W nocy prawie w ogóle nie mogłam spać, bo kiedy tylko mi się przysnęło, miałam wrażenie, że się topię... A w tle krzyk tej kobiety. Wyszłam z namiotu, by się trochę przewietrzyć. Usiadłam przy ognisku i wpatrywałam się w niedopałki. Wzięłam patyk i zaczęłam grzebać w palenisku w nadziei, że uda mi się wywołać ogień. Poczułam cudzą rękę na ramieniu. To był Tae.

V: Nie możesz spać, co?

Ja: Aż tak hałasuję? Przepraszam.

V: Nie masz za co. Słyszałem od Jeongiego... Że ty... Jakie to uczucie?

Ja: Dziwne. Nie mogę przestać o tym myśleć. To tak jakby ktoś zabrał ci cząstkę siebie.

Zabawa patykiem poskutkowała. Z paleniska zaczął tlić się ogień, V dołożył ze dwa pieńki.

Ja: Jakby tego było mało... Ehh... Never mind...

V: Hej! Żadne "never mind". Co cię trapi?

Ja: Nie chcę cię obciążać moimi problemami.

V: Lucy, musisz zapamiętać jedno, jeśli chodzi o mnie! Mianowicie jestem jak barman, dobry rozmówca, jeszcze lepszy słuchacz. Na mnie można liczyć zawsze w takich sprawach.

Ja: Tae... Mogę cię przytulić?

Nim usłyszałam odpowiedź, znalazłam się w jego ramionach. To było miłe i przyjemne. Odgłos bijącego serca był taki uspokajający. Zaczęłam odpływać do krainy Morfeusza.

V: Zawsze!

(╯°□°）╯︵ ┻━┻

Gdy się obudziłam, byliśmy w drodze powrotnej do Seulu. Oczywiście dalej byłam wtulona w Taehyunga.

JK: Ej ludzie! Patrzcie! Nasza księżniczka w końcu się obudziła.

V: Jak się spało?

Czułam, jak moja twarz powoli robi się czerwona więc nałożyłam koszulkę na nos, dodatkowo zasłaniając ją ręką.

JH: Patrzcie, jak ona uroczo wygląda! Jakbym widział swoją sis!

Jin: Hosiki skup się na jednym! Jak przegapię zjazd, to będzie twoja wina.

Ja: Myślałam, że kierowca zna dobrze drogę powrotną.

JH: Bo zna, ale musimy coś jeszcze załatwić, zanim wrócimy.

Ja: A dokładnie?

JK: Jedziemy cię sprzedać.

Ja: Haha bardzo śmieszne. Uśmiałam się po sam pas jak norka.

Suga: Ciekawie czy dalej będziesz taka odważna, kiedy oddamy cię w ręce mafii...

V: Przestańcie! Yoongi-hyung, jeszcze wczoraj tak dobrze się dogadywaliście obrażając Hopa-hyunga. Bez obrazy Hyung.

Suga: Przecież wiesz, że lubię się droczyć i podpuszczać innych. Poza tym to Kook zaczął.

JH: Ogarnijcie się! Normalnie gorzej niż dzieci w przedszkolu..

Ja: To dowiem się gdzie lub po co jedziemy?

Jin: Mon poprosił, żebyśmy po drodze zgarnęli jego dziewczynę od rodziców.

JH: To ten zjazd. Skręcaj.

Wjechaliśmy na posesję rodziców dziewczyny lidera. Fajny, swojski klimat. Mają dużo zwierzątek: krowy, świnie, kury i... KONIE! Chłopcy to się ze mnie śmiali, że jestem jakimś magnesem na zwierzęta, bo ledwo wyszłam z auta, a wokół mnie zbiegły się wszystkie psy z posesji. Mieliśmy chwilę, więc pozwolili mi na integrację ze zwierzętami. Oczywiście pierwsze co, to poleciałam przywitać się z koniem, który stał samotnie na uboczu. Na horyzoncie pojawiła się Sasha, dziewczyna Namjoona. W błyskawicznym tempie podeszła do mnie, była bardzo zdziwiona.

Sasha: Jak to możliwe, że Siwek nie uciekł?

Ja: Co masz na myśli?

Sasha: To, że ten koń nie należy do towarzyskich i nie przepada za obcymi.

Ja: Mnie jakoś polubił jak zresztą inne zwierzęta w okolicy. *smile* W ogóle to Lucy jestem.

Sasha: Lucy? Ładne imię. Sasha. To~, który jest twój?

Ja: Proszę?

Sasha: Na fankę to mi nie wyglądasz. A pierwszej lepszej nie wzięliby ze sobą.

Ja: Wieeesz... To długa i skomplikowana historia.

Jakiś czas później... Byliśmy z powrotem w trasie. Wraz z Sashą zacieśniałyśmy więzi.

Sasha: Hahaha! To jeszcze nic! Poczekaj, aż poznasz Monstera. Ten to ma szczęście. Mój słodki Bóg Destrukcji.

Ja: Każdy Bóg natrafi kiedyś na swojego wieśniaka.

*heheszki*

Sasha: Wieśniak... Jak ty to uroczo wymawiasz!

Złapała nas głupawka. Śmiałyśmy się ze wszystkiego. Szczególnie z motywu, że Sasha jest wieśniakiem, a ja włóczykijem. Chłopakom również udzielił się nastrój i całą szóstką prowadziliśmy wesoły autobus. Po długiej i przyjemnej podróży dojechaliśmy do stolicy. Ogromne miasto, aż dech zapiera. Suga z Tae obiecali mi, że mnie jutro oprowadzą po mieście. Zanim wróciliśmy do dormu, chłopcy musieli zameldować się w wytwórni. Wraz z Sashą zaczęłyśmy zwiedzać budynek, a dokładniej szukać Mona. Znalazła go, był z jakimś rudzielcem, który krzywo na mnie patrzył.

Sasha: MONSTER! Jak ja za tobą tęskniłam! W ogóle to się poznajcie. Mon, Jimin to jest...

JM: Co ty tutaj robisz...?!

Ja: To my się znamy?

____________________________________

Jakoś się nie popisałam w tym rozdziale.

Mój kochany wieśniaku! Nie mogło cię tu zabraknąć ;) Mam nadzieję, że mnie nie zabijesz i takie tam :P