Abigail zuchtte. Het had lang genoeg geduurd voor haar. Ze stond op en begon alvast iets leuks uit te zoeken om aan te trekken. Wachten kon ze al niet meer, het werd een beetje saai.

Ze liet haar blik over al haar kleding glijden en pakte uiteindelijk een leuk blauw jurkje, dat net niet tot over haar knieën kwam. Daaronder trok ze een zwarte panty aan, waar je nog steeds haar benen goed doorheen kon zien.

Nadat ze haar haar en sieraden had gedaan ging ze weer op bed zitten. In de tussentijd zou ze nog even wat schoolwerk doen, dat moest ook gebeuren. Ze pakte het boek van Sofokles en begon verder te lezen.

Toen ze elke keer dezelfde zin opnieuw moest lezen, omdat het gewoon niet meer tot haar doordrong, klapte ze het boek dicht. Ze kon niet helder nadenken. De brief spookte door haar hoofd, al helemaal nu ze het boek aan het lezen was dat een tijd geleden door hetzelfde meisje vastgepakt was. Zij had er ook uit gelezen. Het leek wel alsof ze haar ziel door het boek heen kon voelen. Angstig liet ze het uit haar handen glijden. Met een doffe bonk kwam het op het tapijt terecht.

Er werd op de deur geklopt. Abigail schrok op en besefte toen dat het al kwart voor acht was. Dat moest Xavi wel zijn, al was hij een kwartier te vroeg. Voordat ze de deur opende schudde ze haar hoofd en sloot ze haar ogen. Ze moest even haar hoofd leegmaken, haar gedachten wegduwen.

'Hey Xavi, kom anders alvast binnen.' Ze zette een zo goed mogelijke neppe glimlach op en deed een stap achteruit. Xavi bestudeerde eerst haar kamer en wees toen vragend naar het bed.

'Mag ik?' Abigail knikte en ging zelf eerst op haar bed zitten. Ze boog een beetje voorover en begon haar schoenen alvast aan te trekken.'Leuk ingericht,' bekende hij toen. Abigail glimlachte en bedankte hem. Ze had een zwak voor complimentjes, waardoor ze vaak erg moest blozen. Ze hoopte maar dat hij dat niet opmerkte, anders zou hij dat tegen haar kunnen gebruiken.

'Wat kleur je mooi. Dan moet ik maar niet beginnen over hoe prachtig je er wel niet uitziet.' Shit. Abigail stond op en keerde haar gezicht van hem af. Ze kon de rode kleur op haar wangen bijna voelen, zo erg was het.

'Let's go.' Ze liep naar de deur en hield hem open, wachtend op Xavi, die er best lang over deed om haar te gehoorzamen. 'Klootzak,' mompelde ze, stiekem glimlachend, terwijl ze de deur achter zich op slot draaide.

Buiten stond een frisse wind en was het al een beetje donker geworden. Abigail en Xavi liepen samen richting de stad. Af en toe kwamen ze per ongeluk tegen elkaar aan. Nou ja, per ongeluk... Abigail merkte dat ze het leuk vond. Ze vond hém leuk, al kon hij zich soms zo cliché gedragen met zijn voorspelbaar taalgebruik. Toch maakte haar dat bij hem niks uit. Zij en haar ex maakten er vroeger grapjes over; mensen die openingszinnen gebruikten of 'schatje' en 'babe' zeiden. Maar ja, met hem was het nu uit. Nietwaar?

'Gezellig,' zei Abigail toen ze plaatsnamen aan een knus tafeltje, waar een open haard naast stond. Het dak was laag en het was er erg donker, wat een fijn sfeertje met zich meebracht.

Nadat ze alles had bestudeert keek ze hem aan. 'Dus, in welk jaar zit je eigenlijk?' vroeg Abigail terwijl ze rondjes draaide met het wijnglas. Toen ze besefte dat dat zo best neurotisch overkwam, zette ze het glas weer neer en keek ze Xavi vragend aan.

