JM: Co ty tutaj robisz...?!

Ja: To my się znamy?

Sasha: Zapomniałam, że mamy coś z Potworkiem do zrobienia. Chodź Mon.

RM: Zapowiada się ciekawie...

Sasha: Idziemy, bo jeszcze coś zepsujesz..!

Sasha z Monsterem powoli zaczęli się wycofywać, aż zniknęli z naszego pola widzenia.

JM: Powtórzę pytanie: Co tu robisz?!

Ja: Człowieku, ogarnij się! Pierwszy raz na oczy cię widzę!

Złapał mnie za rękę i poszliśmy w bardziej ustronne miejsce... A konkretniej do składzika.

Jimin: Nie miało cię tu być!

Ja: Ale o co chodzi?

Przycisnął mnie do ściany. Wyglądał na wkurzonego.

Jimin: Nie czytałaś listu?!

Ja: List zgubiłam w lesie, kiedy.... Zaraz! Skąd wiesz o liście? Mniejsza z nim! Chyba nie jesteś na bieżąco kolego!

JM: Co chcesz przez to powiedzieć?

Ja: Nie wiem, kim dla mnie byłeś wcześniej ani ja dla ciebie, ale dawna ja zniknęła na czas bliżej nieokreślony.

JM: He..??

Ja: Gdybyś na mnie nie naskoczył, to byś wiedział, że mam luki pamięciowe! A teraz zejdź mi z drogi!

Odepchnęłam go. Chciałam jak najszybciej uciec z pomieszczenia, ale zdążył złapać moją dłoń i z powrotem przysunąć do siebie.

JM: Nie jesteś tu bezpieczna! Musisz się gdzieś ukryć!

Ja: Zostaw mnie w spokoju!

Zaczęłam się wyrywać i szarpać tak mocno, że niechcący dostał ode mnie z liścia. Na jego twarzy widoczne było zmieszanie wywołane całą tą sytuacją.

JM: KUSO! Tylko nie przychodź później z płaczem!

Ja: Ale...

Wyszedł trzaskając drzwiami. Poczułam się strasznie w tym momencie. Usiadłam w kącie i zaczęłam użalać się nad sobą. Przy okazji cieszyłam się chwilą ciszy i spokoju... Nie na długo, bo przylazł Hobi...

JH: WOW! Nie widziałem Jimina nigdy w takim stanie. O co poszło?

Ja: Nie twój interes!

JH: Czemu taka jesteś?!

Ja: Taka, czyli jaka? Oświeć mnie, bo nie rozumiem?!

JH: Wredna... I to tylko dla mnie!

Ja: ZABIJCIE MNIE...

Chciałam wyjść, znowu, kiedy Hobi zasłonił mi drzwi.

Ja: Zejdź mi z drogi!

JH: Nie radzę.

Ja: Bo co mi zrobisz?!

JH: Masz tu siedzieć.

Ja: Bo~?!

JH: Powtórzę kwestie kolegi: Nie jesteś tu bezpieczna.

Ja: *mamrocze* Nie dość, że Koń, to jeszcze gumowe ucho...

JH: Masz coś jeszcze do powiedzenia?

Ja: Tak! Jimin mówił, że muszę się ukryć... A ty mi w tym przeszkadzasz!

Wymieniliśmy się wrogimi spojrzeniami. Muszę mu to przyznać, że gdyby wzrok zabijał, byłabym ranna.

JH: Pozwolę ci stąd wyjść pod warunkiem, że pójdę z tobą.

Ja: Jeszcze nianio-Konia brakowało...

Pobiegłam w stronę wyjścia, oczywiście miałam ogon.

Ja: Ehh... Muszę go jakoś spławić.

Zatrzymałam się przed głównym wyjściem.

Ja: Jak długo masz zamiar za mną iść?

JH: Dopóki nie stwierdzę, że jesteś bezpieczna.

Ja: Normalnie tylko podejść i zabić... Koniu, mogę przetestować na tobie pewną sztuczkę?

