Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter Twenty-Five

Eirene

"EIRENE..."

Lumingon nang marinig na tinawag ako ni Cashmere. I am beyond happy to see how he get along with my daughter. Masaya din ako makita na kumportable sa kanya si Mara na kilala kong mailap sa tao. It's past eight o'clock in the evening and Cashmere still with us. Mula ng dumating siya ng alas diyes ng umaga hanggang ngayon ay kasama siya at katulong sa paglilinis nitong bahay ko.

But most of the time, he spent it with Mara. Mukhang desidido na ang anak ko na maging doktor dahil ginawa niya assistant si Cashmere sa role playing kanina. Bata pa ang anak ko at magbabago pa ngunit kapag ganitong determinado na siya, baka imposible na mabago ang gusto.

Nilapitan ko si Cashmere at inalalayan na iayos ng higa sa couch si Mara na nakatulog sa kandungan niya.

"I think we can talk now," ani Cashmere sa akin.

"About what?" Mahina kong tanong pabalik. Ayokong magising si Mara na alam kong nasa kalaliman na ng kanyang tulog.

"About what you heard seven years ago and why I'm here in Baltimore now."

"Mari told me that originally you were with your family. But you said days ago you're the only one left here because of me -"

"When you left, I spent my days in London thinking about you. Pitong taon iyong lumipas at wala tayong komunikasyon. Nakakabalita lang ako sa pamamagitan ng pag-stalk sa social media account mo. Kali taught me how to create a dummy account and added you. Luckily, you confirmed my request, and for those seven years, I lived regretfully while looking at your wedding picture, honeymoon photos and appreciation post from Riggs. Hindi ko kinaya kaya nag-deactivate rin ako agad."

Tingin ko, maririnig ko na ngayon ang buong paliwanag ni Cashmere na putol-putol ko nalaman nitong mga nagdaang araw. Maganda rin naman ito dahil bago magsara ang taon ay maisasara na rin naming dalawa ang 'di pa na-re-resolve na mishaps pitong taon na nakaraan.

"I recently contacted Marishka and she told me that your marriage with Riggs didn't last long. Hindi niya in-elaborate ang dahilan pero nakaramdam ako kaunting pag-asa kaya bumiyahe ako agad kahit ang mga magulang ko lang dapat ang bibisita sa kamag-anak namin dito. Tapos nagkita pa tayo na hindi planado pero totoong nakaramdam ako ng alinlangan kasi may Mara na sa picture."

"And you think that we got back together?" Tumango si Cashmere bilang tugon sa tanong niya. "We tried but in the end, he waved his white flag and dated someone while still married to me. Hindi ko kinonsider na cheating lalo't fault ko naman bakit siya naghanap ng iba. I'm not depending his move. Cheating still a choice but I gave him that choice to gave up on everything, on us. Kahit may Mara na sa picture, hindi na talaga kaya pa i-survive."

I cheated too. Ako pa nga ang nauna dahil pagkatapos ko mag-I do kay Riggs, nagsisi na ako agad dahil may iba pala akong mahal. Sa mga taon na magkasama kami, ibang lalaki ang hiling ko na kasana imbis na si Riggs. And my ex-husband felt that. Para kaming mga bata for a moment na naggagantihan at nagsasakitan ng damdamin. Nakalimutan namin si Mara kaya ako na mismo ang nag-initiate ng divorce na hindi nagustuhan ng mga magulang ni Riggs.

We should try harder, as per them, for the sake of Mara. But Riggs and I chose the best for our daughter. That choice was to raise Mara in separate ways. May misunderstanding, yes, but at the end of the day, kailangan pa rin namin magig sibil sa harap ni Mara.

"I'm sorry that you've experienced those hardship in life, Eirene. Kung naging totoo lang ako at hindi sinabi ang nasabi ko noon na narinig mo, baka nasa ibang sitwasyon tayo ngayon."

Ngumiti ako. "Maybe it's God's way of separating what's meant to be to meet again, although there's still a complicated situation."

"Is that mean you're going home with me?"

"Hindi. Ang pino-point ko ay iyong kapag meant to be ang dalawang tao, babalik at babalik pa rin sa isa't-isa." I bumped his arm using shoulder. "Hindi pa ako nakaka-decide talaga. Hindi ko pa rin nakaka-usap ang anak ko at malapit ka na umuwi."

"You still have seven days to be with me."

"Darating si Mama bukas dito. Hindi ko pala na-kwento na nag-uusap na kami ulit. After niya lumaya, nagpa-rehab siya at ngayon nga'y na-grant na iyong petition request ko sa kanya."

"That's good to hear. I want to meet her only if you allow me to spend another day with you and Mara."

"Hindi ka ba nanawa kaka-alaga sa madaldal at maraming gusto sa buhay na bata?"

"Kung mahalaga ang maging matiyaga sa pag-aalaga kay Mara para mapa-oo ka, walang kaso sa akin iyon." Ginulo ko ang buhok niya na agad naman iniwas. "I don't want to live in regret again, Eirene. Ngayon paninindigan kita. Babawi ako sa mga atraso ko at huwag mo na isipin ang nasabi ko noon. Nasabi ko iyon kasi tuliro ako at dumagdag pa ang pangungulit ni Mama."

