Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

|08|

|Saga Chronicles Drakonîan|
|Printíseach Marcach| Leabhar #1
━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━

Kahlan Kovaleva.

6 Mhí ina dhiaidh sin.
《6 Meses Después.》

Habían pasado seis meses de lo sucedido en el claro. Jimin y Sheryl han estado conociéndose todo este tiempo, se ven tan felices. Me a sorprendido la verdad mucho Jimin, sinceramente no creí que fuera así, sabía que no era mala persona pero no creí que fuera como es, tan tierno y lindo, sobre todo con ella. Nosotros nos llevamos muy bien, Jimin se a convertido en un muy buen amigo.

Ellos han mantenido todo lo que pasa en secreto, para las personas son amigos y bueno en realidad lo son, solo que de vez en cuando se dan besos... y que besos jajaja.... bueno, mejor me callo.

Los únicos dos que sabemos lo que pasa somos Jungkook y yo. Este tiempo todo ha pasado muy rápido, siguen las peleas y confrontaciones con Celeste y Jade, y bueno, su grupito no se queda atrás.

En cuanto a mi bueno pues... Jungkook y yo nos hicimos amigos, según Sheryl... "¡y que amigos!" Si, Dickran me besa a veces y bueno yo también pero solo eso, nunca a pasado nada más. No lo sé, tal vez solo quiere pasar el rato y no le gusto como dice Sheryl.

Yo pienso que si le gustara de verdad me lo dijera o ¿no?.

En fin todo a pasado muy rápido, por suerte aún falta bastante para nuestra primera prueba, hemos estado entrenando demasiado, lo bueno, es que yo he mejorado mucho según los Maeses y muy rápido. Me la paso en la biblioteca estudiando técnicas de combate, aprendiendo sobre la cultura de los dragones, de la historia de los Kovalev, la historia de mi Casa, y muchas otras cosas que tenía en desventaja con el resto de los aprendices. Ahora no puedo decir que soy la mejor, pero me defiendo bastante.

En cuanto al Maese Mharcais, nos hemos seguido llevando, pero desde el día que paso lo del Maestro Taehyung Egan, nada a sido como antes. Si me trata normal, bien, como en un principio pero nunca más ha dicho algo parecido a lo que le dijo a Jungkook el día del comedor, pero bueno yo lo prefiero así, solo lo veo como un amigo, nada más, la verdad.

Volviendo al tema de mi pareja favorita, Jimin me pidio un favor anoche, Sheryl se estaba duchando y no nos escucharía y bueno quería que le prestara la habitación por toda la noche.

Si, quiere estar a solas con Sheryl...

Todo ocurriría mañana, digamos que yo me tengo que ir para sus aposentos y pues... eso, mantenerme calladita.

En fin, hoy teníamos el día libre, por lo tanto los padres de los estudiantes visitarían a sus hijos. Yo no tengo padres, así que a mi no me visitaría nadie pero Sheryl por fin me presentara a sus padres, a quienes no ve hace seis meses.

Sheryl y yo estábamos en el parque, estábamos charlando, a nuestro alrededor habían varios padres con sus hijos. Claro algunos aprendices preferían irse para el territorio de sus Casas y regresar mañana, pero solo eran la minoría. En eso viene un Maese y nos habla:

-Printísigh.《Aprendices.》-nos dice y ambas nos levantamos e hicimos el saludo protocolario.

-Máistir Ríce. 《Maese Ríce.》 -respondimos al unísono. Este asintió con la cabeza.

-Sheryl, tá do thuismitheoirí ag fanacht leat ar an esplanade, tá siad ag tnúth le tú a fheiceáil.《Sheryl, tus padres te esperan en la explanada, están ansiosos por verte.》-le dijo a ella. Sheryl asintió.

-Go raibh maith agat, a Máistir.《Gracias, Maese.》-dijo ella. El Maese asintió y se retiro.

-Kahla, tar ort, ba mhaith liom go mbuailfidh tú le mo thuismitheoirí, bhí mé tar éis a rá leo fút trí na litreacha. Más cuimhin leat gur dúirt mé leat, ceart?.《Kahla, vamos, quiero que conozcas a mis padres, les había hablado de ti por las cartas. ¿Si recuerdas que te lo había dicho, verdad?.》-me dice.

-Is cuimhin liom, Sheryl. Ceart go leor, a ligean ar dul a fheiceáil do thuismitheoirí.《Si recuerdo, Sheryl. Vale, vamos a ver a tus padres.》-le digo y ambas nos dirigimos hacia la explanada.

Cuando llegamos vi a varios jinetes y dragones. Vi que Sheryl sonrió en dirección a dos jinetes. Eran muy guapos ambos, la mujer era joven, alta, de muy bonita figura como Sheryl, de hecho Sheryl se parecía mucho a la mujer, su cabello era negro azabache, lacio y largo por sus caderas, sus ojos eran pardos claros y vestía completamente de negro. Junto a ella había un hombre más alto que ella, fuerte, guapo, su cabello era castaño oscuro, lacio y largo por debajo de sus hombros, sus ojos azules, como los de Sheryl y al igual que la mujer vestía completamente de negro.

