Po śniadaniu poszłam się ubrać... I tu pojawił się kolejny problem...

Ja: Chłopcy! Wiecie, jak bardzo was lubię, kocham, a nawet szanuję?

JK: Czego chcesz?

Ja: Moje ciuchy jeszcze nie wyschły.

Suga: I co w związku z tym?

Ja: To~... Że nie mam w co się ubrać!

JH: Ile masz wzrostu?

Ja: Ślepy jesteś?!

V: Powiedziałbym, że jest niewiele niższa od Jimina.

JK: Postanowione!

Suga, JH, V: He...?

Ja: Co proszę?

JK: Idź do pokoju Jimina i wybierz sobie coś.

Ja: Mogę tak?

JK: Ma tyle tych szmat, że nie zauważy, kiedy zginie mu jedna koszulka i spodnie.

V: Pomogę ci!

Poszliśmy do pokoju. Wyciągnął z szafy wszystkie rzeczy, których Jimin dawno nie miał na sobie.

V: Do wyboru, do koloru!

Ja: Dzięki Tae za pomoc!

Podeszłam do niego i go przytuliłam. On natomiast poczochrał moje włosy.

V: To ubieraj się i wychodzimy.

Ja: Hyung... Mogę mieć jeszcze jedną prośbę?

V: Hyung?? O-okej... Słucham.

Ja: Bo buty również mi nie wyschły...

V: Jaki masz rozmiar?

Ja: 39 albo 6.

Pokiwał głową i wyszedł. Zaczęłam sobie kompletować strój.

V: Który z was ma pożyczyć jakieś buty?

JK: Jakiego rozmiaru szukasz?

V: 39 albo 6.

JH: Chyba coś się znajdzie.

Suga: Czekaj, pójdę sprawdzić.

V: Jak znajdziecie, to dajcie Lucy.

Byłam już ubrana i wróciłam do salonu. Suga rzucił we mnie butami... Miałam szczęście albo raczej refleks, że uniknęłam ciosu.

Suga: Masz! Znalazłem trampki z twoim rozmiarem.

Ja: Nie wiedziałam, że masz tak małą nogę.

Suga: Bo nie mam! Po prostu ktoś pomylił numer przy zakupie. I tak jakoś wyszło, że ich nie wyrzuciłem.

Ja: Spoko. Jaki jest mniej więcej plan wycieczki?

JH: Idziemy kupić ci telefon.

V: Jakieś ciuchy też się przydadzą.

Suga: Nie możemy pominąć naszej ulubionej lodziarni!

JK: A przede wszystkim zobaczysz piękną panoramę miasta.

Ja: Brzmi super! To chodźmy!

Wyszliśmy. Pierwsze co to załatwiliśmy sprawę z telefonem. Ciastek z koniem wypełniali formalność, a reszta ekipy znalazła sobie zajęcie. Dokładniej to braliśmy telefony z wystawy i robiliśmy sobie zdjęcia. Mówiąc prościej, robiliśmy siarę w sklepie. Następnym etapem wycieczki były sklepy z modą. Zdecydowanie nie należę to tego typu dziewczyn, co chodzą po sklepach i kupują multum szmat. Skończyło się na tym, że ja wybrałam sobie dwie rzeczy, a V, Suga i Kook połowę sklepu... Zrobiliśmy przerwę w lodziarni, o której wspominał YoonGi.

Suga: Kto co bierze?

V: Panie mają pierwszeństwo.

Ja: To ja tak skromnie i poproszę dwie gałki, czekoladową i sorbet malinowy.

JK: Ja wezmę truskawkę, śmietanę i miętę.

V: Ja chcę tiramisu i kokos.

Suga: A ty Hosiki?

JH: Pomogę ci i złożę przy kasie zamówienie.

Suga i Hope poszli załatwić swoje, a ja zostałam sama z V i Kookiem.

V: I jak?

Ja: Co jak?

V: Jak ci się podoba?

Ja: Na pewno jest lepiej, niż jak wczoraj sama zwiedzałam. Milej jest spacerować z kimś.

JK: To dobrze. Zjemy, to pójdziemy do miejsca, o którym tylko my wiem...

V: Chyba nie mówisz o "tym"?

JH: O czym kto nie mówi?

Ja: Ciastek chce mi "to" pokazać.

JH: Kook, nie możesz! Ona pewnie jest nieletnia...

Suga: Nie o tym mowa głupku!

JH: Nie? Hehe... Sorry!

Jedliśmy lody, cały czas się śmiejąc. Kiedy skończyliśmy, udaliśmy się do parku, który wczoraj miałam przyjemność odwiedzić. Krążyliśmy tak, aż zrobiło się w miarę pusto w okolicy. Kook z Sugą poszli za skały koło jeziorka. Po jakimś czasie dołączyliśmy do nich. Ku mojemu zdziwieniu między skałami były drzwi a za nimi schody prowadzące w dół. Przeszło mnie déjà vu.

V: Lucy, coś się stało? Jakoś blado wyglądasz.