"Paano nga pala si Miss Bia? Galit din sa akin nanay ni Riggs at tingin ko hindi talaga ako suwerte sa mga in-laws."

"Malay sa akin, iba na ang lahat,"

"Ewan ko sayo. Tara, buhatin mo na si Mara para mas makatulog siya nang mahimbing at maka-uwi ka na."

"Pauuwiin mo ako?"

That's the agreement we had last Christmas day. Applicable pa rin iyon ngayon pero mukhang wala yata kasawaan ito sa akin. Pitong taon ang lumipas at nawala sa amin dahil sa pagtataguan namin ng nararamdaman. Maybe it's because we started off in an inconvenient attachment. That's why it's also hard to admit we fell in love for each other.

"You can stay but not in my room,"

"Sounds fine to me. The kid is around. We cannot be loud and can't explore too." Binato ko siya ng unan ngunit imbis na magalit ay tumawa lang ito. He's still the playful Cashmere I met before. The one that I love even from afar.

LUMINGA-LINGA ako sa paligid ng airport at hinanap si Mama. Matagal kami hindi nagkita ng personal kaya baka mamaya ay hindi niya ako makilala. Ang laki ng pinagbago ko simula noong mapadpad ako sa London tapos dito sa Baltimore. But I know mother's instinct works. I've done it many times with Mara especially when she felt unwell.

"Mama, I need to go to the bathroom," ani Mara saka hinila niya ang laylayan ng suot ko na jacket.

"Wait a minute, sweetie. I'll look for Granny, hm?"

"Go. Take her; I know what your mom looks like, Eirene," wika ni Cashmere sa akin. "We'll meet you at the lounge. Take our little boss to the bathroom."

"Sigurado ka na mamumukhaan mo si Mama?" Winagayway ni Cashmere ang placard na hawak para mabilis kami mahanap ni Mama. "Right. I'll take her to the bathroom now. We will be quick."

Inakay ko na si Mara sa malapit na c.r. saka tinulungan na maka-ihi siya. Ngumiti ako kay Mara habang inaabangan siya na matapos umihi.

"Mama, is Cashmere, your adult?"

Kumunot ang noo ko. Adult? Saan naman niya nakuha ang salitang iyon? "What do you mean, sweetie?"

"Your adult. Like Daddy, he has Tita Claudia as his adult. Is Cashmere-like Tita Claudia? Am I going to have a second daddy?"

Hindi ko alam paano sasagutin ang tanong ni Mara. Matured ang anak ko pero hindi ko naman in-expect na ganito. Napatanong tuloy ako sa sarili ko kung ganito rin ba siya noon kay Riggs.

"Is it okay with you? I mean, I don't want to be in a relationship if you don't want me to. I'm happy to spend my entire life raising you."

"Mama, you need someone who will take care of you,"

"And that's you, right?"

"You need to have what Daddy has right now." I never expected that we would open this kind of topic here in this place. "Mama, it's okay to me that you have an adult-like Daddy."

"Are you sure?"

"Yes!" Niyakap ako ni Mara bago siya nagsabi na tapos na umihi kaya ibinaba at inayusan ko na siya ulit. Pagkahugas at tuyo ng kamay, lumabas na kami at dumiretso sa lounge dahil baka naroon na si Mama kasama ni Cashmere.  Higit bente minutos na kasi lumipas mula nang lumapag ang eroplanong sinasakyan niya. Nakakalito sa airport at baka gano'n ang nangyari kay Mama. "Granny!" sigaw ni Mara na nagpalingon sa akin.

Sinundan ko ng tingin si Mara at nakita ko na sinalubong siya ni Mama. Kahit sa video chat lang nagkikita ang dalawa, nakilala pa rin sjya ng anak ko. Ibang-iba ang itsura ni Mama. Maputi na ang buhok niya na parang hinayaan na gano'n imbis na kulayan. She gained few pounce I think. Nirereklamo niya sa akin noon ang pagkawala ng gawa lagi pero ng magpa-check up naman ay normal ang lahat ng test kaya na-push itong biyahe na papunta rito sa Baltimore.

"Sobrang lamig pala dito," sambit ni Mama na narinig ko nang makalapit ako.

"Sabi ko po sayo dobleng damit dapat." Niyakap ko siya matapos pakawalan ni Mara. "Welcome home, Mama."

"Patingin nga ng mukha mo, nak," aniya saka kumalas sa yakap ko at pinagmasdang maigi ang aking mukha. "Ikaw pa rin iyong anak ko na matigas ang ulo na may minime na ngayon." Binalingan niya si Mara na nakahawak na kay Cashmere. "Siya ba iyong kinu-kwento mo noong nakaraan?"

Tumango lang ako saka tumingin kay Cashmere at Mara. It's a beautiful view, but I'm still torn between coming home to London and staying here in Baltimore. What shall I choose?

Hindi ko pa talaga alam kung ano...

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro