Eirene

Up until now, I still can't believe that Cashmere Gridley degraded me because of my higher service fee charges. Kapag ba walang anumang certification kahit alam na fit for the job bawal na magbigay ng mataas na presyo? Talento at oras ang puhunan ng mga kagaya ko. Saka mas maganda talagang kliyente iyong foreigner kaysa sa kababayan. Partida kalahating Briton, kalahating Pinoy iyong si Cashmere pero gano'n ang ugali.

Nakakaimbyerna talaga!

Heto ako ngayon at nililipat sa pagkain ang stress saka inis ko sa Cashmere Gridley na iyon. Tama ang desisyon ko na huwag magtrabaho sa ilalim niya dahil lugi ako. Masyadong mapang-uri at gahaman ang isang iyon na ngayon ko lang na-enkwentro. Nakakapanginig ng kalamanan sa inis talaga!

I stopped from cursing Demon Gridley in my head when my cell phone rings. It is Marishka and I wonder why she's calling me now. Maaga pa sa Pilipinas ngayon at usually ako ang nauunang tumawag. Agad ko iyon sinagot matapos ko huminga ng ilang beses.

"Hi Mari!" I greeted in a cheerful tone even if behind it is my little agony about my life here in London. It's miserable and I couldn't believe that I would end up like this here. Naisip ko na baka ganito rin si Papa kaya nahihiya na siya sabihin ngayon kung nasaan nga ba ang kanyang lokasyon. "Why did you call?"

"Nagkaroon ng raid sa bahay niyo at nahuli ang Mama mo pati na kinakasama niya na gumagamit."

Isa pang nakakapanglumo na balita. Hindi ko alam kung dapat ko ba ipagpasalamat na wala na ako doon ngayon. Hindi rin naman kasi maganda ang kinahinatnan ng buhay ko rito. I don't know how will I react to what happen to my mother. I believe that we have choices in life to make, and my mother choose to be with that man.

"How long will she be in jail?"

"Six years and one day to twelve years and a fine ranging from six thousand to twelve thousand pesos." Nasapo ko ang aking ulo nang marinig ang piyansa. Malaking pera iyon na ayokong ilabas kasi alam ko na uulit na naman si Mama.

"I hope it will be a lesson to her," malamig ko na sambit kay Marishka na tinanggap naman niya. "Hindi ko na alam ang gagawin ko, Mari."

Tahimik lang si Mari sa kabilang linya at nakikinig sa hagulgol na tanging kaya ko gawin. Ito lang naman ang kailangan ko, iyong may nakikinig sa bawat frustration na meron ako. I am alone here, and I can't do anything to lessen my burdens in life.

Matapos ko umiyak habang kausap ko si Mari, bumalik na ako sa mga dapat ko ayusin. I've got an email from the café where I sent my curriculum vitaé, and they want to start tomorrow. Nakita siguro nila ang experience ko bilang barista noong nag-aaral pa ako. Ayos na ang trabaho sa isang café kaysa naman mapadpad na naman ako sa bahay ni Demon Gridley.

Get yourself together, Eirene. You cannot be weak, not in this country.

***

Tumingin ako sa pila na nasa aking harapan. Kaunti lang iyon kumpara kanina noong rush hour. Hindi na ako makangiti kanina at ngayon na lang ulit nagagawa ngumiti. This moment is another unexpected thing to happen on my first day at work.

"Hey, you can punch out for break. I'll take your customer now." Nagulat ako nang bigla lumapit sa akin ang lalaking trainor ko kanina. "Someone outside wants to talk to you." Tumingin ako sa labas at nakita ko roon si Architect Jaziel Gridley na naka-upo sa labas. "What did you do, Eirene? Why our boss' husband wants to talk to you?"

"You mean Ms. Bianchi Gridley?"

"Yep. Go now, Eirene."

Agad naman ako sumunod at pumunta sa locker room para magpalit ng damit bago lumabas. Hindi ko alam na pag-aari nila ang lugar na ito. Parang ang liit naman na ng London para sa aming lahat at hindi ko alam kung dapat pa ako manatili sa lugar na ito. What if I travel to Scotland? Maybe I can apply a job there related to my experience.

Pero kailangan ko muna pakinggan kung ano pag-uusapan namin ni Architect bago ako mag-desisyon na pumunta sa ibang lugar.

"Sir," I said as I approached Architect Jaziel's seat.

"Have a seat, Eirene. Can I call you that, right?" Tumango ako bilang sagot. "I know that we started on a wrong note, and I'm here to tune it up a bit."

"You're not going to fire me?"

He chuckled softly upon hearing what I've said to him. "Why did you think that? I'm actually promoting you to work on my son's company. Be his in-house interior designer and help him to impress this one client."

"Did he asked you to do that?" Umiling si Architect bilang tugon sa akin. "He doesn't need my help, sir. If he does, he must earn it."