Cuando los dos vieron a Sheryl, está salió corriendo y se encontró con ellos, los tres se fundieron en un abrazo.

-Cíoch! Daid! Airím uaim go mór thú.《¡Mamá! ¡Papá! Os extrañe mucho.》-dijo Sheryl.

-Agus táimid chun tú, mo iníon.《Y nosotros a ti, hija mía.》-dijo el hombre.

-A thuismitheoirí daor, lig dom tú a chur in aithne do mo chara is fearr, Kahlan Kovaleva nó mar is fearr liom Kahla a ghlaoch uirthi, le grá.《Mis queridos padres, déjenme presentarles a mi mejor amiga, Kahlan Kovaleva o como yo prefiero llamarla Kahla, de cariño.》-dijo ella y ambas sonreimos.

-Ó, is tú Kahla... Ó tá sé go deas bualadh leat a mhíle! D'inis Sheryl go leor dúinn fút trína litreacha.《Oh, eres Kahla... ¡Ay es un placer conocerte cielo! Sheryl nos a hablado mucho de ti a través de sus cartas.》-me dijo la señora y yo sonreí.

-Go raibh maith agat mam, is liomsa an sásamh.《Gracias, señora, el placer es mío.》 -le digo con un poco de pena.

-Ó ní hea, ná cuir glaoch orm ma'am, is é m'ainm Cole, Cole Kovaleva agus seo é m'fhear céile, Ignatius Kovalev.《Oh no, no me llames señora, mi nombre es Cole, Cole Kovaleva y él es mi esposo, Ignatius Kovalev.》-me dice ella y yo asiento.

-Tá sé go deas bualadh leat, a Kahla.《Es un gusto conocerte, Kahla.》-me dice Ignatius. Yo le sonrió.

-Mar an gcéanna An tUasal. 《Igualmente, señor.》-me miró con una seña reprobatoria. -...ciallaíonn mé Ignatius.《...digo, Ignatius.》-dije algo apenada y el asintió. Estuvimos hablando por un tiempo hasta que...

-A Ignatius, an bhfaca tú Bodaway agus Fintan? Ní fhaca mé iad.《Ignatius, ¿Haz visto a Bodaway y a Fintan? No los he visto.》-dijo Cole e Ignatius le miró. Luego miró a nuestro alrededor.

-Tá siad ag caint le Mháistir Egan, tá a fhios agat gur bhuail seanathair Fintan leis an Mháistir.《Están hablando con el Maestro Egan, ya sabes que el abuelo de Fintan conoció al Maestro.》-dijo Ignatius.

Wow... o sea, si el Maestro Taehyung Egan había conocido al abuelo de ese dragón, entonces debería ser mayor, y bastante...

Si, Sheryl me había hablado de sus padres. Me contó que tenían 950 años y que se habían conocido cuando eran aprendices al igual que sus dragones eran cachorros.

Veo que uno de esos dragones, el que vestía de rojo señala en nuestra dirección y entonces... pasó de nuevo. En todos estos meses, cada vez que veía al Maestro Egan siempre pasaba algo, algo extraño que no sé como explicar, es como si nuestras miradas se conectarán y nos quedaramos mirándonos por un largo periodo de tiempo en que solo estábamos él y yo. Era extraño, lo admito, pero no me desagradaba, todo lo contrario, me sentía bien cuando me miraba, me sentía protegida y eso era lo extraño.

Después de ese día nunca más hemos vuelto a hablar, él solo me mira, y cada vez que lo hace mi corazón empieza a latir con mucha fuerza, es algo similar a lo que me pasa cuando estoy con Jungkook, reitero, similar, pero jamás igual. Él me pone nerviosa de una manera que no se explicar. Por otro lado, el Maestro Taehyung me intriga, no se porque me mira así. Veo que los tres se dirigen hasta nosotros, genial, que vergüenza.

-Mo chailín álainn, Sheryl, conas atá tú?.《Mi niña hermosa, Sheryl, ¿Cómo estás?.》-dice el hombre vestido de violeta oscuro. Este le da un abrazo a ella.

-Bhuel, Bodaway, agus tusa?.《Bien, Bodaway, ¿Y tú?.》-le preguntó ella. Este asiente.

-Tá mé go breá mo chailín.《Estoy bien, mi niña.》-le responde y luego me mira pero no dice nada.

-A Sheryl, mil fhéachann tú go hálainn. Feicim go bhfuil na seisiúin oiliúna láidre ag réiteach duit.《Sheryl, cielo te vez hermosa. Veo que los fuertes entrenamientos te están asentado.》- dice el de rojo fuego.

-Maith sibh a Fintan, agus má bhíonn na seisiúin traenála crua.《Todo bien, Fintan, y si los entrenamientos son duros.》-dice ella mirándome disimuladamente.

-Agus cé hé an cailín seo?.《¿Y quién es esta chica?.》-pregunta el tal Fintan.

-Kahlan Kovaleva mo chara is fearr saor in aisce.《Ella es Kahlan Kovaleva, mi mejor amiga.》-dice y ellos me miran, que vergüenza, y ahí está otra vez, el Maestro me mira.

-Dia duit, tá sé ina phléisiúr bualadh leat araon.《Hola, es un placer conocerlos a ambos.》-les digo y ellos asienten.

-Is linne an sásamh, Kahlan.《El placer es nuestro, Kahlan.》-me dice Fintan y Bodaway asiente. -Bhuel a chlann, tugaim Mháistir na Dragúin, Taehyung Egan Kovalev chugat, Mháistir Seo é mo Mharcach, Cole Kovaleva agus is é Ignatius Kovalev, marcach Bodaway.《Bueno familia, les presento al Maestro de Dragones, Taehyung Egan Kovalev, Maestro ella es mi Jinete, Cole Kovaleva y el es Ignatius Kovalev, el Jinete de Bodaway.》-dice él.

-Tá sé an-deas bualadh leat, a Fhiontáin. Tá mé cinnte go mbeadh do sheanathair an-bhródúil asaibh.《Me alegra conocerlos, Fintan. Estoy seguro de que tu abuelo estaría muy orgulloso de ti.》-le dice el Maestro.

Aayy... esa voz gruesa que tiene, le eriza la piel a cualquiera, o por lo menos a mi... Ok, Kahla despierta, deja la estupidez. Y entonces, para rematar, veo que él me mira... que vergüenza...

Ellos estuvieron hablando por un tiempo con el Maestro. Más tarde se une a nosotros el Maestro Namjoon Kenneth.

-Maidin mhaith gach duine, a Sheryl, a Kahla beag... Cad atá tú a dhéanamh ar an esplanade?.《Buenos días a todos, Sheryl, pequeña Kahla... ¿Qué hacen en la explanada?.》-nos pregunta.

Sheryl mira a sus padres y yo miro hacia el piso, sabía que no tenía que haber venido.

-Seo... Tháinig mé chun mo thuismitheoirí, Mháistir Namjoon a fheiceáil agus d'iarr mé ar Kahla teacht liom.《Esto... vine a ver a mis padres, Maestro Namjoon y le pedí a Kahla que viniera conmigo.》-le dijo ella.

-Tuigim, ach tá a fhios agat, a Kahla, gur iarr mé ort gan teacht go dtí an ceantar seo.《Entiendo, pero sabes, Kahla, que te pedí que no vinieras a esta zona.》-me dice yo seguía con la cabeza baja pero después la levanté y le miré, veo que este voltea a ver al Maestro Vania y este último a mi.

-Ná bac léi a thuilleadh, a Kenneth, níl tada déanta ag Kahla beag, agus ní raibh sí i dtrioblóid.《Ya no la regañes Kenneth, la pequeña Kahla no ha hecho nada, ni se a metido en problemas.》-diciendo eso último me mira y luego a Egan, ¿Cómo me a llamado?.

-Tá a fhios agam, Taehyung, ach níor mhaith liom é a chur i mbaol le do chuid dragain adharcacha. Tá aigne Kahla an-chumhachtach agus is furasta dragain a mhealladh chuici.《Lo sé, Taehyung, pero no quiero correr el riesgo con tus dragones calentones. La mente de Kahla es muy poderosa y es fácil que los dragones se sientan atraídos por ella.》-dice y yo me muero de la vergüenza.

Sí, desde mi segundo mes aquí hemos empezado a usar las conexiones y resulta que la mía es muy poderosa, tanto, que es demasiado atrayente para los dragones sin jinete.

Vaya suerte la mía...

-Ná bí buartha, a Mháistir Namjoon Kenneth, is fearr liom dul.《No se preocupe, Maestro Namjoon Kenneth, yo mejor me voy.》-dije con intención de irme, pero alguien me detiene. Me volteo y veo al Maestro Taehyung sosteniéndome del brazo.

-Taehyung, scaoil an printíseach.《Taehyung, libera al aprendiz.》 -le dice Kenneth.

-Ní dhéanfaidh mé aon rud dó, Nam, seachas, tá Cyra ann, cabhróidh sí liom le rud ar bith.《No le haré nada, Nam, además Cyra esta ahí, cualquier cosa ella me ayudará.》-dijo Taehyung. Y Namjoon negó con la cabeza.

De repente aparece una mujer... -obviamente, no por arte de magia-...era más alta que yo e incluso que la mamá de Sheryl. Su cabello era rubio claro, lacio y largo, sus ojos eran de un azul hermoso, era una mujer muy hermosa, tenía bonita figura y el cuerpo perfecto. Vestía igual que los dragones, por lo que deduzco que es una dragona, sus escamas eran rojo fuego.

-Taehyung, mil, cad atá ar siúl?.《Taehyung, cielo, ¿Qué ocurre?.》 -le pregunta ella.

Egan le mira y luego a mi. Veo que el Maestro Namjoon se pone una mano en la cara y me mira... ¿Ahora que he hecho?.

