Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

trece

"Otra vez aquí", pensó Fred observando el cielo cubierto de nubes que parecían grises, pero no tanto como para llover.

El pasto debajo de él se sentía fresco y suave, prefirió quedarse recostado ahí. Pero recordó.

Se sentó de un tirón y volteó hacia atrás, ahí estaba el árbol grande, pero no había nadie recargado sobre él.

Terminó por levantarse y caminar despacio hacia el lugar, intentando no hacer mucho ruido al pisar. Le dió la vuelta y ahí estaba él, recostado sobre el tronco, dormido un chico castaño con facciones suaves y lindas.

— Tú de nuevo... — susurró Fred.

De la forma más tranquila que alguien pudiera despertar, Freddy abrió los ojos, miró a Fred con sorpresa y se sentó erguido repitiendo las mismas palabras de Fred, cómo si no lo hubiera escuchado; — ¡Tú de nuevo!

— ¿Qué haces en mi sueño? — preguntó Fred dejándose caer, sentado frente a Freddy esperando una respuesta razonable —, Nunca te he visto en mi vida, ¿Quién eres? Yo vi en un vídeo de psicología y más datos que no puedes soñar personas que nunca has visto.

Freddy había decidido decirle a Fred que ese era su sueño también, e intentar conseguir información sobre el mundo, específicamente sobre su madre.

— No, este es mi sueño, ¿Quién eres tú?

El azabache pensó un momento, con emoción dijo; — ¡No puede ser, estamos en el mismo sueño pero somos personas diferentes, y ya pasó dos veces, es la segunda vez que te veo esto es...!

No alcanzó a terminar la frase, Freddy levantó ambas manos con las palmas abiertas intentando detener el largo discurso de Fred y dijo; — Cálmate amigo, tranquilizante, ¿Sí?

Fred permaneció quieto y no movió ni un músculo cuál perro obediente.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro