Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

IX

El humo se desvanece.

Lo enciendo, y es lo único que puedo controlar en cuanto a luminosidad, lo demás ya se volvió oscuro.

Se empieza a consumir con el fuego abrasador, y no puedo dejar de compararlo con la vida misma: te encandila la luz, y luego cuando se apaga, ya no existe nada más.

Respiro el veneno, que entra en mi sistema y se confunde con mi alma. ¿El alma es como un espíritu que está atrapado en un cuerpo nefasto? Y si mi cuerpo no existiera, ¿rondaría por el mundo como una especie de sombra?, ¿de humo?, ¿de nebulosa tóxica?

Mi cuerpo se llena de aquello que arrasa con todo a su paso, cada tanto exhalo en suspiros pedazos de mi alma, y no logro entenderlo... ¿es porque se confunden en uno solo?, ¿o es porque mi cuerpo se va rompiendo poco a poco y ya no puede contenerlo?

El humo se desvanece, y ocasionalmente me pongo a pensar en aquel momento en que los pulmones ya no se llenen, ya no funcionen y ya no puedan respirar. Será en ese entonces que voy a ser libre de mi cuerpo; mi alma romperá las ataduras, escapándose por el expiro de mi cuerpo destruido.

Solo entonces voy a dejar de llorar.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro

Tags: #alterego