-Cyra, níor cheart duit glaoch orm anseo mar sin.《Cyra, no deberías llamarme aquí así.》-le dice Taehyung aún mirándome. Yo miro a la Cyra esa y esta levanta una ceja mirándome y sonríe.

-Níl, is maith leat mé a insint duit sa leaba.《No, a ti te gusta que te lo diga en la cama.》-dice ella mirándome con burla.

Sé que todos se quedaron sorprendidos por lo que acaba de decir, menos Namjoon que tiene las manos en la cara. Taehyung por su parte no dejaba de mirarme.

-Nach mar sin atá?.《¿No es así?.》 -le vuelve a decir.

-Cyra... -dice Taehyung en tono de advertencia. Y yo decido acabar con esto.

-Mháistir, an bhféadfá ligean dom dul? Tá tú ag teastáil ó do bhean, agus caithfidh mé dul, le do thoil.《Maestro, ¿Podría soltarme? Su esposa lo necesita, y yo necesito irme, por favor.》-le digo. Este se me quedo mirando incrédulo.

-Ní hí mo bhean chéile, a leanbh, is féidir leat a bheith cinnte de.《Ella no es mi esposa, pequeña, de eso puedes de estar segura.》-me dice y me mira intensamente, veo en dirección a Cyra y esta me quiere matar con la mirada.

-Mar sin féin, tá sé ag teastáil uait agus ní duine ar bith mé, ní gá duit tú féin a mhíniú dom.《Aún así, le necesita y yo no soy nadie, no tiene porque darme explicaciones.》-le digo, este me mira y niega con la cabeza.

-Níl sé mar sin, tá tú tábhachtach, mé...《No es así, tú eres importante, yo...》 -iba a seguir hablando pero se detiene, me mira y veo que sus ojos brillan de nuevo. Luego mira a Namjoon y este a mi. Solo entonces, Taehyung me suelta.

-Gabh mo leithscéal gach duine, bhí sé go deas bualadh leat.《Con permiso a todos, fue un gusto conocerlos.》-me dirijo a los padres de Sheryl y a sus dragones.

-Kahla, ná téigh, tá sé ró-luath duit tosú ag staidéar.《Kahla, no te vayas, es muy temprano para que te pongas a estudiar.》-me dice Sheryl.

-Tá rudaí le déanamh agam Sheryl, ní hamháin staidéar a dhéanamh.《Tengo cosas que hacer Sheryl, no solo estudiar.》-le digo.

-I ndáiríre? Ná? Mar shampla.《¿En serio? ¿Qué? Por ejemplo.》-yo volteo los ojos y digo lo primero que se me vino a la mente.

Ancestros perdónenme...

-Caithfidh mé Jungkook Dickran fheiceáil.《Tengo que ver a Jungkook Dickran.》-le digo y esta me abre los ojos como platos.

-Jungkook Dickran? Prionsa? Wow, is soith thú, bíonn tú ag déanamh praiseach de mo chuid féin agus ní leor é duitse, leis an bprionsa freisin.《¿Jungkook Dickran? ¿El príncipe? Vaya, si que eres una zorrita, te metes con lo que es mío y no te basta, también con el príncipe.》 -dice la tal Cyra.

-Tá tú mícheart faoi rud éigin, Cyra.《En algo te equivocas, Cyra.》 -le digo. -Ní dhearna mé praiseach riamh leis an Mháistir.《Yo jamás me he metido con el Maestro.》-le dije mirándole.

-Ní mór duit ach a fheiceáil conas a fhéachann siad ar a chéile a bhaint amach, tá tú soith.《Solo hace falta ver como se miran para darse cuenta, eres una zorra. -le iba a contestar pero Taehyung habla en mi lugar.

-Go Leor! Cyra, is leor sin!.《¡Basta! ¡Cyra, es suficiente!.》 -gruñe molesto. -Deir tú rud éigin a chiontaíonn í arís agus mionním nach leagfaidh mé méar fucking uirthi arís.《Vuelves a decir algo que la ofenda y te juro que nunca más vuelvo a poner un jodido dedo encima.》-dice él, lo que hizo fue empeorarlo, ya que diciendo eso empece a sentir un dolor en el pecho.

Me quejé de dolor y Sheryl me miró preocupada, iba a venir en mi dirección pero le detuve. Taehyung por otro lado reaccionó, y tenía la intención de ayudarme pero no se lo permití.

-Tá mé ceart go leor, tá sé rud ar bith, ba chóir dom dul ar scor, a fheiceann tú níos déanaí.《Estoy bien, no es nada, debería retirarme, nos vemos luego.》-me detuve y luego me giré. -Ó, agus Cyra, ní hea, ní soith mé, ní chodail mé leis an Mháistir nó le Jungkook, níl ann ach mo chara.《Ah, y Cyra, no, no soy ninguna zorra, no me acuesto ni con el Maestro ni con Jungkook, el solo es mi amigo.》-digo y me retiro dejándolos a todos.

Odio que las persona piensen esas cosas de mi solo porque los Maeses o Maestros me defiendan ¡¡Lo odio!!.

