Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

|10|

|Saga Chronicles Drakonîan|
|Printíseach Marcach| Leabhar #1
━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━

Kahlan Kovaleva.

Llegué a mi habitación y... wow sigue como la dejé o bueno, más o menos.

-I ndáiríre? Sheryl teacht ar tá ranganna againn agus tá tú fós i do chodladh, mar nuair a bhíonn tú chomh leisciúil?.《¿En serio? Sheryl vamos tenemos clases y tu aún durmiendo, ¿Desde cuando eres tan perezosa?.》-me acerco a ella y me quedé en shock, literalmente.

-Is é an rud a tharlaíonn ná nár chodail mé léi roimhe seo... hahaha.《Lo que pasa es que yo nunca había dormido con ella antes... jajaja.》 -me dice Jimin, yo abro los ojos como platos.

-Dáiríre Jimín? níl tú fágtha fós.《¿En serio, Jimin? Aún no te has ido.》-le digo.

-Dúisigh mé díreach tar éis, a stór.《Me acabo de despertar, corazón.》-me dice.

-Tá tú ag magadh, ceart?.《Estás bromeando, ¿verdad?.》-le digo sin podermelo creer, ¡que son las nueve!. -Hey, tá ranganna againn, an bhfuil na bileoga greamaithe dóibh nó cad é?.《Oigan tenemos clases, ¿Se les han pegado las sábanas o qué?.》 -le pregunto y en eso Sheryl levanta la cabeza y me mira.

-Ná maraigh mé, ach tá mé hyper-tuirseach, agus níl mé ag iarraidh dul go dtí an rang inniu.《No me mates, pero estoy hiper cansada, y no quiero ir hoy a las clases.》 -me dice y se vuelve a esconder debajo de las sábanas.

-Mo Dhia, bhuail siad go crua thú aréir.《Madre mía, te dieron duro anoche.》-le dije y me empece a reír, esta levanto el rostro y me fulmino con la mirada. Por otro lado Jimin sonrió.

-Níor ghá é sin a rá, ba léir, a stór, cé mé, dar leat?.《Eso no había que decirlo, era obvio, querida, ¿Quién crees que soy?.》-me dijo y Sheryl le pego en el pecho. -Auch, fíochmhar, socair síos, cad é Kahla.《Auch, fierita, tranquila, que es Kahla.》-le dice.

-Bhuel, is mise atá ann, a Jimin, mura dtéann Sheryl chuig an rang an dtéann tú, ceart?.《Pues sí, soy yo, y Jimin, si Sheryl no va a clases tú si te vas, ¿Verdad?.》-le dijo.

-Kahla dáiríre? An bhfuil tú ag ciceáil amach as do sheomra mé?.《¿En serio, Kahla? ¿Me estas echando de tu habitación?.》-me dice en tono dramático.

-Ní hea, níl mé ag ciceáil amach duit, a Jimín, níl mé ach ag iarraidh ort imeacht mar go gcaithfidh tú na coileáin dragan a mhúineadh.《Nop, no te echo, Jimin, solo te pido que te vayas porque tienes que dar clases a los cachorros de dragón.》-le digo. Jimin me mira, hace puchero pero asiente sabiendo lo que le quiero decir.

-Ceart go leor, a bhean, tá mé ag imeacht.《Vale, señorita mía, ya me voy.》-me dice. Pero veo que el muy idiota se levanta, desnudo.

-Ó tar... Jimín!.《Oh, venga ya... ¡Jimin!.》-me quejo y me volteo, joder con este tío, ¿Qué le pasa? ¿Qué demonios le pasa a estos dragones?.

-Agus anois cad a rinne mé?.《¿Y ahora qué hice?.》 -me dice él.

-Caithfidh tú a bheith ag magadh... Jimin diabhal tá tú nocht agus tá mé anseo!.《Tú tienes que estar bromeando... ¡Jimin joder que estas desnudo y yo estoy aquí!.》 -le grité. Escuché su risa y juro que le quiero matar.

-Ná bí buartha, a Kahla, is tusa atá ann agus níl aon náire orm leat.《Tranquila, Kahla, eres tú y contigo no tengo pudor ninguno.》-me dijo, yo me quedé estupefacta.

¿Me está hablando en serio?...

-Ná fuck liom, a Jimín... Imigh leat!.《No me jodas, Jimin... ¡Vete de una buena vez!.》-le dije. Este ríe.

