Tak jak wczoraj zasnąłem z uśmiechem na twarzy, tak też z tym uśmiechem się obudziłem.

Nie mogłem wymazać z pamięci twojego spojrzenia.

Zapomniałem kompletnie o Celinie, w trening też nie włożyłem za dużo siebie. Myślałem tylko o tobie.

Chociaż ze względu na posiadaną dziewczynę mogłoby się to wydać nietaktowne.

Miałem nadzieję, że również i tego dnia zostanę obdarzony twoim spojrzeniem.

A może nawet i jakimś słowem. Obojętnie dobrym czy złym.

Odkąd przyjechałem do ośrodka byłem przybity. Na nic nie miałem ochoty.

Ty jednak sprawiłaś, że pobyt w tym miejscu miał jakikolwiek sens.

Wolałem nie myśleć co będzie, gdy któreś z nas stąd wyjedzie.

Wiem, że twoja osoba długo prześladowałaby mnie w snach.

Postanowiłem, że tego dnia posiedzę z tobą dużo dłużej.

Może to skłoni cię do jakiegokolwiek kontaktu ze mną.

Wchodząc do sali od razu skierowałem się w nasze miejsce.

Tak, zdążyłem je już nazwać naszym miejscem.

Dzisiaj wyjątkowo miałaś na sobie nie bordową, lecz szarą bluzę.

Musiałaś je naprawdę lubić. Jak chcesz mogę dać ci jedną z moich.

Jestem pewien, że byłoby ci w niej ciepło i przyjemnie.

Włosy miałaś związane w jakiegoś luźnego kucyka, tak że pojedyncze kosmyki wydostawały się z niego i lekko przesłaniały ci widok.

Siedzieliśmy tak i jak codzień opowiadałem o sobie, swoim życiu, swojej codzienności.

Marzyłem o tym, abyś to ty opowiedziała mi coś. Cokolwiek.

Wtedy wpadłem na pewien pomysł.

Uprzednio informując cię, że zaraz wrócę podszedłem do biblioteczki stojącej w kącie pomieszczenia.

Przejrzawszy wszystkie tytuły zdecydowałem się na jeden.

-Będę ci czytać codziennie po jednym rozdziale. Co ty na to? - Spytałem. Cisza.

Westchnąłem cichutko i zacząłem czytać.

Wybrałem "Pamiętnik" Nicholasa Sparksa.

Uwielbiałem tę historię, zwłaszcza że odrobinę przypominała naszą.

Skończywszy pierwszy rozdział, zamknąłem książkę kładąc ją koło ciebie.

-Będzie tu na nas czekała - Powiedziałem.

Obserwowałem ją uważnie. Chciałem wiedzieć czy dobór powieści jej się podobał.

A może było wręcz przeciwnie i tak naprawdę nienawidziłaś "Pamiętnika" a ja robiłem tylko z siebie debila.

I nadszedł ten moment. Wyczekiwany przeze mnie bardzo długo.

-Mam na imię Anja - Wyszeptała ledwo słyszalnie, ale zdołałem to wychwycić.

-Piękne imię - Odparłem.

Wiedziałem, że warto podjąć się tego trudu. Wystarczyło chcieć a nie poddać się od razu jak tamten imbecyl.

Uśmiechnąłem się szeroko i postanowiłem, że wrócę do siebie.

Nie chciałem jej zadręczać swoją osobą.

W końcu i tak osiągnąłem to co zamierzałem.

Kto wie, może jutro uda nam się nawet zamienić parę słów.

-Dobranoc Anja - Wyszeptałem i wyszedłem z sali.

Następował progres, co niesamowicie mnie cieszyło.

Piękna dziewczyna z pięknym imieniem.

To był dobry dzień.

Z tą myślą zasnąłem czekając na to, co przyniesie jutro.

A przyniesie wiele...

Dla mojej niezastąpionej blurrygrah 💙

                                      •••
Co tam perełki? Podoba się? 🙈

J.
🌸