Hier komt het nou.
Nu ga ik echt.

Maar voordat ik ga wil ik je alles uitleggen.

Ik begon met snijden na Priscilla. Je weet wel, na wat Vincent haar had aangedaan. Nadat ze me verliet.

Mijn donkere gedachtes gingen daarmee gepaard. Mede dankzij dat niemand me op school meer aankeek.

Toen kwam jij.

Jij, met je prachtige witte fiets. Jij met je mooie lach, mooie ogen, mooie alles.

Jij was perfect.
Helaas was je té perfect voor mij.

Alleen bij jou had ik mijn mes niet meer nodig. Bij jou was ik veilig.

Jij was mijn nieuwe verslaving.
Daar vervloek ik mezelf voor.

Een verslaving is namelijk een verslaving wanneer je niet meer zonder kan.

En hier zit ik dan,
zonder jou.

Maar ik kan niet zonder jou.
Want jij bent mijn verslaving.

Nu is het tijd om te gaan.

Mam, pap, als jullie dit komen te lezen,
ik houd van jullie.
Ook als ik het niet liet merken.
Ook als jullie het niet lieten merken.

Pap, ik haat je ook.
Je bent een grote zak.
Je was er niet voor me, deze laatste dagen.
Daar zal ik je eeuwig voor haten.

Mam, het spijt me.
Het spijt me dat ik geen goede zoon voor je was.
Je bent een sterke vrouw, die alle liefde verdient.
Vooral na pap.

Annelie,
je weet alles al.
Doe wat ik je heb gevraagd.
Ik vergeef je.

Wanneer ik jullie heb verlaten,

dan vergeef ik jullie.

En dat is nu.

Nu ga ik.