-Ceart go leor, táim ag imeacht.《Vale, ya me voy.》 -dice y escucho que le da un beso a Sheryl en los labios. -Tá mé i ngrá leat freisin.《Yo también te quiero.》-dice y me da un beso en el cachete. Di un brinco cuando lo sentí tras mío... jodido Jimin.

-Inis dom an bhfuil tú gléasta cheana féin?.《¿Dime que ya estas vestido?.》-le pregunté con temor.

-Umm... nope, ní fós.《Umm... nop, aún no.》 -me dice.

-Arghhh... ¡Jimin!... -grité y este empieza a reír. Solo entonces se va. -Ar deireadh...《Al fin...》-suspiro. -Agus cén fáth nach bhfuil an ifreann scold tú air?.《¿Y tu porque coño no le regañas?.》-le dije a ella.

-Toisc go bhfuil mé hyper-tuirseach agus níl an dúil is lú agam do rud ar bith. Níl uaim ach codladh.《Porqué yo estoy hiper cansada y no tengo el mínimo deseo de nada. Solo quiero dormir.》-me dice ella aún tirada en la cama.

-A bhean diabhal, an raibh sí chomh láidir sin?.《Joder mujer, ¿Tan fuerte fue la cosa?.》-le dijo. Ella asiente.

-Bhí sé literally ainmhí sa leaba, traochta sé mé.《Literalmente fue un animal en la cama, me dejó exhausta.》 -me dice con una sonrisa.

-A Thiarna...《Ay Dios mío...》 -me reí. -Tá áthas orm ar do shon. Anois inis dom, inis dom gach rud a tharla.《Me alegro mucho por ti. Ahora cuenta, cuentame todo lo qué pasó.》-le digo curiosa y esta me sonríe. Se sienta en la cama y me empieza a contar todo lo que paso anoche entre ellos.

-Mar sin... An bhfuil tú ag comhrá cheana?.《Entonces... ¿Ya son novios?.》 -le pregunto.

-Sea! Nach iontach é?.《¡Sí! ¿No es maravilloso?.》-me dice ella.

-Bhuel tá, agus sílim go bhfuil sé go maith, an-mhaith.《Pues si, y me parece bien, muy bien.》-le digo con una sonrisa.

-Agus tú le Jungkook? Cathain a thabharfaidh siad seans dóibh féin?.《¿Y tú con Jungkook? ¿Cuándo se darán una oportunidad?.》-me pregunta.

-Bhuel níl a fhios agam, níl a fhios agam cad atá ar siúl trí chloigeann Jungkook. Chomh maith leis sin, mise...《Pues no lo sé, no sé lo que pasa por la cabeza de Jungkook. Además yo...》 -me quede callada y suspiré.

-Tá mearbhall ort freisin le Máistir Taehyung, nach bhfuil?.《Estas confundida también con el Maestro Taehyung, ¿No es así?.》-me dice y yo le miro.

-Anois léann tú aigne nó rud éigin?.《¿Ahora lees mentes o algo así?.》 -le digo y esta sonríe.

-Is mise do chara is fearr Kahla, tá aithne agam ort níos fearr ná aon duine agus tá a fhios agam gur maith leat Jungkook. Ach bealach amháin nó bealach eile, is amhlaidh a dhéanann Taehyung.《Soy tu mejor amiga, Kahla, te conozco mejor que nadie y sé que Jungkook te gusta. Pero de una u otra forma también lo hace Taehyung.》-me dice y yo asiento.

¡Mierda tiene razón! ¿Qué me pasa? ¿Porqué no puedo dejar de pensar en esos dos? Con Jungkook lo acepto, han pasado varias cosas, pero... ¿Porqué con Taehyung? ¿Qué me une a él?...

-Conas a bhí an oíche? An bhfaca tú Jungkook?.《¿Qué tal la noche? ¿Viste a Jungkook?.》 -me preguntó.

-Ní hea, níor chodail mé fiú i gceathrúna Jimín.《Nop, ni siquiera dormí en los aposentos de Jimin.》 -le dije y esta me abre los ojos como platos.

-Cad?! Conas nach bhfuil? Cén fáth?.《¡¿Qué?! ¿Cómo que no? ¿Porqué?.》-me pregunta ella.

-Bhuel... bhuail mé le Mháistir Egan.《Pues... me encontré con el Maestro Egan.》 -le dije y esta se sorprendió.

