atake sa mga naka maskara.

“Asan ako?”

Boom!

Nagmadali ako tumakbo patungo sa kampo. Hindi ko alam kung sino ako. Ang mahalaga ay paano ako makatakas. Sunod-sunod na pag sabog ng bomba na ikinatakip ng dalawang kamay ko sa tenga habang dahan-dahan umupo. Mabilis ko dinampot ang sumbrero ng sundalo at sinuot.

“Atras na tayo!”sigaw ng lalaking palapit sa’kin, nasa 50+ gulang.

“Harold Zack! Wala ka bang balak na unatras!”

Dahil sa gulat biglaan ako tumayo. “Hindi Sir.” sumunod lamang ako sa kaniya.

“Harold Zack Tumawag ka sa Team C, mamamatay tayo nitong lahat dahil sa subrang dami ng bilang nila.  Hindi ko akalain ang mga tribu na yung may mga kagamitan na pang digma.”

“Sir Asan emergency telephone? ”

“Nasa kaluran ng bahagi ng island na ito, doon safe tayo pa samantala. Ano naman Harold Zack bilis ang takbo!” inis na wika.

Hindi na ako sumagot sa halip binilisan ko ang takbo hanggan sa sabay na kami ni Sir, basta hindi ko alam kung sino siya.