V: To Lucy jest z Polski? A gdzie to jest? I skąd to wiesz?

JK: To chyba jakieś miasto w Rosji.

RM: Nie! Polska to takie zadupie między Niemcami a Rosją. Polacy cebulacy i pijacy.

Ja: Fajnie wiedzieć, że z kraju cebuli pochodzę...

V: No dobra. To już wiem, gdzie znajduje się, a skąd to wiesz?

JM: Lucy, stań koło Sashy.

JK: Widać lekkie podobieństwo w urodzie.

V: Tylko nie mówcie, że Lucy to zaginiona siostra Sashy!

Sasha: Nie głupku!

RM: Sasha jest z Polski. Znaczy się, jej ojciec jest Polakiem, a matka Koreanką.

Sasha: Co nie zmienia faktu, że mam polskie korzenie.

V: No okej, ale mimo wszystko nie można stwierdzić, że ktoś pochodzi z danego kraju, patrząc na urodę, zwłaszcza jeśli chodzi o Europę.

Sasha: Tae, przestań robić z siebie głupka! Dla Europejczyka ciężko jest odróżnić chińczyka od innego chińczyka, nie wspominając już o innych wschodnich krajach.

JK: Sasha, hyungowi chodziło chyba o to, że w Europie ta uroda jest tak różnorodna, że ciężko jest stwierdzić, kto jest z Polski, a kto z Francji. Prawda?

V: Dokładnie!

Sasha: Przestańcie mnie wkurzać, bo ktoś dostanie patelnią!

Ja: Firmy TEFAL?

Sasha: A wiesz, że nie wiem.

Ja: Jeśli tak to walnij Jimina!

JM: Dlaczego akurat mnie??

Ja: Why not?! Wkurzasz mnie i to twoje *parodia Jimina* 'wiem o tobie dużo, ale ci ciula powiem, bo jestem wredną rudą małpą'!

JK: Nazwa zobowiązuje.

JM: I ty, Jeonkook przeciwko mnie?

JK: Sorry hyung, ale Lucy ma rację. Wiesz coś, ale milczysz. W ogóle muszę was przeprosić. Mam coś do załatwienia u siebie w pokoju.

JM: Może mam ku temu powód?!

Ja: Tylko czemu moim kosztem?! Nienawidzę cię!

JM: Znowu?

Ja: TAK! A teraz kurwa, wybaczcie! Idę się wyżyć!

RM: Kolejna oaza spokoju...

Poszłam do "swojego" pokoju. Miałam ochotę wziąć krzesło i zapoznać je z oknem, ale ktoś mi przeszkodził jak zwykle.

JK: Jak chcesz demolować czyjś pokój to idź do Jimina!

Ja: A co właśnie robię?

JK: Trzymasz moje krzesło...

Ja: Twoje? Pomyliłam pokój?

JK: A co właśnie powiedziałem?

Ja: Mogę zostać?

JK: Możesz. Tylko niczego nie psuj i nie przeszkadzaj.

W tym samym czasie w salonie.

JH: Głodny jestem!

JM: Ja też! Monster, idź do kuchni!

RM: Ale tam jest Sasha!

JH: No~ i~??

RM: ŚLEPY KURWA JESTEŚ?! ONA MA PATELNIE! BOJĘ SIĘ JEJ!

JM: Boisz się takiej małej i bezbronne.... *oberwał łyżką* AŁA!

Sasha: To było ostrzeżenie!

JM: Zwracam honor. Też jej się boję.

JH: Ja się tak łatwo nie poddam! JIN-HYUNG! ZROBISZ NALEŚNIKI?!

Jin: Chyba cię pojebało!

Sasha: Suga! V! Do nogi!

Suga, V: T-tak?

Sasha: Muszę zrobić zakupy i macie mi pomóc! Jin!

Jin: Słucham?

Sasha: Masz dopilnować, by nie weszli do kuchni podczas mojej nieobecności! Jeśli się dowiem, że któryś z was *wskazała na Mona, Hopa i Jimina* wszedł do kuchni, to czeka go szybka kastracja!

RM: Wracaj szybko skarbie.

Sasha: Nie wkurwiaj mnie!

I wyszła razem z Sugą i Tae. Pierwsze co zrobili skacowani, to rzucili się na szafkę z lekami.

RM: Kurna! Popsułem szafkę!

JM: Brawo Namjoon!

RM: Przestań mi bić brawo, tylko pomóż to naprawić!

JH: Sasha chyba przewidziała taki scenariusz.

RM: Co masz na myśli?

JH: Zabrała Suge - Złotą Rączkę!

JM: Już ci współczuję Mon.

JH: Dajcie! Postaram się to jakoś naprawić. Niczego nie widziałeś Hyung.

Jin: Nie powiem 'nie'.

JM: Teraz jak jej nie ma zrobisz nam naleśniki Hyung?

Jin: Nie wiem, czy mogę.

RM: Powiedziała, że my nie możemy, o tobie słowa nie wspomniała.

Jin: No okej. KOOK! LUCY! BĘDZIECIE JEŚĆ NALEŚNIKI?

W pokoju Kooka.

Ja: Co robisz?

JK: Próbuję pisać.

Ja: A co konkretnie?

JK: List.

Ja: I jak ci idzie?

JK: Beznadziejne, bo przez ciebie nie mogę się skupić!

Ja: Przepraszam! Już milczę.

Z nudów schowałam się pod łóżkiem. Było tam ciemno, cicho i wygodnie.

Jin: KOOK! LUCY! BĘDZIECIE JEŚĆ NALEŚNIKI?

Ja: JEŚLI BĘDZIESZ ROBIĆ, TO Z CHĘCIĄ!