Después de eso, me pidió que le cobrara lo qué pasó y eso hice, le empecé a contar todo lo que sucedió entre nosotros.

-Wow...fuck...ar tharla sé i ndáiríre mar sin? Ar chodail tú leis an Mháistir? Tá sé sin dochreidte!.《Wow... joder... ¿En serio pasó así? ¿Dormiste con el Maestro? ¡Eso es increible!.》-me dijo ella toda emocionada.

Puf... ¡no ayudas, Sheryl!...

-Ná bheith sásta, le do thoil, tá sé náire...《No te alegres, por favor, es vergonzoso...》 -le dije y me tape la cara, también le había contado lo que había pasado en el comedor.

-Hahaha... náire? Ach cad a deir tú cailín, tá sé iontach! Má tá a fhios agat gur inis sé duit le brí dhúbailte, ceart?.《Jajaja... ¿Vergonzoso? Pero que dices niña, ¡Es increíble! Si sabes que te lo dijo con doble sentido, ¿Verdad?.》-me dijo ella y yo la miré como de "¿De que diablos me hablas, estas loca?". -Ó, tar ort, a Kahla, an oiread sin míonna ag foghlaim faoi dragain, agus ag crochadh amach le Jungkook agus Jimin, agus nach bhfuil faic foghlamtha agat?.《Oh, venga ya, Kahla, tantos meses conociendo a los dragones, y andando con Jungkook y Jimin, ¿y no has aprendido nada?.》 -me dijo, yo me puse a pensar.

¡Joder con estos dragones calenturientos!...? Pero... ¿Qué les pasa a todos? ¡Están locos!...

-Ní féidir, ní féidir liom dul i dtaithí ar theas na dragain, tá siad ró-the, tá mé ag tosú ag fuath do dragain, cén fáth nach bhfanann siad fós agus a n-éiríonn siad chomh te sin? Diabhal nach bhfuil ann ach teagmháil amháin agus dúisíonn siad, agus tá siad crua mar charraig!.《No, no me acostumbro a la calentura de los dragones, son demasiado calenturientos, estoy empezando a odiar a los dragones, ¿Porqué no se quedan quietesitos y no se calientan tanto? ¡Joder es que de un solo roce y ya se despiertan, y están duros como roca!.》 -le dije y esta se empezó a reír a carcajadas.

-Agus nach bhfuil tú in éineacht le duine, tá a fhios agat... is beithígh sa leaba iad dragain.《Y eso que no has estado con uno, sabes... los dragones si son unas bestias en la cama.》-me dijo y empezó a reír, yo le miré y no me quedo de otra que reirme. -Bhí Jimín... wow, tá mé gan urlabhra.《Jimin fue... wow, no tengo palabras.》-me dijo ella y yo sonreí.

-Sea, thug mé faoi deara, ní fiú tú ag iarraidh éirí as an leaba agus chaill mé uair an chloig scoile cheana féin. Maróidh Mháistir Namjoon mé.《Sip, ya me di cuenta, ni siquiera te quieres levantar de la cama y yo ya perdí una hora de clases. El Maestro Namjoon me matará.》-le dije y esta asintió. -Táim chun cithfholcadh a dhéanamh sula n-éireoidh sé ró-dhéanach.《Me voy a duchar antes de que se me haga más tarde.》-le dije y me encaminé hacia el baño.

Me metí en la ducha y dejé que el agua corriera por mi cuerpo. No podia dejar de pensar en lo que me dijo Sheryl, ¿Tendrá razón respecto a Egan?.

Salí del baño en toallas, esa era una maña que no se nos quitaba a Sherly y a mi, pero como a ella no le molestaba en lo absoluto, a mi menos. Salí y me percaté que se había vuelto a quedar dormida, ¡¡vaya!! Jimin tuvo que haberle dado bien duro que ni levantarse quiere... jajaja. En fin, me vestí y me fui a mi próxima clase.

Todo transcurrió tranquilo, las chicas me preguntaron por Sheryl y tuve que decir que se en entraba indispuesta con cólicos. Y hablando de cólicos, pronto me caería a mi la regla o menstruación cómo quieran llamarlo... ¡joder, que asco! Nunca me he acostumbrado a eso y desde los 10 soy señorita, ¡maldición!. A mi me da horrible, una semana, como si fuera un lobo, o yo que se un perro en celo.