Ja: Nie, w porządku. Tylko mam wrażenie, że już tu kiedyś byłam.

JH: Lucy! V! Co się tam wleczecie?

V: But mi się rozwiązał!

Ja: Już idziemy!

Zeszliśmy po schodach. Na dole znajdowało się optycznie duże pomieszczenie wyposażone w podstawowe meble.

Suga: Taki tam mały bunkier...

JK: Znaleźliśmy go jeszcze przed debiutem...

JH: I zrobiliśmy se z tego "tajną" bazę.

V: Od czasu do czasu przychodzimy tu się poluzować i takie tam.

Ja: Fajne gniazdko.

Suga: Jeśli będziesz chciała...

Podszedł do mnie i wsadził coś w dłoń.

Suga: Możesz tu przychodzić, kiedy tylko zechcesz.

Ja: Dziękuję...

Czułam, jak po policzkach spływają mi łzy, łzy szczęścia, Suga zaczął mi je wycierać.

Suga: Nie ma co tu płakać.

Ja: Jesteście tacy kochani...

V: Na nas zawsze można liczyć!

Nagle poczułam się gorzej i w głowie zaczęło mi się kręcić. Czułam tylko jak ktoś mnie łapie i głosy chłopaków jak krzyczą moje imię. Kiedy się ocknęłam byłam w białym pokój. To był chyba szpital. Koło mnie siedział Jin.

Jin: Jak się czujesz?

Ja: Trochę głowa mnie boli. Co się stało?

Jin: Zemdlałaś.

Ja: Jak długo tu leżę?

Jin: Niecały dzień. Lekarz mówił, że kiedy się obudzisz, to za dwa dni cię wypuści.

Ja: Co? Mam tu leżeć i kwitnąć przez jeszcze dwa dni?

Jin: Taka wola lekarza.

Do pokoju wszedł Hoseok.

JH: Widzę, że Śpiąca Królewna już nie śpi.

Ja: Hobi!

Rzuciłam mu się na szyję.

JH: Hyung, czy z nią wszystko dobrze?

Ja: *niewinnie* A czemu miałoby nie być dobrze?

Kątem oka mogłam dostrzec, jak Jin próbuje się nie śmiać.

JH: Jesteś dla mnie miła... To dziwne! Nawet bardzo!

Ja: To już nie mogę się przytulić do mojego ulubionego Konika?

JH: Nie no możesz, tylko...

Ja: Jin-hyung! Hobi mnie nie lubi!

Jin: Haha! Zostawię was samych.

Ja: Polazł?

JH: Na to wygląda. A teraz powiesz, o co chodzi?

Ja: Bo mam tu siedzieć jeszcze dwa dni. Nie wytrzymam tyle!

JH: Do sedna proszę.

Ja: Chcę byś pomógł mi stąd uciec.

JH: Czemu Jina o to nie poprosiłaś?

Ja: Serio?!

JH: Fakt, ale jak chcesz to zrobić?

Ja: Eee... Po prostu wyjść? Nie widzę potrzeby, żeby bardziej komplikować sobie ucieczkę ze szpitala.

Po długich namowach udało mi się przekonać Hopa i "uciekliśmy".

JH: Gdzie chcesz teraz iść?

Ja: Jak to gdzie. Do łóżka!

JH: Wyszłaś ze szpitalnego łóżka tylko po to, by pójść do innego łóżka?! Ta logika...

Ja: Po pierwsze tu nie ma logiki. Po drugie szpitalne łóżka są niewygodne. A po trzecie jestem głodna.

JH: Eh... Pójdziemy coś zjeść i się pomyśli co dalej...

Poszliśmy do McDonald's i Hosiki był kochany i kupił mi HappyMeal. Wracając spotkaliśmy Jimina.

JM: Co tu robicie? Nie miałaś być w szpitalu?

Ja: Szpital jest dla słabych!

JM: Hyung, nie mów mi, że cię namówiła do ucieczki?!

JH: Nie, skąd! Myślisz, że byłbym tak nieodpowiedzialny?

JM, ja: *bitch pliz*

Ja: Wiesz Hope. Kocham cię i w ogóle, ale o takie rzeczy bym cię nie oskarżyła.

JH: I ty, Jimin przeciwko mnie?

JM: Sorry stary... Takie życie.

JH: Dzięki! Pójdę się pociąć!

Ja: Mydło w płynie najlepsze ever! Polecam.

JM: Dobra, ale teraz tak na serio! Hyung, mógłbyś zostawić nas samych? Musimy omówić kilka spraw na osobności.

Ja: Mam się bać?

JM: Może. Tylko nic nie mów reszcie!

JH: Spoko. Dam wam 2 godziny.

JM: Będziemy w kryjówce. Do zobaczenia.

JH: Na razie!

____________________________________

Ostatnio tak siedziałam i myślałam nad teoriami spiskowymi co do przeszłości Lucy... Chociaż sama wiem co będzie dalej xD a wy? Macie jakieś teorie na ten temat?