JK: JASNE!

(╯°□°）╯︵ ┻━┻

JK: Lucy? Dalej siedzisz pod łóżkiem?

Ja: Tak. Nawet wygodnie ci powiem.

JK: Jesteś na mnie zła?

Ja: Powiedziałabym, że na tego ORANGUTANA, KTÓRY NIE MA SWAGU jestem zła.

JM: SŁYSZAŁEM!

RM: Bo o to chodziło głupku!

Jin: PRZESTAŃCIE SIĘ KŁÓCIĆ! W OGÓLE TO MOŻECIE JUŻ ZEJŚĆ NA ŚNIADANIE.

JK: JASNE! ZARAZ ZEJDZIEMY! Lucy, wiem jak się czujesz, ale też musisz zrozumieć Jimina. Gdyby mógł, to powiedziałby ci.

Ja: Kook, postaw się też na moim miejscu!

JK: Rozumiem to wszystko.

Ja: Nie rozumiesz!

JK: Jedynie, o co cię proszę, to o cierpliwość. Kiedy będzie mógł, to na pewno ci powie. A teraz chodź, naleśniki czekają.

Zeszliśmy razem do jadalni. Jin mył patelnię, a reszta chłopaków pochłaniała naleśniki tak, jakby to był ich ostatni posiłek w życiu.

JM: Hosiki, podasz mi dżem?

RM: Jimin! You got no jams.

JH: OH MY GOD... MY HEART IS... MY HEART... OH GOD!

JK: Hahaha! Ok przestańcie, bo przyjdzie Sasha i po śniadaniu.

Reszta śniadania przebiegła w ciszy i spokoju... Dopóki Sasha nie wróciła. Wtedy znowu zaczęła krzyczeć i grozić patelnią. Koniec końców Monster oberwał i skończyło się tak, że przeleżał na kanapie cały dzień. Orangutan i koń okupowali łazienkę. Biedaki. Suga siedział u siebie i pisał nowe teksty. Kook też zamknął się u siebie. Tylko Jin i Tae byli osiągalni, bo z Sashą nie dało się normalnie rozmawiać. Cały czas chodziła z patelnią przy boku, nawet z nią spała. Stwierdziłam, że powygłupiam się razem z Jinem i Tae. Było tak super fajnie, że skończyło się wizytą w szpitalu, bo Tae wybił palca Jinowi. Pod koniec dnia miałam okazję jeszcze chwilę pogadać z chłopakami ze syndromem "dnia następnego" (kac).

JM: W końcu spokój!

JH: Zapamiętać!! Nigdy więcej nie pić z Lucy!

Ja: Co ja ci poradzę, że masz słabą głowę?

RM: Kac to jeden moich problemów...

JH: Co masz na myśli?

RM: Chce mi się, a Sasha to oaza spokoju z patelnią przy duszy.

Ja: Musisz przejść na ręczny.

JM: I to przez ponad tydzień.

JH: Właśnie jutro chyba jeździe do rodziców prawda?

RM: Tym razem na tydzień. TYDZIEŃ KURWA!

JM: Od jutra tylko i wyłącznie ręczny. Przez tydzień.

RM: Masz ku**a szczęście, że mam kaca! Nie mam ochoty z wami rozmawiać! Idę spać!

Ja: Słodkich snów potworku. Hobi! W ogóle to, czemu śpisz tutaj? Mam na myśli kanapę w salonie.

JH: Bo klucz mi wypadł wczoraj z kieszeni, kiedy byliśmy w bunkrze. A dziś umierałem z powodu kaca i nie mogłem po niego wrócić.

JM: Dodatkowo mamy szlaban więc wątpię by Sasha pozwoliła ci wyjść.

Ja: Będę mogła jutro zajść po niego jak tylko odprowadzę Sashę na busa.

JM: Jeśli będę w stanie, to pójdę z tobą. Bo koniec końców nie powiedziałem tego, co chciałem ci wtedy przekazać.

Ja: Spoko.

JH: To tym razem busem?

RM: Człowieku! Myślisz, że będę jechał z tą oazą spokoju i patelnią nad głową.

JH: Spójrz na to z innej strony. Na zbliżające się święta będziesz mógł kupić jej patelnię.

Ja: Właśnie niedługo święta! Zróbmy losowanie!

RM: Co proszę?

Ja: Każdy niech kupi coś do 50 złotych i później zróbmy losowanie prezentów. Albo zróbmy tak jak w szkołach na mikołajki!

JH: Mamy losować imię osoby, której kupimy prezent?

Ja: Dokładnie! Sorry chłopcy, ale nie mam hajsów, by kupić coś każdemu. W kieszeni znajdzie się co najwyżej pomięte 50 złotych.

RM: W sumie niegłupi pomysł. Jutro jak wrócicie, to zrobimy losowanie.

JM: A co z Sashą?

RM: Wylosuję za nią albo poczekamy, aż wróci. Mamy w sumie jeszcze 2 tygodnie.

JM: Jak wróci, to zostanie tydzień. To za mało!

Ja: W ogóle Mon, nie miałeś spać?

RM: Miałem, ale taki ciekawy temat padł, że nie mogłem się nie przyłączyć do rozmowy.

Ja: Okej. Nie wiem jak wy, ale ja już pójdę się położyć. DOBRANOC!

BTS: KOLOROWYCH!

Ten dzień był pełen wrażeń, a jutrzejszy zapowiadał się jeszcze lepiej.

____________________________________

Oj działo się. RM i Jin mają wybite palce i nie do końca wiadomo jak do tego doszło. I jeszcze ta afera z menedżerem :( Ale jest też plus zajęli 1st miejsce w Music Bank. BRAWO ONI <3