Los meses anteriores me tenía que quedar en la habitación, Sheryl hablaba con el Maestro Namjoon para que supiera de mi situación ya que cuando una jinete o dragona esta en ese estado o sea con la menstruación es muy peligroso, los dragones se vuelven loco por el "aroma" que se supone que despendremos. A mi ni me pregunten, aún no lo entiendo del todo, los dragones son complicados.

Luego de la clase con el Maese llego la hora del almuerzo, solo espero que todo sea tranquilo. Me senté junto a mis otros compañeros, dejando la silla de Sheryl libre. Todo estaba tranquilo hasta que...

-Hey, Kahla... -me dice Luck, un compañero de clases, yo levanto la mirada y le veo. -Sílim go bhfuil siad á lorg agat...《Creo que te buscan...》-me dice y me señala.

Levanto la mirada y veo en dirección a la puerta y me doy cuenta que el Maestro Namjoon viene en mi dirección, ¿Y ahora qué?.

-Mháistir...《Maestro...》 -dije y todos nos levantamos, y le hicimos el saludo. Este nos hizo una seña con las manos y todos se volvieron a sentar menos yo. -Iarraim ar na sinsear mór nach bhfuil faic déanta agam!.《¡Juro por los grandes ancestros que no he hecho nada!.》 -dije levantando las manos, Namjoon sonrió y negó con la cabeza.

-Níl mé anseo le haghaidh sin, a chailín. Tá mé anseo mar is gá dom labhairt.《No vengo por eso, mi niña. Vengo porque necesito que hablemos.》 -me dice y yo asiento. -Tar isteach liom.《Vamos, acompáñame.》-dice y yo le sigo.

Llegamos hasta las puertas salimos y empezamos a caminar en dirección a la explanada más o menos. Después de un rato caminando él se detiene y me mira, luego empieza a hablar:

-D'inis Taehyung Egan dom cad a tharla eadrainn.《Taehyung Egan me contó lo qué pasó entre ustedes.》-me dijo y yo abrí los ojos como platos y baje la mirada. -Ná bí buartha, ní dhearna tú tada mícheart, a chailín, go deimhin b'fhearr gurb é an té a fuair thú ná Máistir eile.《Tranquila, no hiciste nada malo, mi niña, de hecho era preferible que él fuera, quien te encontrara y no otro Maese.》 -dijo y yo asentí.

-Tá brón orm, a Mháistir, níor theastaigh uaim ach a spás a thabhairt do Sheryl agus do Jimín.《Lo siento, Maestro, es que le quería dar su espacio a Sheryl y Jimin.》 -le dije algo avergonzada.

-Scíth a ligean, seo...《Tranquila, esto...》 -no termino de decirme ya que llegó un Maese y le hablo al Maestro.

-A Mháistir, lig an briseadh isteach, ach tá fadhbanna againn ar an esplanade.《Maestro, disculpe la interrupción, pero es que tenemos problemas en la explanada.》-dijo el Maese.

-Cad a tharlóidh?.《¿Qué ocurre?.》 -pregunto Namjoon.

-Tá dhá dragain ag troid, ceann acu gan marcach, is mar gheall ar an marcach dragan eile.《Dos dragones se están peleando, uno de ellos sin jinete, es por la jinete del otro dragón.》 -dijo y yo me sorprendí.

-Teacht ar, Kahla, is féidir leat teacht más mian leat, ach ná fág mé, ceart go leor?.《Vamos, Kahla, puedes venir si quieres, pero no te separes de mi, ¿Entendido?.》 -me dijo y yo asentí.

Nos dirigimos hasta la explanada y me quedé sin habla. Delante de mi dos grandes semihumanos se estaban peleando a muerte mientras la jinete de uno de ellos era aguantada por otros dos jinetes. Veo que Taehyung llega e intenta separarlos, les grita pero ellos no más no obedecen. Luego veo como se transforma en semihumano y se ve hermoso, es enorme. Incluso más alto que los otros dos dragones y más imponente, se ve increíble, puedo ver su torso desnudo, esos brazos y...

Doy un brinco cuando escucho un rugido, fue Taehyung pero rugio en mi dirección y yo abrí los ojos como platos, ¿Me habrá escuchado? No, eso no es imposible.