En fin, me iría a la biblioteca a estudiar un poco, luego almorzaría y después ayudaría a Jimin a terminar de planear todo. Aunque bueno, yo no pinto mucho en realidad.

Después de haber pasado por la biblioteca, cosa que se me fue el tiempo porque ya casi termina la hora del almuerzo. Llegué a almorzar y después me fui a los aposentos de Jimin, claro, tuve que ser demasiado sigilosa, ya que nadie me podía ver.

Llegué y toqué la puerta, este me dijo que pasara y... me quede en shock, así, literal. Cuando entré a sus aposentos me quedé en la puerta y entonces Jimin salió del baño, pero no estaba vestido, no digo que desnudo, estaba en toallas y todo mojado, este cuando me vio abrió los ojos como platos.

-¡¡¡Jimin Dareios!!!... -le grité, pero este ni se inmutó a vestirse, solo empezó a reír. -Ná gáire, a leanbh, nach raibh a fhios agat go raibh sé ag teacht? Cén fáth nach ndearna tú cithfholcadh níos luaithe?.《No te rías, niño, ¿Qué no sabías que venía? ¿Por qué no te duchaste más temprano?.》-le dije tapándome los ojos.

-Anois, socair síos, a Kahla, bhí a fhios agam go raibh tú ag teacht ach... Cad faoi sin? Lá éigin feicfidh tú duine mar sin, ná bí amaideach agus ná clúdaíonn do shúile. Anois bainim amach mo scálaí, is féidir leat breathnú anois.《Ya, tranquila, Kahla, si sabía que venías pero... ¿Y eso qué? Algún día veras a alguien así, no seas tonta y no te tapes los ojos. Ahora saco mis escamas, ya puedes mirar.》 -me dice y yo le hice caso, veo que aún tiene puesta la toalla y esta con una sonrisa. De un momento a otro va a quitarse la toalla y... me tapo los ojos pero... -Hahaha... Kahla féach orm.《Jajaja... Kahla, mírame.》 -ordena y yo niego con la cabeza. -Féach orm, amaideach.《Mírame, boba.》 -está vez lo hago pero dudosa me quito las manos de la cara y veo que tiene sus escamas de la cintura para abajo, entonces lo fulmino con la mirada.

-An-ghreannmhar Jimin.《Muy gracioso, Jimin.》-le digo. Este solo me sonríe mientras niega con la cabeza. -Bhuel a ligean ar tús a chur leis.《Bueno, comencemos.》-nos sentamos en la cama y empezamos a hablar del tema.

Después me despido de él y regreso a mi habitación. Cuando llegué me tire en la cama y respiré hondo pensando en lo que había pasado en la explanada.

¿Porqué me habrá dolido el pecho?...

Más tarde llega Sheryl y nos ponemos a hablar. Luego nos duchamos y bajamos a cenar. Esa noche no bajé al parque ni Sheryl tampoco, nos quedamos y charlamos, los chicos no vendrían hoy así que... ni modo.

━━━━━ ི☬ུ ━━━━━

Al día siguiente, todo amaneció normal, hicimos nuestras cosas, desayunamos y después fuimos a clase. Hoy no tendríamos clases teóricas, sólo practicas, así que... puf, vaya enredo.

La mañana sería de cuerpo a cuerpo, y por la tarde entrenaríamos con armas. Qué gran día nos esperaba. La mañana pasó tranquila, todo normal, fuimos a sanarnos una vez terminamos, y luego a almorzar.

Después del tiempo libre regresamos a clases, todo iba normal hasta que alguien interrumpe la clase. Para mi desgracia era Cyra, esta viene con unos papeles en manos y le habla al Maese.

-A Máistir Rice, tagann mé ar cuairt chuig do phrintísigh, tá súil agam nach miste leat.《Maese Ríce, vengo a visitar a sus aprendices, espero no le moleste.》 -dice ella y luego me mira seria.

-Níl, a Cyra, socair síos, ach cén fáth a bhfuil tú ag teacht? A Leifteanant. Nó an bhfuil Máistir Mharcais ceaptha teacht?.《No, Cyra, tranquila, ¿Pero porque vienes tú? Una Teniente. ¿o se supone que vendría el Maese Mharcais?.》-dice el Maese.

-Sea, bhí sé chun teacht, ach bhí air freastal ar ábhar eile agus thairg mé mé féin.《Sí, iba a venir él, pero tuvo que atender otro asunto y yo me ofrecí.》-dice ella encogiéndose de hombros

Pues vaya, que ofrecida...

-Tá sé ceart go leor.《Está bien.》 -Ríce asintió para luego mirar en nuestra dirección.-Printísigh, is é seo Cyra Smirnova, Leifteanant Tí Smirnov meas.《Aprendices, ella es Cyra Smirnova, una respetada Teniente de la Casa Smirnov.》-dijo él Maese y ella sonrió con orgullo, luego miro hacia ella. -Cyra, tuigim go bhfeicfidh tú conas a thraenáil siad agus ansin roghnóidh tú ceann.《Cyra, tengo entendido que veras como entrenan y después escogerás a uno.》-dice el Maese.