Tumango-tango si Architect Jaziel sa pagkarinig sa sinabi ko. "Then, teach him his lesson."

"You want me to teach your son? Why me?"

"My son is a little proud. He worked hard for everything and doesn't know to bend unless someone will make him do. And you're fit for the job, Eirene. Bend my son's ego a bit, but don't make it hurt."

How will I going to do that? Parang ang hirap naman ng pinagagawa ni Architect sa akin. He wants me to babysit his son, teach him a lesson and bend his ego a bit. Will I be paid higher than what I expected I'm going to recieve? To me, it's all about the money. With my mother in jail and my father still no where to be found, I'm hopeless.

"I'll think about it, sir. Can I keep this job while I'm thinking?"

"Sure."

Pina-stay pa niya ako sandali para pag-usapan ang tungkol sa akin. It's like he's want to know more about me, my father who's obviously in London but I don't know where, and everything. Hindi ko na nga pinigilan ang sarili ko na sabihin pati ang tungkol kay Mama. Maybe I need someone I can talk to like this, up close and personal. It's like Architect Jaziel gave me a father figure feeling even for a short period of time.

A father figure I've never experienced and I wished I have.

***

Pag-uwi ko sa apartment si Cashmere ang agad ko nakita sa tapat nakatayo at may dala pang bulaklak. I don't know if that's for me. I don't want to assume either. I'm feeling better after I had a talked with Architect Jaziel, but not as I am right now after I see Cashmere's smug face.

"What are you doing here?" tanong ko nang makalapit sa kanya.

"I don't know if you're a flower sucker kind of girl or not. I don't have idea-"

"Let's catch the chase, Cashmere Gridley, what do you want?"

"Work for me, Eirene."

Umiling ako saka dire-diretso sa lumakad palapit sa aking apartment. Pagod na pagod na ako sa maghapon na trabaho sa café. Para bang mali na nag-trabaho ako sa plaza na malapit sa business center. Lahat gusto ng kape at matamis na pagkain pambabuhay da kani-kanilang dugo.

"Hindi mo ba alam iyong salitang 'sorry' 'please' at 'thank you'?" He groaned and I rolled my eyes. "I told your father that I'll think about it. You can now go home, Architect Demon." Akto kong isasara ang pintuan ngunit pinigil ako ni Cashmere. "What the -? You're an Architect for Pete's sake."

"Please read my email and here take it." Inabot niya ang bulaklak sa akin saka chocolates bago umalis. Nakita ko pa na winawagayway niya kamay na naipit ng pintuan. Para naman kasing sira ang isang iyon. Bakit niya ang hinarang ang kamay sa pintuan?

Mabilis ko sinara ang pintuan at dire-diretso akong tumungo sa kwarto. Kumuha ako ng band aid saka ice pack na on the go na ginagamit ko kapag namamaga ang aking binti. Kapag matagal ako tumayo, nanakit iyon at malamig na ice pack lang nakakatulong para mawala at makatulog na rin ako. Hindi ko alam kung tatalab sa kanya pero nakokonsensya kasi ako. Just what I felt when I heard about my mother.

Naisip ko na kung nanatili ako at hindi siya iniwan, baka hindi siya nakulong. Kung naging mas open ako, hindi kami siguro nagtatalo. Iniisip ko rin ano ba kulang sa akin bakit sumama pa siya sa iba na masamang impluwensya naman sa kanya. Why did she stopped understanding Papa and find comfort to someone who brought her in the dark instead of the light?

"Architect!" sigaw ko nang makita si Cashmere sa labas at halatang nag-aabang ng taxi. He was on the phone when I called him, Cashmere immediately disregarded the call. "It's not about your offer. I'll think about it, so give me time. Anyway, you might need this foe your hand."

Inabot ko ang band aid at ice pack. Tinuro ko sa kanya paano gamitin na mukhang naintindihan din naman niya sa bandang huli.

"Thank you," he said, before hailing a taxi.

Lagi nagmamadali ang isang iyon kaya mabilis tumanda. Pakiramdam ko naman magka-edad lang kaming dalawa pero sa sobrang seryoso niya, nakaka-wrinkles na siya. Mabuti na lang hindi ko masyado iniisip ang mga problema ko. Kaso tingin 'di rin naman ako makakatulog nito gaya kagabi. Nakatitig lang ako sa kisame, iniisip ang mga bagay-bagay tungkol kay Mama.

From Architect Jaziel Gridley:
St. Anthony De Padua Hospice
51-59 Lawrie Park Rd

Kumunot ang noo ko sa natanggap na mensahe mula kay Architect Jaziel. Kinuha niya number ko at binigay din ang kanya para kung may desisyon na ako, madali na lang lahat.

From Architect Jaziel Gridley:
You can find your father in that address, Eirene.

Nahanap niya si Papa! Ang galing naman pero hindi ko alam kung kaya ko na ba siyang harapin. Kaya ko na nga ba?