Como soy curiosa o estúpida, no sé bien y lo quiero comprobar, vuelvo a observarlo mientras separa a los dragones con una orden directa y otros cuatro los sostienen. Sigo mirando su bello cuerpo, sus ojos, su rostro, voy detallando cada detalle y bajo hacia si torso totalmente desnudo y...

Otro rugido, Taehyung me mira, sí, puede escucharme, ¡mierda! Qué vergüenza.

Veo que Namjoon se acerca y empiezan a regañar a los dragones muy seriamente y hablar sobre porque empezó la discusión. Tímida me acerco y veo como la jinete de uno de ellos se acerca corriendo y abraza a su dragón.

-Connan... an bhfuil tú ceart go leor?.《Connan... ¿Te encuentras bien?.》 -le dice la chica al dragón de anaranjado oscuro.

-Tá mé ceart go leor Zaire, ná bí buartha.《Estoy bien Zaire, no te preocupes.》-le dice él y le besa la mano mientras le mira con cariño. Yo inconscientemente sonrió, siempre me pareció lindo la manera de los dragones cuidar a sus jinetes.

Lo veo a diario con Namjoon y Seokjin, y es increíble, ellos llevan siglos siendo jinete y dragón y se llevan super bien. Ni siquiera entiendo como se las arreglan con sus esposas e hijos... puf, todo esto me resulta tan complicado...

-Zaire, cad a tharla? Toisc gur throid siad?.《Zaire, ¿Qué ocurrió? ¿Porqué pelearon?.》-le pregunta Taehyung.

-A Mháistir, is ormsa a bhí an locht, bhí mé ag traenáil ach... tá mé i mo laethanta, agus d'éirigh Xaver as smacht. Ba é mo locht a bhí air, ansin chonaic Connan é ar mo bharr agus bhuel.《Maestro, fue por mi culpa, estaba entrenando pero... estoy en mis días, y Xaver se descontroló. Fue mi culpa, luego Connan lo vio encima de mi y pues.》-le dijo ella e Taehyung asintió.

-Sea, tuigim, ach ní áit ar bith é seo le troid, a dragain.《Si, entiendo, pero este no es lugar para pelear, dragones.》 -dijo y les miró a ambos. -Más mian leat é a dhéanamh, téigh go dtí an réimse, tá tú sean go leor le haghaidh seo.《Si quieren hacerlo vayan a la arena, ya son bastante adultos como para esto.》 -dijo y en ese momento me miró. -Agus maidir leatsa... ná déan é sin arís mura bhfuil tú ag iarraidh go n-éireoidh mé as smacht agus go dtéann tú i do dhiaidh.《Y en cuanto a ti... no vuelvas a hacer eso si no quieres que me descontrolé y vaya sobre ti.》-me dice y yo hablo los ojos como platos.

¡¡Ohh, mierda!!...

Ellos siguieron hablando de cosas cuando el dragón y su jinete se fueron, yo solo miraba todo a mi alrededor. Muy pocas veces había estado en la explanada y siempre me ha parecido muy interesante.

Lo que nunca me espere fuera que llegará mi hora, esos días que tanto odiaba habían llegado. Ni siquiera sabía que ya me podía llegar, aún faltaban varios días pero... sentí algo caliente en mi, sin embargo no le hice caso, ¡¡no eran mis días!! Era imposible hasta que... veo que Taehyung respira hondo y mira en todas direcciones, luego mira a Namjoon.

-Fuil...《Sangre...》 -es lo único que dice, Namjoon le mira y luego ambos me miran a mi, esto era vergonzoso.

-Kahla...b'fhéidir tusa... An bhfuil tú i do laethanta?.《Kahla... acaso tú... ¿Estás en tus días?.》-me dice y yo abro los ojos como platos, luego miro hacia abajo y veo una manchita pequeña en esa zona, mierda que vergüenza... -Tá tú ag cur fola...《Estas sangrando...》-dice.

-Umm... mé...《Umm... yo...》 -ni siquiera pude decir nada.

De repente siento un gruñido tras de mi y me volteo... ¡joder! Tengo un dragón frente a mi y me mira como si me quisiera comer, literalmente.

Veo que alguien más gruñe y veo al enorme cuerpo de Taehyung frente al mío, cosa que me alivia un poco. El otro dragón intenta acercarse pero Taehyung se transforma en semihumano y ambos empiezan a pelear. Namjoon me sujeta de los hombros y veo que viene Haco.