JH: Spoko. Tylko nie mów na mnie koniu!

Ja: Okej. Podaj kopyto. *smile*

Złapałam go i rzuciłam nim jak workiem treningowym.

Ja: Aikido... Przypominałam sobie, że w dzieciństwie ćwiczyłam sztuki walki. A to była krótka prezentacja... Mam nadzieję, że teraz się odczepisz! Przydatna umiejętność.

Mina J-Horsa w tym momencie była bezcenna. Wyszłam z budynku. Całe Seulu zrobiło się szare i ponure z powodu chmur. Długo nie trzeba było czekać na deszcz. Przemierzałam szarobure ulice. W tym momencie miasto wydawało się na opuszczone.

(╯°□°）╯︵ ┻━┻

Po kilku godzinach szwendania się poszłam do parku i usiadłam na ławce. Byłam przemoczona do suchej nitki więc godzinka w tą czy w tamtą nie robiła różnicy.

Ja: Co ja robię? Powinnam... Właśnie..?! Co powinnam..? Nie mam ochoty wracać do wytwórni.
Ehh... Muszę znaleźć tego Orangutana... On musi coś wiedzieć.

??: Można?

Ja: Przepraszam, zamyśliłam się. Możesz powtórzyć?

??: Można się dosiąść?

Ja: Eee... P-pewnie.

Usiadł koło mnie i to dość blisko. Tak jakby reszta ławki była zajęta. Przez kaptur i maskę nie mogłam rozpoznać jego twarzy.

??: Orangutan to twój chłopak?

Ja: Co..? Nie..! Nie wiem?! Może... To skomplikowane.

??: To po co go szukasz?

Ja: Mam mętlik w głowie i mam nadzieję, że mi pomoże go rozwiązać.

Przeszły mnie ciarki. Nieznajomy chyba to zauważył, bo poczułam coś na głowie i ramionach. Była to jego bluza. Zanim zdążyłam jakkolwiek zareagować, chłopak oddalił się. Słyszałam tylko, jak coś krzyczał do mnie:

??: Bluzę możesz zatrzymać. Powodzenia w poszukiwaniach.

Sasha: Lucy! Lucy! Znalazłam cię!

Podbiegła do mnie cała zasapana i zalania łzami Sasha.

Sasha: Głupia! Nie rób tego więcej! Wszyscy cię szukają!

Ja: Przepraszam...

Sasha: Nie mogę się na ciebie gniewać... Wracajmy do chłopców.

Ja: No okej...

(╯°□°）╯︵ ┻━┻

Wróciłyśmy do posiadłości Bangtanów. Tam również nie obyło się bez ochrzanu.

Jin: Masz szlaban!!

Ja: Ale ja tu nawet nie mieszkam!

Jin: Dopóki nie odzyskasz pamięci, jesteś pod naszą opieką!

RM: Jin relax! Ja tu jestem liderem...

Ja: Dzięki Mon.

RM: Ty się nie ciesz i tak masz szlaban!

Ja: Ale...

RM: Żadnych ALE! Przymknę jeszcze oko na rzucanie Hopem...

JH: EJ! Mogła mi zrobić krzywdę!

Ja: Sam się prosiłeś! Poza tym to aikido...

RM: Mniejsza z tym! Za to, że polazłaś bez słowa, z jutrzejszej wycieczki nici!

V, Suga, Ja: Nie możesz!

RM: Mogę.

Ja: Przepraszam, że nie mam telefonu i nie mogłam was znaleźć w tej wielkiej wytwórni... Poza tym J-Horse wiedział, że wychodzę...

V: Właśnie! To nie jej wina!

Suga: Z tego, co wiem, to ty, Jimin, a na końcu HoSeok widzieliście ją ostatni.

RM: Eh... No dobra... Możecie iść jutro...

V, Suga, Ja: YATTA!!

RM: ALE...

V, Suga, Ja: Ale??

RM: Macie kupić Lucy telefon!

V, Suga, Ja: HAI!!

____________________________________

I hope u like it ^ω^