'Ik zit nu in mijn laatste jaar bachelor.'

Abigail knikte. 'Ik in het eerste, maar dat had je waarschijnlijk al wel door.' Zenuwachtig krabde ze zich achter haar oor.

'Inderdaad,' zei Xavi lachend.

Tien minuten daarna kregen ze het eten opgediend en werd het stil. Af en toe was er een gesprekje, al was het eten daar veel te lekker voor.

'Zo,' zei Abigail terwijl ze over haar buik wreef. Na het eten kreeg ze altijd zo een opgeblazen gevoel, alsof ze zwanger was.

'Ja ja, poe poe.' Xavi legde zijn mes en vork goed en keek haar aan. 'Zullen we ergens anders heen gaan? Voor de afterparty,' knipoogde hij.

Abigail moest lachen en stond op, als teken dat ze ermee instemde. 'Jij hebt de touwtjes in handen vandaag.' Abigail zat al te wachten op een volgende opmerking van Xavi, maar die kwam niet. Al zag ze wel even hoe hij met zijn wenkbrauwen wiebelde.

Nadat hij had betaald liepen ze weer door de stad, op weg naar een bar waarschijnlijk.

'Je mag je trouwens helemaal laten gaan. Maak je maar geen zorgen, want ik zorg ervoor dat je veilig thuiskomt,' zei Xavi toen ze de club binnenliepen waar al veel dronken studenten omheen stonden. Abigail lachte zenuwachtig. Xavi wist nog niet dat ze helemaal niet zo goed tegen alcohol kon. 'Kom.' Ze liepen naar de bar toe en al snel had Abigail een paar biertjes achterover geslagen. Ze dacht terug aan de ontgroening van niet zo lang geleden.

De tijd vloog voorbij. Langzamerhand raakte ze de controle over zichzelf kwijt, maar ze voelde zich comfortabel bij Xavi. Hij zou ervoor zorgen dat ze veilig terug naar haar kamer kwam. Toen er leuke muziek gedraaid werd voelde ze hoe er opeens een arm om haar heen geslagen werd. 'Kom dansen.'

Struikelend liet Abigail zich begeleiden. Ze wist niet eens zeker of het wel Xavi was, maar het maakte haar even niks uit.

Ze danste en danste. Ze voelde zich gevleid. Hij had zijn handen op haar zij gelegd en bewoog langzaam omhoog, langs de contouren van de zijkant van haar bovenlichaam. Ze voelde zich fijn. Gezien. Hij had zijn handen naar haar schouders verplaatst en liet haar met zijn lijf meebewegen. Ze stak haar haren snel en behendig op met een elastiekje van haar pols, waardoor haar nek ontbloot werd, en bewoog soepel mee op de muziek. Ze liet zich gaan zoals ze nooit had gedaan, sexy, maar nog altijd niet te los. Een glimlach stond op haar gezicht en ze had haar ogen gesloten.

Dat was totdat hij langzaam met zijn handen een weg vond over haar schouders, langs haar rug, naar haar billen. Eerst liet ze het toe, hij leek niet dwingend te zijn, maar al snel begon hij hebberig te worden. Hij ging met zijn mond naar haar nek en zette een zuigzoen. Een stempel van verovering. Zijn handen lagen nog altijd stevig over haar billen heen.

'Stop. Nee,' zei ze. Ze voelde zijn adem langs haar nek strijken en probeerde hem weg te duwen, maar hij hield haar daardoor alleen nog strakker vast. Zijn sterkere lichaam tegen de hare aangedrukt deed haar huiveren. 'Blijf van me af!'

Het volgende moment werd ze ruw op de grond gegooid, maar ze was zo dronken dat ze er niet meer bij was. Alles werd een waas. Het enige wat ze nog kon voelen waren twee sterke armen die haar oppakten.

'Het is al goed... Hij kan je niks meer doen...' Ze sloot haar ogen.