-An bhfuil tú ceart go leor Kahla?.《¿Te encuentras bien, Kahla?.》-me pregunta y yo asiento.

Veo como Taehyung y ese dragón se pelean, y tengo miedo de que algo malo le pase, no es mi dragón pero... ¿Porqué me defiende? Veo como Taehyung le da un golpe que lo deja noqueado en el suelo. Vienen otros dragones pero Taehyung da un gran rugido y todos se quedan quietos.

-Geallaim do na Sinsear má thagann aon duine agaibh in aice léi... go maróidh mé thú.《Juro por los Ancestros que si alguno de ustedes se acerca a ella... los mataré.》 -gruñe él y yo le miro sorprendida.

-Sílim gurbh fhearr dom dul.《Creo que será mejor que me vaya.》-digo e intento irme pero me quejo de dolor, siempre a sido así, todo me duele y si es en mi vientre bajo aún más. -¡Ahh!... -me quejo por el dolor y veo como Taehyung se voltea y me mira.

-Tagann tú liom...《Tú vienes conmigo...》 -dice y me toma en brazos. -Ná bí buartha, Namjoon, ní dhéanfaidh mé aon rud dó.《Tranquilo, Namjoon, no le haré nada.》 -dice y levanta el vuelo conmigo entre sus fuertes brazos.

Me sujeto de su cuello para no caerme. Aunque sinceramente dudo mucho que algo así pueda pasarme.

Veo que me lleva hasta mi habitación, suspiro de alivio, con estos dragones nunca se sabe... llegamos al balcón y me pone en el piso. Entro como puedo a la habitación y él detrás de mi, me doy cuenta de que Sheryl no esta así que me quedaré sola.

-Ceapaim gur cheart dom folcadh a ghlacadh.《Creo que debería darme un baño.》 -le digo a Taehyung y este asiente.

Entro al baño, abro la ducha y dejo que toda el agua pase por mi cuerpo, se siente tan bien, limpio todo mi cuerpo y salgo como siempre, nunca me imaginé que...

-Ach cad atá ar siúl agat anseo?! Nach raibh tú fágtha?!.《¡¿Pero que haces aquí?! ¡¿Tú no te habías ido?!.》-le grito entre asustada y sorprendida.

¡Mierda! Aún Taehyung estaba en mi habitación, creí que se había ido...

-A chailín bhig, ar mhaith leat mé a mharú, ar mhaith leat go mbeadh taom croí orm? Conas is féidir go gcuirfidh tú tú féin i láthair mar seo nocht romham? Ní mheasann tú mé, an bhfaca tú tú féin?!.《Pequeña, acaso me quieres matar, ¿Quieres que me de un infarto? ¿Cómo es posible que te presentes así desnuda ante mi? No me tienes consideración, ¡¿Acaso te has visto?!.》 -me grita él y yo estaba como que "¿Qué diablos?".

-Ach cad atá ar siúl agat anseo?! Nach raibh tú fágtha?!.《¡¿Yo?! Creí que te habías ido, ¿Cómo me iba a imaginar que estarías aquí? ¡Tenías que haberte ido!.》-le dije casi gritando y tapándome un poco con la toalla.

-Ní dúirt mé riamh go bhfágfainn, ba cheart go mbeadh beagán níos mó modha agat liomsa, a dhuine bhig.《Yo nunca dije que me iría, deberías de tener un poco más de pudor conmigo, pequeña.》-me dice, yo le miro incrédula.

-Ba chóir duit a bheith imithe.《Tú deberías haberte ido.》 -le repetí.

-Ní dúirt mé riamh ba mhaith liom agus ní féidir leat siúl timpeall mar sin go léir nocht do dhaoine eile a fheiceáil.《Nunca dije que lo haría y no puedes andar por ahí así toda desnuda para que otros te vean.》-gruñe tratando de no mirarme, yo por mi parte debía estar colorada hasta la medula.

-Tá mé...《Yo...》-suspiro. -Tá mé i mo sheomra agus anseo is féidir liom siúl mar is mian liom.《Estoy en mi habitación y aquí puedo andar como yo quiera.》-le dije.

-Níos mó meas, a chailín, smaoinigh orm agus cuimhnigh cé leis a bhfuil tú ag caint.《Más respeto, pequeña, tenme consideración y recuerda con quien estas hablando.》 -me dice.

