Oparłem się o framugę i patrzyłem na wychodzących z sali ludzi. Czekałem na Jade.

Miałem jej zadać bardzo ważne pytanie.

Najprawdopodobniej najważniejsze w mojej licealnej karierze.

Luke, wychodząc z sali poklepał mnie po ramieniu, życząc powodzenia.

Kiedy zauważyłem znajomą twarz, wziąłem głęboki wdech i dołączyłem do Jade.

-Mam do ciebie pytanie - zacząłem.

-Hm? - dziewczyna odwróciła się w moją stronę, odłożyła telefon do kieszeni i spojrzała mi w oczy.

Jakie ona ma śliczne oczy...

Hood, ogarnij się!

-Emmm... Bo mam taką propozycję, że może byśmy na łyżwy poszli? - zadałem pytanie z lekką nieśmiałością.

Thirwall rozpromieniła się.

-Jestem jak najbardziej na tak. Uwielbiam jeździć na łyżwach.

-Ja też, dlatego wpadłem na taki pomysł - odparłem z uśmiechem, drapiąc się po karku. - To co, widzimy się po szkole?

-Jasne - odpowiedziała i na pożegnanie złożyła mi pocałunek na policzku. Stałem oniemiały na środku korytarza jak jakiś idiota, ale jednocześnie szczęśliwy.

Miałem ochotę skakać z radości, zamiast tego szybko pobiegłem do chłopaków.

-Umówiła się ze mną! - ogłosiłem, wpadając zdyszany pomiędzy Ashtona, a Michaela.

-No, to gratulacje stary! - zaczynasz wychodzić powoli na prostą - oświadczył Irwin, poprawiając bandanę.

-Jesteś z siebie dumny - stwierdziłem, siadając na parapet obok Luke'a.

-Gdzie idziecie? Na łyżwy, tak jak planowałeś?

Pokiwałem głową.

-Zabieram ją na lodowisko po szkole.

Miałem wrażenie, że z każdą lekcją wskazówki na zegarze lecą wolniej i wolniej. Pod koniec ostatniej lekcji z niecierpliwienia zacząłem już tupać nogą. Dopiero kopniak od Michaela, który siedział z tyłu, mnie trochę uspokoił. Ale tylko trochę. Czyli przestałem po prostu tupać nogą.

Kiedy zadzwonił dzwonek poderwałem się jak oparzony z krzesła.

Pobiegłem do szafki, po kurtkę i już po chwili, odpowiednio i w pełni ubrany do tej mroźnej, zimowej pogody czekałem w samochodzie, włączając ogrzewanie.

Głupi Nowy Jork i jego ostatnie spadki temperatur.

Do samochodu wsiadła Jade. Rzuciła torbę na tył samochodu i zapięła pas.

-Gotowa na fajne popołudnie? - zapytałem, odpalając samochód.

- Z tobą zawsze. Zresztą, jak spędzamy razem czas, to wszystkie popołudnia są fajne.

-Tak myślisz?

-Ja nie myślę, ja to wiem.

Pokiwałem głową.

-No to skoro to wiesz, to zaufam twojej wiedzy.

Gdzieś mniej więcej w połowie drogi stanęliśmy w korku. Co jest normalne w tym mieście.

-Trochę to chyba potrwa. O której masz być w domu? - zapytałem, opierając głowę na zagłówku.

-Najpóźniej o 22. Jak już pojeździmy na lodowisku, to pojedziesz do mnie i pomożesz mi z matmą?

Wzruszyłem ramionami.

-Jasne, nie ma problemu.

Nagle samochody ruszyły. Spojrzałem zdziwiony nad pojazdy i rzeczywiście, światła zmienił się na zielone.

-Hm, myślałem, że potrwa to dłużej... - mruknąłem.

Po kilku minutach wjechałem na parking przy lodowisku. W drodze do budynku wziąłem Jade za rękę.Większym zdziwieniem niż szybkie zniknięcie korku było to, że blondynka nie cofnęła ręki.

Ciepło rozeszło się po moim ciele. Takie dobre ciepło, mówiące o nadziei i miłości.

Po wypożyczeniu łyżew weszliśmy na taflę lodu. Od początku naszej wyprawy na twarzy Thirwall widziałem jedynie uśmiech. I przyprawiało mnie to o wielkie szczęście.

Wierzyłem, że naprawdę mogę uszczęśliwić tą małą dla świata osóbkę, która znaczy dla mnie tak wiele.

Halo? Jest tu kto?