Claire had geen idee hoe het kwam dat de tent in brand stond, maar ze had wel een vaag vermoeden. Overal was chaos ontstaan en ze was Marilyn erin kwijtgeraakt. Dus probeerde ze samen met Jacques, die iedereen naar de busjes van het circus dirigeerde, de aftocht te regelen. Waar hij op een handige manier liet zien hoe je een busje kon starten zonder de sleutels te gebruiken. Één voor één verlieten de busjes gevuld met mensen zoals Claire, Marilyn en Jacques het terrein. De laatst overgebleven probeerden de aftocht te dekken voor de anderen, door hun gaven die ze amper beheersten in te zetten tegen de vuurgevaarlijke schutters van mijn moeder. 

'Voor je het vraagt, want ik weet dat je het ging vragen,' onderbrak Jacques Claire uit haar mijmeringen en Claire keek hem een beetje geërgerd aan omdat hij weer in haar hoofd zat. Ter verontschuldiging haalde hij zijn schouders op. 

'Als je die vechtersbazen niet mee rekent, is alleen Marilyn er nog niet.'

'Zeker?' hoorde Claire zichzelf paniekerig vragen, terwijl haar ogen al zoekend over het terrein vliegen.

'Zeker. Ik zorg dat de vechtersbazen hier terecht komen terwijl jij haar zoekt.' Claire haalde diep adem en net voor ze wegliep greep hij haar pols. 

'Breng haar thuis.' In zijn ogen las ze alles wat ze moest weten. Marilyn was ook voor hem belangrijk.

Na wat als uren vanpaniek aanvoelde – maar eigenlijk maar enkele minuten was – vond ClaireMarilyn. Marilyn smeekte om iets en toen Claire wat beter haar omgeving scande,zag ze haar moeder die op het trapje van een pikzwarte woonwagen iemandletterlijk en figuurlijk het mes op de keel drukte.

'Laat hem alsjeblieft gaan,' smeekte Marilyn. Mijn moeder snoof. 

'Als ik het mijn dochter niet betaald kan zetten, dan moetiemand anders het maar even voor haar voorschieten.'
Zelfs vanuit haar schuilplek kon Claire langzaam het bloed over de man zijnkeel zien lopen. 

'Je kan kiezen, ofwel haal je mijn dochter zodat zij betaald, of deze manbetaald voor haar,' dreigde mijn moeder. Claire zag hoe Marilyn verscheurd werddoor de twee opties en nam een besluit, dit moest hier eindigen. 

Ze sloopvoorzichtig rond en beklom de zwarte woonwagen langs achteren, daarbij sneed zehaar hand wat verbazend veel pijn deed. Ze zat gehurkt, helemaal klaar om haarmoeder te bespringen. Maar de schrik sloeg haar om het hart toen ze merkte datMarilyn haar al gezien had. Ze maakte een gebaar in de hoop dat Marilyn haarniet zou verraden. Langzaam maakte ze zich klaar om te springen en toen vloogze door de lucht. Even voelde ze zich helemaal vrij en toen knalde ze met haarvolle gewicht tegen haar moeder aan. Ze rolden samen weg in een bundel vanarmen en benen. Ze zag hoe de man die haar moeder had vastgehouden was gevallen,maar nu gelukkig buiten bereik was. 

Paniekerig zocht Claire naar het mes dathaar moeder een paar minuten geleden nog vast had gehad. Ze vond het mes nietmaar omdat ze even niet had opgelet was het haar moeder gelukt om haar onderzich te krijgen en haar met haar vuisten te bewerken. Ze voelde hoe zeneerkwamen op haar gezicht en even verstijfde Claire. Ze werd overvallen doorherinneringen aan haar broer en kon zo niet vermijden dat twee handen zich rondhaar hals sloten en langzaam maar hard haar keel dichtknepen. 

'Je verdiende loon,' grijnsde ze moordlustig.

Langzaam maar zeker begonnen er zwarte vlekken haar gezichtsveld te belemmerenen dan was daar opeens die verbaasde blik op haar moeders gezicht. Ze hoordehaar gorgelend ademhalen en zag haar neervallen. Langzaam begonnen de zwartevlekken te verdwijnen en zag Claire hoe een huilende Marilyn het mes vasthielden er vol ongeloof naar keek. Alsof ze niet kon geloven wat ze had gedaan.

Zij had de prijs betaald.