-Ash... Tá brón orm, ach tá sé fíor, b'fhearr dom dul ag athrú sa seomra folctha.《Ash... lo siento, pero es cierto, mejor me voy a cambiar en el baño.》 -digo, cojo las cosas del armario y me voy para el baño.

¡Genial! Lo que me faltara, Taehyung me acaba de ver completamente desnuda. Y ahora, ¿Qué hago? Me muero de la vergüenza, ¿Es que acaso no puedo tener un día tranquilo en esta Academia? Pues... no, cero que no...

Después de vestirme y ponerme algo cómodo salí del baño viendo a Taehyung sentado en mi cama. Este levanto la cabeza y me mira.

-An bhfuil pian ort?.《¿Tienes dolor?.》 -me pregunto él, esto era vergonzoso hablarlo con un hombre, más lo seria con él.

-Ní ghortaíonn sé ach beagán, ach is gnách é, faighim an pian sin i gcónaí.《Solo me duele un poco, pero es normal, siempre me da ese dolor.》-le dije algo tímida.

-Feicim, faoin méid a tharla sa seomra bia leis na cailíní sin, déan dearmad faoi, sea, tá sé chun do leasa féin.《Ya veo, sobre lo que paso en el comedor con esas chicas, olvidalo sí, es por tu bien.》 -me dijo.

-Agus más rud é nach féidir liom é a dhéanamh? Spreagann siad agus maslaíonn siad mé i gcónaí, agus an mise an té a chaithfidh a bheith ciúin?.《¿Y si no lo hago? Ellas siempre me provocan y me insultan, ¿Y soy yo la que tengo que quedarme callada?.》 -le dije un tanto molesta.

-Níl ann ach comhairle, fág é sin.《Solo es un consejo, déjalo así.》-me dijo el viéndome a los ojos.

-Agus mura bhfuil mé ag iarraidh é a fhágáil mar sin? Níl sé sin cothrom.《¿Y si no quiero dejarlo así? No es justo.》-le dije. Este se levantó y me dio una de esas miradas intensas suyas.

-Fág mar sin é, a chailín bhig, críochnaigh é, déan neamhaird díobh, ceart go leor?.《Déjalo así, pequeña, termina con eso, ignoralas, ¿Sí?.》-me dijo mientras me miraba y yo a él. Respiré hondo. De un momento a otro empece a sentir más dolor y me puse las manos en mi vientre bajo.

-Ó! Gortaíonn sé seo...《¡Ah! Mierda esto duele...》 -me quejo de dolor.

Taehyung se acercó más a mi y me sostuvo, me llevó a mi cama y se arrodilló, quedando casi entre mis piernas.

-An bhfuil tú ceart go leor?.《¿Te encuentras bien?.》-me preguntó, yo le miré.

-Sílim go bhfuil, nimhneach sé...《Eso creo, duele...》 -me quejé.

-An bhfuil aon rud is féidir liom a dhéanamh chun an pian a bhaint?.《¿Hay algo que pueda hacer para quitarte el dolor?. -me dijo mirándome.

Yo solo me quedé pensando, en los tiempos de fiebre de un jinete el único que podría quitarme este dolor seria mi dragón y bueno las calenturas les dan más a los dragones que a los jinetes. Así que no, Taehyung no me podría ayudar aunque fuera lo que yo más deseara en este mundo.

-Ní hea, tá a fhios agat nach n-imíonn an pian seo le dragan ar bith, chaithfeadh sé a bheith le mo dhragon.《No, sabes que este dolor no se me quita con cualquier dragón, tendría que ser con mi dragón.》-le dije y este me sonrió.

-Tá a fhios agam, ba mhaith liom ach cabhrú leat.《Lo sé, solo quiero ayudarte.》-me dijo. Él suspiró y se iba a levantar pero le detuve. No me pregunten, solo sentí que en este momento necesito de él. Me miró y se quedó donde estaba.

-I... umm... ná téigh, le do thoil.《Yo... umm.... no te vayas, por favor.》 -le pedí, sabía que no se podría quedar por mucho tiempo, ya que Sheryl vendría pronto, pero no quería que se fuera. Este me sonrió.

-Má thagann Sheryl, ní dóigh liom gur mhaith léi mé a fheiceáil mar seo leat.《Si Sheryl viene, no creo que le agrade verme así contigo.》-me dijo.

-Níl, is cuma liom.《No, no me importa.》 -le miré. -Chodail sí anseo aréir le Jimín, fan tamall, ná fág mé i m'aonar.《Ella durmió aquí anoche con Jimin, quédate un rato nada más, no me dejes sola.》-le dije.

-Tá sé deacair dom a bheith thart ort a chailín bhig, a bheith thart ort agus gan a bheith in ann teagmháil a dhéanamh leat.《Es...es difícil para mi estar cerca de ti pequeña, estar cerca de ti y no poder tocarte.》 -me dijo.

No sé que diablos me pasó... -como últimamente cuando estoy con él-... pero abrí mis piernas para que él se pusiera entre ellas, quería que se quedara, que no se fuera y me dejara sola. Este me miró y se posicionó entre ellas.

-Cad a cheapann tú, a bhfuil tú ag déanamh, a dhuine beag?.《¿Que piensas qué haces, pequeña?.》-me preguntó.

Yo por impulso le besé, fue un beso rápido y de pico, pero suficiente para que mi corazón latiera como loco.

-Mo bheag...《Pequeña...》-me advirtió y se acercó un poco más a mi poniendo sus manos en mis muslos, se sentía tan bien su tacto con mi piel. Me miró a los ojos y una de sus manos toco mi mejilla y la acaricio, yo cerré los ojos por eso, disfrutando de su tacto. -An féidir liom... an féidir liom póg a thabhairt duit?.《¿Puedo... puedo besarte?.》-pidió, yo no lo pensé y asentí tímida, necesitaba esto.

Se acerca a mi y ya a escasos centímetros junta nuestros labios... se sentían tan bien, su beso fue suave, tranquilo y lento, su lengua pidió permiso y se lo consedí gustosa. Envolví mis manos en su cuello y comencé a acariciar su cabello, él me sostenía de la cintura y nuestro beso empezó a subir de intensidad. Nos separamos por falta de aire y este me miraba con una sonrisa.

-Bhí se...《Eso fue...》 -me miró y yo bajé la cabeza avergonzada, luego tomo mi barbilla con una de sus manos haciendo que le mirara. -...iontach, ní dhéanfaidh mé dearmad ar an cailín beag seo, bhí sé go hálainn.《...maravilloso, jamás olvidaré esto pequeña, fue hermoso.》 -me dijo y yo sonreí.

Veo que él se acerca de nuevo a mi y me vuelve a besar, era un beso más rápido y posesivo, puso sus manos en mi cintura y yo en su cuello. Quiero moverme y acostarme en la cama para más comodidad y me separo de él.

Él me mira y yo me muevo, y me acuesto en el centro de la cama. Sinrío cuando veo que me entiende y se acuesta encima mío sin aplastarme y comienza a besarme de nuevo, me besaba de una manera que... Wow... ¡que manera de besar! El beso fue subiendo de tono y sus manos recorrían por todo mi cuerpo.

Empezó a bajar sus besos por mi cuello y así a mis pechos los cuales no tenían sostén, cosa que él aprovechó y metió una de sus manos debajo de mi camisón más o menos corto. Masajeaba mi pecho a su antojo y yo gustosa lo aceptaba, no sé que me pasaba, esto me aliviada y mucho, me sentía cómoda y mi cuerpo ya no me dolía. Volvió a besar mis labios con deseo, con pasión y con posesividad, su lengua le daba caricias a la mía.

Mis manos recorrían toda su espalda y hombros. Buscando más contacto de su cuerpo levanto mi pelvis rozando nuestras intimidades y ambos gemimos, pude notar lo duro que estaba y me tenía loca.

Taehyung volvió a rozar nuestras intimidades y volvimos a gemir, estaba tan caliente que lo único que quería en estos momentos era tenerlo dentro de mi, ¿Qué me pasaba? Nos separamos por falta de aire, me sonrió y me beso la frente, ya con un poco más de aire este me volvió a besar y yo lo recibí, todo estaba de maravilla hasta que...

Mierda...

━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━
NÓTA AN ÚDAIR.

¡Hola!, ¿Como están?.

Un nuevo capítulos corregido y editado. Espero y sea de vuestro agrado. Lamento la demora... digamos que he estado algo enredada últimamente 🥲.

¿Qué les ha parecido el capítulo?.

¿Qué opinan de lo ocurrido?.

¿Qué creen que pueda pasar?.

¡GRACIAS POR LEER!

━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━
Breysis.P©️

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro