Veertien jaar geleden:

-Marinette-

Lachend ren ik achter Alec aan.

Hij is vorige week vier geworden en ik kan niet trotser zijn dan ik al ben.

Ondanks alles hebben we het samen overleefd en leven we gelukkig.

Alec heeft mijn inktzwarte haren en Adriens bosgroene ogen, die hij heel gemeen om kan zetten naar onweerstaanbare puppy-eyes.

'Mama, heeft papa gebeld?' Vraagt Alec plots terwijl hij stopt en me met zijn grote, groene ogen aankijkt.

Een steek van pijn en verdriet gaat door mijn hart en maag.

'Sorry, lieverd. Maar dat heeft hij niet gedaan.'

'Maar waarom hoor ik je dan elke avond papa's naam zeggen?'

Met grote ogen kijk ik mijn zoontje aan.

Hij heeft me gehoord.

Elke avond waarop ik Adrien smeekte om zijn slet te stoppen met neuken, heeft hij me gehoord.

'Ik....'

'Heeft papa jou echt pijn gedaan, mama?'

'Ja, lieverd. Jouw papa heeft jouw mama echt pijn gedaan.' Zeg ik met een trieste glimlach waarna ik hem optil.

Een boze blik verschijnt op Alecs gezichtje en het ziet er verschrikkelijk schattig uit.

'Papa mag mama geen pijn doen!' Zegt hij boos.

'Daar is het nu al te laat voor, lieverd.' Zeg ik zacht maar ik weet dat Alec me heeft gehoord.

In stilte wacht ik op zijn vraag. Hij stelt hem elke keer weer wanneer we op dit onderwerp aankomen dus ik weet dat hij komt.

'Waarom heeft papa jou pijn gedaan?'

'Omdat papa niet geloofde dat mama trouw aan hem was en dacht dat ik jou met een andere man had gekregen.'

Er verschijnen tranen in Alecs oogjes en sussend druk ik hem tegen me aan.

'Mama?'

'Ja, lieverd?'

'Ben ik van een andere man dan papa?'

'Oh, nee, lieverd. Ik zou papa nooit verraden met een andere man.'

'Waarom doet papa dat nu wel dan?'

Ik knijp mijn ogen dicht.

Ik had moeten weten dat Alec het te weten zou komen...

Het is niet verrassend, eigenlijk, aangezien mijn vorige baan Zoeker was. Het was wel één van de minst gezagaanziende banen maar hij was wel nodig en aangezien mijn hele familie die baan had verbaasd het me niet dat Alec de genen ook heeft.

Alleen heeft hij Alpha-bloed, waardoor hij veel sterker is en zijn zintuigen scherper zijn en zodra hij voor de eerste keer getransformeerd is, zal het niet lang duren voor hij groter is dan ik.

God, ik kan niet wachten tot die dag.

'Mama, ga ik papa ooit zien?'

'Wil je hem dan zien, lieverd?' Vraag ik zacht terwijl ik Alec weer aankijk.

'Ja. Ik wil papa zeggen dat hij moet stoppen met jou pijn doen.' Zegt Alec vastberaden waardoor zijn ogen schitteren.

Ik glimlach en druk een kus op zijn voorhoofd.

Wat is het toch een schatje.

'Mama?'

'Ja?'

'Ga je me ooit het hele verhaal vertellen?'

'Welk verhaal, lieverd?'

'Van dat papa jou achterliet?'

'Ooit, lieverd. Daarvoor moet je nog een paar jaartjes wachten, oké?'

Alec knikt en begraaft zijn hoofd in mijn nek.

'Volgens mij moet iemand een dutje doen.'

'Nee! Ik ben niet... moe....' zegt Alec gapend waarna hij zijn duim in zijn mond steekt.

Zachtjes lach ik terwijl ik met hem in mijn armen terugloop naar onze boomhut.

'Als je goed gaat slapen, gaan we morgen naar oom Kim, goed?'

'Ja... Oom Kim...' mompelt Alec zachtjes terwijl hij al halverwege dromenland is.

Voorzichtig leg ik hem in het mandje dat ik heb geïnstalleerd zodat ik hem makkelijk omhoog kan trekken en klim dan zelf omhoog. Zodra ik boven ben, trek ik aan het touw en breng Alec naar me toe.

Zodra ik hem weer in mijn armen heb, breng ik hem naar zijn bedje toe en leg hem daar voorzichtig, waarna ik hem instop en nog wat over zijn bolletje aai.

Mijn kleine Alpha...

_Adrien_

Het is nu al vier jaar sinds Marinette verdwenen is en ik ben nog steeds niet helemaal over haar vertrek heen.

Kim vertelt me niks over haar bastaardzoon en ik ben er uiteindelijk mee gestopt om naar hem te vragen. Hij gaat me toch nooit iets vertellen.

Heel af en toe ruik ik iets van Marinette op hem maar dat is zo zelden dat ik denk dat ik het me verbeeld.

Hij kan haar nu toch niet meer zien, na vier jaar? En haar geur kan ook niet zolang op zijn lichaam blijven zitten tenzij ze elkaar gemarkt zouden hebben en dat hebben ze duidelijk niet gedaan aangezien Kim nu erg gelukkig is met Sabrina, zijn mate.

Ze hebben al een kind en Sabrina is in verwachting van een tweede, op tweeëntwintigjarige leeftijd. Hun familie gaat heel groot worden...

Stiekem ben ik echt jaloers op hun relatie, vooral omdat hij me herinnert aan hoe Marinette en ik eerst waren, voor dat ik erachter kwam dat ze me met een andere man had bedrogen en daarvan zwanger was geraakt.

Kim blijft stug volhouden dat het mijn zoon is maar dat kan niet, want ik voelde geen 'aantrekkingskracht' met de baby en ze was echt hoogzwanger.

'BERICHT VOOR ALPHA KIM!' schreeuwt een jongen terwijl hij langs weerwolven heen rent alsof hij zelf The Flash is.

Hoofdschuddend kijk ik hem na zodra hij langs mij is heen gerend.

Hij gaat later een erg snelle wolf worden, die zeker van pas komt in de Roedel.

Kim loopt naar buiten, om direct tegen de jongen aan te botsen.

'Sorry Alpha, spoedbericht van Lady.'

Lady...? Wie is Lady?

'Bedankt Ivan. Je kunt gaan.' zegt Kim rustig en direct rent de jongen weg.

Kim kijkt me een seconde rechtaan en vertrekt dan weer naar binnen, met de brief in zijn handen.

Ik moet die brief te pakken zien te krijgen, koste wat het kost...