-Mar sin tá.《Así es.》-dice ella y él Maese asiente, y solo entonces continuamos la clase.

La clase transcurrió bien, en lo que cabe normal. Sentía las miradas de Cyra, pero bueno ¿Qué hacer? Cuando la clase terminase Cyra elegiría a uno y él elegido, lucharía con ella.

-Roghnaím Kahlan Kovaleva mar mo chéile comhraic.《Elijo a Kahlan Kovaleva, como mi contrincante.》 -dice ella al terminar la clase y yo abro los ojos como platos. El Maese me mira y yo asiento. Cyra sonríe y empezamos a luchar.

Era un combate de armas o bueno yo usaba armas, ella, sus garras. Empezamos el combate y ella fue la primera en atacar, intentó arañarme la cara pero no lo consiguió, en cambio me arañó el hombro, gruñí en respuesta. Después yo di mi primer golpe y le corté el brazo... -no literal, solo fue un corte-... estuvimos peleando un buen rato, era realmente buena y era difícil de derrumbarla. En un momento me distraje ya que ella me habló bajito:

-Tá a fhios agat... Tá Taehyung Egan ar fheabhas sa leaba, níl a fhios agat na rudaí blasta a dhéanann sé dom agus na rudaí a thaitníonn liom a dhéanamh dó, sea, mise.《Sabes... Taehyung Egan es excelente en la cama, no sabes las cosas deliciosas que me hace y las cosas que le gusta que yo le haga, sí, solo yo.》-me dice y no sé que me pasó.

Me distraje a más no poder con lo que me dijo que me golpeo en la cara y me rasgó con sus filosas garras desde mi pecho hasta mi abdomen.

Caí al piso y la sangre empezó a salir de mis heridas, caí boca abajo y veía mucha sangre, todos se me empezó a poner oscuro y...

━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━

Sheryl Kovaleva.

Cuando vi que esa tal Cyra le dijo algo a mi smiga, automáticamente me percaté de que Kahla se desconcentro demasiado y entonces, ocurrió.

Vi como rasguñaba a Kahla desde su pecho hasta abdomen y como mi amiga caía al piso quedando inconsciente. Me asusté y mucho, no sabía que podía pasar, todo pasó muy rápido, y el Maese Ríce se llevó a Kahla al Palacio de Sanadores.

Todo era un caos y vi como Cyra reía, lo había hecho a propósito la muy puta.

━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━

Taehyung
Egan Kovalev.

Cuando me dijeron de que la pequeña estaba en el Palacio de los Sanadores con graves heridas hechas por Cyra y que podría morir. Me dio ira y casi la mato, la tomé por el cuello y lo apreté. Tuvieron que separarme de ella entre cuatro dragones y aún así pasaron trabajo para ello.

-Cén chaoi a bhfuil tú leomh rud éigin mar sin a dhéanamh, Cyra?! Cén fáth? Cad a rinne sé leat? Mínigh dom cad a rinne an cailín beag duit chun tú a ionsaí mar sin! Inis dom!.《¡¿Cómo te atreves a hacer algo como eso, Cyra?! ¿Porqué? ¿Qué te hizo? ¡Explícame qué te hizo la pequeña para qué la atacaras así! ¡Háblame!.》-le grité, estaba muy enojado, y no me iba a calmar tan fácilmente.

-Seo a rinne sé dom!! Nach bhfeiceann tú conas a chosnaíonn tú í?! Ní fhaca mé riamh í, ach arís agus arís eile chuala mé a hainm, a hainm fucking ag teacht ó do liopaí, agus bhí go leor acu ag déanamh grá! Cén chaoi ar mhaith leat gan mé a bheith ag iarraidh í a mharú más rud é nuair a tháinig tú an rud a dúirt tú gurbh é a hainm fucking Taehyung, ní mise, níor dúirt tú m'ainm riamh?! Is fuath liom é, is fuath liom é mar tá d'aird aige! Ó tháinig an chuma uirthi nach bhfuil tú mar an gcéanna a thuilleadh!.《¡¡Esto fue lo que me hizo!! ¡¿No te das cuenta como la proteges?! ¡Nunca antes la había visto, pero varias veces escuché su nombre, su jodido nombre saliendo de tus labios, y muchas de ellas fueron haciendo el amor! ¡¿Como quieres que no la quiera matar si cuando llegaste lo que dijiste fue su puto nombre Taehyung, no el mío, nunca dijiste mi nombre?!. ¡Le odio, le odio porque tiene tú atención! ¡Desde que ella apareció ya no eres el mismo!.》 -me medio gritaba como podía ya que de seguro le dolía la garganta.

Ignoré todo lo que dijo, aunque sí, es cierto, hace un par de días estábamos teniendo sexo y... ash... el nombre de la pequeña salió de mis labios, normalmente nunca digo ningún nombre, pero ese día se me fue y lo dije. Ignoré a Cyra y su berrinche.

-Guigh leis na Sinsear nach dtarlóidh aon rud dó nó mionnóidh mé go maróidh mé thú.《Reza a los Ancestros porque no le pase nada o te juro que te mato. -le dije y me fui de allí para ir al Palacio de los Sanadores.

