Het regende op deze gruwelijke dinsdagochtend. Claire haatte dinsdagen. Het was de meest verachtelijke dag van de week, ook wel bekend als het gemene tweelingzusje van maandag. Alsof het nog niet erg genoeg was dat het regende, ontdekte ze ook nog eens dat haar fiets een platte band had.
Lopen dus.

Halverwege de weg naar school was Claire doorweekt en kon ze het gevoel dat ze werd bekeken maar niet van zich afschudden. Ze versnelde haar pas en voor ze het wist was ze aan het rennen, ze vloog door de straten. Haar ademhaling gierde toen ze even stilstond. Ze probeerde voorovergebogen weer controle te krijgen over haar gierende ademhaling toen ze hoorde hoe een auto naast haar tot stilstand kwam. 

Claire probeerde weer te gaan lopen maar haar lichaam gaf het op. Ze werd langs achter vastgegrepen en in het laadruim van een busje gegooid. Een withete pijn schoot door haar schouder toen ze de bodem raakte. Ze had nog net Le Freak op de zijkant van het busje kunnen lezen toen de schuifdeur genadeloos dichtsloeg.

Le Freak. Claire kende hen enze wist dat het voorbij was, alles voor niets. Haar vrijheid was ze kwijt. Erwas namelijk die onbekende vrouw die had ontdekt dat er meer mensen zoalsClaire waren en een beetje later begon ze ze allemaal op te sporen en ze alsbeesten op te pakken om ze dan later weg te stoppen in haar circus. In dat circus werden zeverplicht om hun gaven op eenmonsterlijke manier te laten zien aan anderen, zodat de wereld ze kon zien voorde monsters die ze waren. Een misdaad, maar een die helemaal werd goedgekeurddoor de overheid.

'Die monsters moeten van de straat!' schreeuwde de president.
'Onze kinderen moeten beschermt worden!' schreeuwde een moeder.
'Dat tuig moet worden gestopt!' schreeuwde de man in het café.

En nu zat ze hier, vast. Claire had één van die shows moeten zien onder dwangvan haar school. Ze kon de gezichten van haar lotgenoten maar niet vergeten.Oudere mensen, tieners tot zelfs kleine kinderen werden gedwongen te laten zienwat ze waren. Mensen hadden al een natuurlijke afkeer van alles en iedereen dieeen beetje van de standaard afweek maar met dit circus was het niet enkelafkeer, maar pure haat. 

Ze hadden hen afgeschilderd als monsters zonder hen echt te kennen.
Ze hadden hun vrijheid afgenomen, hun kans om keuzes te maken, de kans om tezijn wie ze wilden zijn.

Ze hadden het ons afgenomen.