Cuando llegué me dijeron donde estaba. Por suerte estaba sola y ya estaba bien, o eso fue lo que me dijo el sanador. Me dijo que sus heridas habían sido muy graves y que si no hubiera llegado a tiempo podría haber muerto. El sanador me dejó solo con ella y se fue.

-Ó, a chailín bhig... logh dom, is é seo mo locht go léir. Ba chóir dom a bheith déanta rudaí i gceart, d'éiligh tú nuair a tháinig tú. Tá a fhios agam nach bhfuil ionam ach cosantóir, ach ... ach is cailín thú. Ní raibh mé ag iarraidh tú a ghortú agus ba é an chéad rud a rinne mé. Níl a fhios agam cad atá le déanamh, ach is féidir leat a bheith cinnte de rud éigin, is tú an rud is tábhachtaí atá agam i mo shaol, agus déanfaidh mé tú a chosaint i gcónaí.《Ay, mi pequeña... perdóname, todo esto es mi culpa. Debí haber hecho las cosas bien, haberte reclamado cuando llegaste. Sé que solo soy un protector, pero... pero es que eres apenas una niña. No quería lastimarte y fue lo primero que termine haciendo. No sé que hacer, pero de algo si puedes estar segura, eres lo más importante que tengo en mi vida, y te voy a proteger siempre.》 -le dije.

Sé que no me podía escuchar y por eso se lo dije. Besé su frente y me fui, realmente esperaba que se sanará pronto.

━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━

Kahlan Kovaleva.

Desperté con un dolor de cabeza insoportable. Estaba en el Palacio de Sanadores. Genial... recordé todo lo qué pasó y también recuerdo algo que escuche antes de despertar.

-...is tusa an rud is tábhachtaí atá agam i mo shaol, agus déanfaidh mé tú a chosaint i gcónaí.《...eres lo más importante que tengo en mi vida, y te voy a proteger siempre.》- no sé de quién era esa voz pero me quedé pensando mucho en eso.

Más tarde me dieron de alta, tendría que descansar pero bueno... también tenía que ayudar a Jimin, y dormir en sus aposentos. Jungkook, Jimin y Sheryl estuvieron un rato conmigo en nuestra habitación, luego se fueron ellos dos, y más tarde Sheryl se fue quedándome yo sola. Sabía que se había ido con Jungkook así que supongo que el plan empezaba ahora, después vino Jimin y todo empezó.

-Ceart go leor, cá dtosnóimid?.《Bien, ¿Por dónde empezamos?.》 -me preguntó.

-Bhuel, rinne mé an leaba cheana féin agus mar sin de, buille faoi thuairim mé go gcaithfimid é a mhaisiú.《Bueno, yo ya hice la cama y demás, supongo que nos toca decórala.》-le dije y así lo hicimos.

Mientras yo colocaba las cosas en su sitio, Jimin iba colocando los pétalos de rosas blancas y rojas. Le iba indicando como hacerlo, le veía nervioso y yo la verdad estaba muy emocionada... estoy segura de que le gustara todo lo que le preparamos. Si la conozco bien, se llevara las manos a la boca y no se lo creerá. Tiempo después, terminamos todo, realmente se veía hermoso y muy romántico, espero que todo salga bien y que al fin se hagan novios.

Ya era un poco tarde, eran las 8:00 de la noche para ser específicos, habíamos quedado con Jungkook en entretenerla por dos horas y que a las 9:00 regresaran, por lo tanto yo ya me tenía que ir, por lo tanto me encamino con Nieve hasta los aposentos de Jimin.

Por supuesto todo tenía que ser silencioso, ya que nadie me puede ver. Llegué a sus aposentos y entré, dejé a Nieve en el piso y me senté en el sofá. Lo bueno es que traje libros para estudiar y así entretenerme en algo, o de lo contrario me moriría del aburrimiento.

━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━

Jungkook
Dickran Kozlov.

Jimin y Kahla me convencieron de entretener a Sheryl para que ellos dos pudieran preparar las cosas que le tenían planeado.

Y yo bueno... como no se me ocurría nada más le había dicho a Sheryl que tenía que hablar con ella sobre Kahla, esta me asintió y se fue conmigo. Sabía que me echaría una bronca, en todo este tiempo Kahla y yo hemos estado conociéndonos y demás.

No voy a negar que después de conocerla y saber como es realmente... me gusta mucho más que antes, pero es que... mi vida es complicada, no lo sé, tal vez es que estoy acostumbrado a estar solo y no quiera atarme a alguien ahora. Sé que ella siente algo por mi, no se si sea lo mismo que yo, pero sé que me quiere.

El problema de esto soy yo, le quiero, lo admito, pero soy tan egoista con ella e incluso conmigo mismo que no soy capaz de darme una oportunidad, una oportunidad de ser feliz, de amar a la chica que me gusta, de amarla... es la primera que me a gustado de verdad, más haya del sexo y de cualquier sentimiento de lujuria.

Hablaré con Sheryl sobre el tema, veré que me dice y tomaré una decisión. Llevé a Sheryl cerca del claro donde tantas veces vinimos juntos los cuatro, y la pasábamos más que bien y me dispuse a hablar con ella.

-Inis dom... cad atá le rá agat dom faoi Kahla?.《Dime... ¿Qué es lo que me tienes que decir de Kahla?.》-me preguntó mirándome. Yo levanté la mirada para verle. -Jungkook... Tá a fhios agam go dtaitníonn a chéile leo, thuigfeadh fiú amadán é sin, cén fáth nár labhair tú léi? Cén fáth nár admhaigh tú di cad a mhothaíonn tú di? Dáiríre, is é an fhírinne nach dtuigim thú, a Jungkook.《Jungkook... sé que se gustan, hasta un tonto se daría cuenta de eso, ¿Porqué no has hablado con ella? ¿Porqué no le has confesado lo que sientes por ella? En serio, la verdad es que no te entiendo, Jungkook.》 -me decía ella.

-Cén fáth a bhfuil mé féin santach, a Sheryl, cén fáth gur amadán mé nach dtuigeann go bhfuil an sonas laistigh de do thuiscint, an t-aon chailín a chasann an domhan ar a ceann, an t-aon duine a chuireann ar mire mé, nach ndéanann tada Nach bhfuil sé ag smaoineamh uirthi, gurb é an rud a dhéanfaidh mé ná brionglóid fúithi, is í príomhcharachtar mo bhrionglóidí, mo chuid fantasies, mo mhianta, gach rud... ach is duine santach mé... Sheryl, is mise eagla , tá eagla orm gur aisling é seo agus go dúiseoidh mé níos déanaí agus ní bheidh sé mar a theastaíonn uaim i ndáiríre. Tá eagla orm go gcaillfidh mé í, go bhfágann mé mé, is breá liom í agus ba mhaith liom í a bheith agamsa, liom féin amháin agus gan aon duine eile, ach níl a fhios agam cad atá le déanamh.《Por qué soy un egoísta, Sheryl, porqué soy un tonto que no se da cuenta que tiene la felicidad a su alcance con la única chica que me pone el mundo de cabezas, la única que hace que me vuelva loco, que no haga otra cosa que no sea pensar en ella, que lo único que haga sea soñar con ella, ella es la protagonista de mis sueños, de mis fantasías, de mis deseos, de todo... pero soy un puto egoísta... Sheryl, tengo miedo, tengo miedo de que esto sea un sueño y que después despierte y no sea como realmente deseo. Tengo miedo de perderla, de que me deje, le quiero y quiero que sea mía, solo mía y de nadie más, pero no se que hacer.》-le dije, le dije todo lo que sentía.

Realmente estaba asustado y no sabía como hacer las cosas, tenía más miedo a lo que ella me podría decir que a la guerra. Sheryl me miraba asombrada por todo lo que le había dicho.

-Jungkook... Níl a fhios agam cad atá le rá leat, ní raibh a fhios agam gur bhraith tú amhlaidh... bhuel, shíl mé go raibh rudaí éasca duit ach.《Jungkook... no sé que decirte, no sabía que te sentías tan... así, creí que las cosas para ti eran fáciles pero.》 -me dijo, yo le miré.

-Ní hea, a Sheryl ... níl rudaí éasca domsa. Inis dom cad is féidir liom a dhéanamh, cabhrú liom le do thoil.《No, Sheryl... las cosas para mi no son nada fáciles. Dime que puedo hacer, ayúdame, por favor.》 -le dije.

-Féach, Jungkook... tá grá aici duit Táim cinnte de sin agus tá mé ag rá seo leat mar tá a fhios agam go bhfuil grá agat di freisin, mar tá a fhios agam go bhfuil cúram ort di. Ní hamháin gur mhaith liom trua. Inis di cad a bhraitheann tú, oscail suas léi, inis di gach rud atá i do chroí, muinín inti... muinín agat.《Mira, Jungkook... ella te quiere de eso estoy segura y te digo esto porque sé que tú también le quieres, porque sé que ella te importa. Solo no quiero que la lástima. Dile lo que sientes, abreté con ella, dile lo todo lo que hay en tu corazón, confía en ella... confía en ti.》-me dijo y yo asentí.

-Déanfaidh mé é sin, a Sheryl, labhróidh mé léi.《Eso haré, Sheryl, hablaré con ella.》-le dije y ella me sonrió.

Seguimos hablando de Kahla y sobre lo que le diría o bueno, más o menos, el tiempo pasó rápido y me percaté que ya era de noche por lo que llevé a Sheryl de regreso.

━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━
N

ÓTA AN ÚDAIR.

¡Hola!, ¿Como están?.

Un nuevo capítulo corregido y editado. Espero y sea de vuestro agrado.

¿Qué les ha parecido el capítulo?.

¿Qué opinan de lo ocurrido?.

¿Qué creen que pueda pasar?.

¡GRACIAS POR LEER!

━━━━━━━ ི☬ུ ━━━━━━━
Breysis.P©️

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro